Zo gaat dat af en toe: dat je pas jaren later er achter komt dat je destijds iets gemist hebt dat erg de moeite waard was.

De afgelopen dagen heb ik deze beide films van Alex van Warmerdam voor het eerst gezien. Filmliefhebbers hoef ik er niets over te vertellen, over deze heerlijk absurde, ironische en licht vervreemdende komedies uit eind jaren tachtig en begin jaren negentig. Dat is met volle teugen genieten.

Leuk bovendien om tal van inmiddels gevestigde acteurs te zien tijdens de eerste schreden van hun loopbaan – hoewel af en toe ook erg confronterend, in het geval van Theo van Gogh bijvoorbeeld.

Blijft niettemin toch deze vraag overeind: hoe heb ik dat destijds in hemelsnaam kunnen missen.