Vrijdagmiddag, bijna weekend en het wordt goed weer. (Deze foto is gemaakt tijdens de drooglegging in de Verenigde Staten, in de jaren twintig van de vorige eeuw).

Eerlijk is eerlijk, het idee is van een collega. En het is echt een heel goed idee. Het is namelijk een oplossing voor twee problemen.

Een: dit is een uitermate geschikte plek voor een tweede coffeshop in de stad.

En twee: dan is er ook eindelijk een huurder voor dat al lange tijd leegstaande nieuwe paviljoen aan het Havenplein.

Grappige naam voor een rood wijntje, dit: vernoemd naar de man die jarenlang graaf Dracula speelde.

Ik had trouwens nog een andere associatie bij deze foto. Hij deed me denken aan een nummer van Engelse vleermuizengroep Bauhaus, uit begin jaren tachtig.

Dat ze ook in Japan heerlijke garagepunkherrie kunnen maken, weten we dankzij groepen als Shonen Knife, de 5.6.7.8’s, 54 Nude Honeys en Guitar Wolf .

De afgelopen weken was de eveneens Japanse groep Otoboke Beaver op tournee door Engeland en Ierland. Op Twitter heeft de band daar uitgebreid verslag van gedaan.

Ik kende de band niet zo goed, en heb er daarom wat muziek van opgezocht. Nou, dat viel niet tegen. Wat een geweldige, onverstaanbare en vooral alles ontregelende bak lawaai zeg!

Vorig jaar waren we in de meivakantie in Italië, en bezochten we onder meer Cinque Terre. Het is daar hartstikke mooi hoor, daar niet van. Maar wel heel erg druk.

Een groot deel van het uiterste noordpuntje van de Spaanse kust aan de Middellandse Zee, de Costa Brava, is zeker zo mooi. Voordeel van deze streek is bovendien dat het er in het voorjaar heel erg rustig is.

Ook in de meivakantie, zo merkten we de afgelopen week in het slaperige maar heel erg fraai gelegen dorpje Llafranc.

Zo hebben we het indertijd inderdaad geleerd. Maar die vierletterige toevoeging is nieuw voor me. In NRC, zeer recent.

Vrijdagavond een heerlijke avond gehad met Eton Crop en de Undertones in het Burgerweeshuis in Deventer.

En op zaterdag afwisselend in de zon gezeten of door de regen gelopen in Deventer zelf en de prima stadscamping aan de andere kant van de IJssel.

Een unieke plek voor een camping, trouwens, zo pal tegen het stadscentrum aan.

Al 45 jaar fan. Vrijdag naar Deventer, uiteraard. En een prachtig verhaal vandaag in de Volkskrant.

The Dutch are mad, their fingers are stuck in dykes. Heerlijk stukje cynisme. Helemaal vergeten, dit nummer.

Mijn mond viel open van verbazing toen ik dit artikel vanochtend in de Volkskrant las. ‘Absurd’ is de reactie in het artikel zelf. Dat is nog zacht uitgedrukt.

Een playlist met liedjes die hier de afgelopen dagen op de digitale draaitafel lagen.

Indrukwekkende serie verhalen bij The Guardian, het resultaat van lang en gedegen onderzoek: over de kosten van het Engelse koningshuis voor de Engelsen en over de inkomsten van de Engelse koninklijke familie, deels afkomstig uit landgoederen die al sinds de dertiende eeuw in het bezit zijn van de voorouders van Charles. En waarvan de waarde in de miljarden ponden lopen.

Een tijdje geleden alweer las ik in de krant dat VDL Nedcar een nieuwe koers gaat varen met de productie van onder meer stadsautootjes. Bij dat verhaal stonden foto’s van alleraardigste voorbeelden van die categorie vervoersmiddelen met slechts drie wielen

Dergelijke auto’s bestaan uiteraard al veel langer. Op internet zijn tal van voorbeelden te vinden. De foto’s hierboven maakte ik eerder dit jaar in Autoworld in Brussel, een fascinerende verzameling meer of minder antieke auto’s.

De voorjaarskermis in Helmond is al weer voorbij. Grotendeels in het water gevallen – letterlijk – dankzij het slechte weer. Bij ons traditionele rondje over de kermis heb ik tevergeefs gezocht naar een attractie als deze. Lijkt me sensationeel.

Fokke & Sukke in NRC maken zich druk om de echte problemen in deze wereld.

Zo had Michelangelo zijn David – tentoongesteld in Florence – niet bedoeld. Maar deze afgelopen weekend in NRC gepubliceerde cartoon geeft goed weer hoe er in sommige delen van de Verenigde Staten wordt gedacht over kunst en over geweld.

Dankzij bands als The Cramps en The Gun Club heb ik begin jaren tachtig veel meer of minder obscure rock & roll, garagerock en rockabilly leren kennen. ‘The Fire Of Love’ van zanger/gitarist Jody Reynolds is vooral bekend van The Gun Club, hoewel de versie van de Zweedse Nomads ook niet te versmaden is.

Maar ook andere nummers van Reynolds uit eind jaren vijftig zijn zeer zeker (nog steeds) de moeite waard. Er zit vaak een hele mooie nostalgie of een sluimerende, onderhuidse dreiging in. Zoals in dit ‘Endless Sleep’ bijvoorbeeld.