Dankzij plaatsjes als Playa d’Aro en Lloret de Mar heeft de Spaanse Costa Brava in de loop der jaren een erg slechte naam opgebouwd: een plek waar feestende, dronken tieners de dienst uitmaken en het bier afwisselen met Nederlandse frikandellen.

Het is een stigma waar deze regio maar moeizaam vanaf komt. Ten onrechte, want deze Costa kent een prachtige natuur en een heerlijk klimaat, het eten (tapas) en drinken (wijn) is er prima en de mensen zijn er over het algemeen zeer toeristenvriendelijk ingesteld.

Sinds ik er eind jaren zestig voor het eerst met ouders ging kamperen, kom ik er dan ook nog steeds regelmatig en heel graag. Buiten het hoogseizoen dan, want dan is het er naar mijn smaak wat te druk.

Een mooie manier om deze streek te verkennen is de GR92, een wandelroute tussen Blanes en de Spaanse grens. Wij liepen stukjes van die route ter hoogte van Llafranc en L’Escala. Werkelijk prachtig. Met dank aan Wandelvrouw voor de tip.