In de Cacaofabriek ging het zondagmiddag twee keer een uur lang over de elpee Moontan van de Golden Earring uit 1973. Saai?
Mwah, viel best mee hoor: bassist Rinus Gerritsen is een aangenaam en onderhoudend verteller. Lees hier meer, want ik was er voor het werk.
Onlangs stuitte ik op YouTube op een mooie clip van zanger Toots Hibbert van de Maytals, een clip van een paar jaar geleden van een fraai nummer uit de hoogtijdgen van de roots-reggae: Reggae Got Soul.
Hoewel het een erg aardige versie is van dit nummer, mis ik er iets in wat mij in de oorspronkelijke uitvoering enorm aansprak: hetzo typische en dominante drumritme. Dat vond ik wel terug in een iets oudere live-uitvoering.
Maar mijn favoriete versie blijft toch de allereerste, uit 1976. Hieronder staan ze alle drie op een rijtje. Oordeel zelf.
Gevonden op Instagram, waar deze man erg populair in tal van fotograppen, de ene wat meer geslaagd dan de ander. Deze is behalve leuk ook erg waar.
Om wakker te worden op deze zoveelste grijze, druilerige dag nog maar even zo’n lekker stevig nummer. Dit keer van de Lillingtons uit de Amerikaanse staat Wyoming. Een band die de punkstijl van de Ramones naadloos heeft overgenomen. Hard, snel en simpel. En een gitaarsolo van hooguit vier maten. Heerlijk.
IJzersterk intro heeft dit nummer. Als je van psychobilly houdt tenminste, denk ik. Lekker opzwepende muziek van deze Duitse band Mad Sin, die al sinds 1987 meedraait en me vaak sterk aan Demented Are Go doet denken.
Waarom werd dit bericht op nieuwjaarsdag plotseling meer dan 150 keer gelezen, vroeg ik me gisteravond af. Even zoeken op internet leverde uiteraard snel het antwoord op. Roland Gift trad tijdens oudjaarsavond voor de BBC op in het programma van Jools Holland. En hij heeft nog steeds een geweldige stem.
Het doorgaand verkeer uit Helmond weren zonder nieuwe wegen aan te leggen rondom de stad? Dat lijkt mij een utopie.
Ronduit ontluisterend verhaal over oud-minister Joseph Luns in NRC van vandaag, hier te lezen op de website van deze krant. En heel knap journalistiek werk, trouwens.
Okay, Twitter mag dan door het gedrag van z’n eigenaar flink omstreden zijn geraakt, het blijft nog steeds wel een geweldig communicatiemiddel. Door deze tweet van acteur Danny Trejo liepen bij mij in ieder geval de tranen van het lachen over de wangen.
Een van de beste concerten die ik ooit zag, was van The Specials in Brussel, een paar jaar geleden. Dat was net nadat hun zeer succesvolle reunie-cd ‘Encore’ was uitgekomen.
Het was een overdonderend optreden vanwege de geweldige combinatie van aanstekelijke energie, sterke liedjes, maatschappijkritische teksten, jeugdsentiment en muzikaal vakmanschap.
Ik denk er nog vaak aan terug, aan dat concert – net als aan de andere keren dat ik de band zag, in Utrecht en Antwerpen
Het plotselinge overlijden van Terry Hall, 63 en dus veel te jong, raakt me dan ook behoorlijk. Zoals dat ook het geval is bij veel andere muziekliefhebbers, zie en lees ik op de sociale media. Hij laat veel mooie en vooral betekenisvolle muziek achter, dat wel.
Gummbah, vandaag in de Volkskrant.
Vandaag bij The Guardian.
Buiten vriezen de pannen van het dak, binnen houden we het lekker warm met deze klassieker.
Op naar de vrijdagmiddagborrel, het WK-voetbal en een luie zaterdag.
In de Gemert-Bakelse politiek gaat het gelukkig over veel meer dan alleen de vluchtelingenopvang.
Hij is inmiddels al een paar dagen oud, maar nog steeds hoogst actueel: deze Fokke & Sukke uit NRC.
Er is voorlopig een einde gekomen aan de discussie over het opvangen van vluchtelingen in de gemeente Gemert-Bakel, op het Zorgboogterrein in Bakel. De vluchtelingen komen er voorlopig niet, en misschien wel helemaal niet. Het debat daarover laat een nare smaak achter.
Deze ingezonden brief in de Volkskrant van vanochtend stemt inderdaad wel tot nadenken. Door het uitvergroten van meningsverschillen suggeren wij als journalisten maar al te vaak dat er sprake is van onoverbrugbare verschillen. Terwijl de werkelijkheid meestal ietwat genuanceerder in elkaar steekt.
Als ik op mijn madiwodo kijk, zie ik dat het opeens al weer vrijdag is.
Stuur maar even een mailtje…….. (Een gouwe ouwe van striptekenaar Theo van den Boogaard)
Lekker loom dubreggaenummer van deze hardcorepunk-meesters uit New York.
Hartverwarmende klanken uit Zuid-Amerika, heerlijk tijdens kille, druilerige en grauwe dagen.
Vandaag arriveren de 225 vluchtelingen die al maanden door de regio zwerven in De Hoof in Someren. Daar kunnen ze twee maanden blijven, en hebben ze eindelijk een beetje rust en privacy.
Lees hier dit verhaal op de website van onze krant.
Opmerkelijke stap van de linkse partijen in het stedelijk gebied: geen extra huizen op het platteland, maar in de stadsregio zelf. Om te voorkomen dat het landelijk gebied verder verstedelijkt.
Onweerstaanbare rhythm & blues van Willis Jackson uit New Orleans. Dit soort nummers vormden rond 1960 de grondslag voor het ontstaan van ska, een paar honderd kilometer naar het zuiden, op het eiland Jamaica. Luister naar de Skatalites en naar de muziek van mensen als Don Drummond en Roland Alphonso, en je herkent onmiddellijk hun inspiratiebronnen.
Captain Sensible van The Damned. Shane MacGowan van de Pogues. Chrissie Hynde van de Pretenders. Punk- en reggaelegende Don Letts. Ze komen alle vier aan het woord in de documentaire ‘Basically, Johnny Moped’.
Die documentaire gaat over een punkbandje in 1977 uit de buurt van London dat zo authentiek was en bleef dat de band het nooit echt gemaakt heeft, behalve in kleine kring.
En daar blikken de bandleden meer dan vier decennia later uitgebreid en openhartig – en met gemengde gevoelens – op terug.
Die documentaire, al een jaar of wat oud, duikt nu zomaar en opeens op Netflix op.
Wat een prachtig en smaakvol Tiny Desk-concert van reggaezanger Horace Andy in de huiskamer van producer Adrian Sherwood. En wat een muzikanten in die huiskamer in – als ik het wel heb – Ramsgate: daar zit op een paar vierkante meter vele tientallen jaren aan hip hop- en reggaegeschiedenis bij elkaar. Luister en geniet.
Man man, wat een gitarist was die Wilko Johnson. Maniakaal is nog zacht uitgedrukt voor zijn speelstijl, vooral in z’n tijd bij Dr. Feelgood. Afgelopen maandag is hij overleden. Hier is een fraaie necrologie te lezen.
Weblog 