Toen we de Plaza Mayor in Pamplona opliepen, zat deze man er al. Tevreden rondkijkend op dit inderdaad erg mooie plein, zijn handen stevig rustend op z’n wandelstok.

Toen we uitgebreid rond hadden gelopen in het centrum van deze stad, en we een paar uur later via de Plaza Mayor terugliepen naar onze auto, zat de man er nog steeds. Even tevreden.

Mooi om te zien, die rust, dat gebrek aan haast, het negeren van de waan van de dag. Of zou dat alleen maar inbeelding zijn?

De foto is niet zo best, helaas. Dat krijg je ook, als je met een mobieltje binnen een foto maakt. Maar ook al is ie niet goed leesbaar, de tekst op de foto is werkelijk hilarisch – gelooft u dat maar.

Het gaat om twee teksten waarin twee wijnen worden aangeprezen, een rode en een witte. Hier heeft iemand namelijk gedacht: ik ga al die snobistische wijnliefhebbers eens goed in de zeik nemen. Want wat er staat is absolute flauwekul.

De rode wijn heeft namelijk ‘een neus van rijpe rode vruchten’ en ‘een mooie diepte met pimpelpaarse afspiegeling’. De neus van de witte is ‘van verse bloem, met tekenen van meidoorn, brem en kamperfoelie’.

En zo staat er nog veel meer onzin op deze advertentie op de omslag van een tijdschrift van de leesmap, dat ik tegenkwam in een friteszaak in Brouwhuis.

Ik geloof best dat het lekkere wijntjes zijn. Maar wie gelooft deze nonsens nou? Ik in ieder geval niet.

Mocht u zich vanmiddag vervelen – iets wat ik me trouwens haast niet kan voorstellen – dan heb ik nog een tip. Ga naar de kaaswinkel, en koop een pond Sao Jorge, een pittige Portugese kaas. Snijdt de kaas (als u weer thuisbent) in kleine blokjes. Zet ’em een paar uur in een marinade volgens bovenstaand recept, en serveer ’em vanavond bij een glaasje koude witte wijn.

Je weet niet wat je proeft.

– Posted using MobyPicture.com

Deze hardrockers weten de boel aardig te bedotten. Via Geenstijl.

Snijden in de personeelskosten, sluiting van de bibliotheekfilialen, fusies in het welzijnswerk, fasering van de investeringen in grote projecten; dat zijn, als de voortekenen niet bedriegen, de belangrijkste elementen in de Helmondse gemeentebegroting voor het komende kalenderjaar.

Vanmiddag om 16.00 uur weet ik of die inschatting klopt.

Dan ben je al bijna 5000 jaar dood, en dan maken ze nog ruzie om je.

Een paar weken geleden, toen we in het Spaanse Salamanca waren, hebben we ook de universiteit in die stad bezocht. Die dateert nog uit de middeleeuwen, uit 1218 om precies te zijn, en is daarmee een van de oudste van Europa.

Die universiteit is gevestigd in een indrukwekkend gebouw, waarin enkele zalen er nog steeds zo uit zien zoals het honderden jaren geleden het geval was, aldus de reisgids. Een heel verschil met de volgepropte zalen met doodsaaien formica tafels die veel universiteitsuimtes nu kenmerken, inderdaad.

Overigens wordt er in die zalen in Salamanca heden ten dage uiteraard geen les meer gegeven. Dat gebeurt in andere, ook al zulke oude gebouwen.

Lynyrd Skynyrd is overleden, meldt de Engelse krant Telegraph. Zie hier: http://tinyurl.com/37euzvn

Deze foto is gemaakt op het terras van camping O Tamanco in Portugal, vlakbij het plaatsje Lourical. Dat dorpje ligt ergens in het midden van het land, op een paar kilometer van de kust.

Die camping is in de loop der jaren onze favoriete camping geworden. Vanwege de ligging, de rust, de ongedwongen sfeer, het lekkere eten en drinken en de manier waarop de camping is ingericht. Dit fonkelnieuwe terras laat wat mij betreft aardig zien wat ik daar mee bedoel.

Nooit geweten waar Amerongen lag, nooit geweten dat Amerongen een Amerongse Berg had. En nooit geweten dat de Utrechtse Heuvelrug – waarop Amerongen ligt – bijna 70 meter boven NAP ligt.

Sinds vandaag weet ik dat allemaal wel. Voor het scheidsrechtersexamen taekwon-do waren we in Utrecht, op De Uithof. Maar in plaats van een paar uur daar te blijven hangen, zijn we in de buurt maar een eindje gaan wandelen.

Inderdaad, in Amerongen.

Net weer eens een keer gekeken naar dvd van De Naam van de Roos, naar het boek van Umberto Eco, met Sean Connery en Christian Slater.

Blijft een geweldige film: spannend verhaal, goed geacteerd, mooie maatschappijkritiek en af en toe lekker filosofisch.

Op weg naar een concert van de Boys Named Sue in het Muziekcafé kwamen we vrijdagavond langs een flinke brand, in de Dierdonklaan. Op het moment dat wij er langs kwamen, stortten eerst de schoorsteen en vervolgens de kap van het voormalige café-restaurant Dennelucht met veel geraas in. Ook al heb beroepshalve inmiddels al heel wat branden gezien, het blijft iedere keer weer een angstaanjagend gezicht.

De brand kon ons er overigens niet van weerhouden met volle teugen te genieten van de Boys Named Sue. Een band die, zoals de naam al suggereert, uitsluitend Johnny Cash-nummers op het repertoire heeft staan. Met name in de wat snellere nummers waren de vijf Sue’s zeer op dreef, tot groot genoegen van het zeer enthousiaste Muziekcafè-publiek.

Behalve steden bezoeken hebben we tijdens onze vakantie ook een week lang niks gedaan. Dat was in midden-Portugal, op onze favoriete camping: O Tamanco. Niks doen gaat heel goed daar, zeker als je wat boeken, een I-Pod en een goed gevulde koelkast binnen handbereik hebt.

Vanuit mijn luie stoel keek ik daar een week uit op een en dezelfde bloem. Uiteindelijk heb ik er daarom maar een foto van gemaakt.

Pamplona is vooral bekend van de jaarlijkse stierenren-wedstrijden, de San Fermin, en omdat de wielrenner en meervoudig Tour-winnaar Miguel Indurain er is geboren.

Afgezien daarvan is Pamplona gewoon een heel mooie, vriendelijke stad met beleefde mensen, mooie gebouwen, een gezellig centrum en een fraaie kathedraal.

Die kathedraal is voorzien van verschillende torens. Een ervan heeft ook nog eens een mooie trap aan de binnenkant. En die trap zie je hier op de foto.

Behalve Santiago de Compostela was ook Parijs een van de onze reisdoelen, de afgelopen maand. We hadden nog wat vrijkaartjes voor Euro Disney liggen, en die wilden de kinderen opmaken. Geen probleem, als wij maar niet mee hoefden tenminste.
Wij gingen namelijk de stad in, en bezochten – onder veel meer – ook het museum en de museumtuin voor de beeldhouwer Auguste Rodin. Elke bezoeker aan dat musuem stond zich uiteraard te vergapen aan diens wereldberoemde beeld De Denker. Ik ook.

Totdat ik me omdraaide, en mijn blik viel op een ander kunstwerp van Rodin en een man die zich in het gras daarnaast neergevleid had. Dat leverde een perfect beeld op, als je het mij vraagt.

Maar liefst een week nodig gehad om de vakantiespullen schoon te maken, op te ruimen, te acclimatiseren, de draad weer op te pakken en vervolgens ook weer aan het werk te gaan. Zo gaat dat, na vier weken vakantie.

Terugkijken op die vier weken geeft een voldaan gevoel: want we hebben veel gedaan, veel gezien en zijn ook nog eens lekker uitgerust. Een van de reisdoelen was de Spaanse stad Santiago de Compostela, eindpunt van de Camino de Santiago – de weg naar Santiago in noordwest-Spanje, een wandeling die voor de meesten in het noordoosten in Pamplona begint.

Een heel toer, de wandeling van de ene naar de andere stad, zoals op deze foto van twee uitgeputte pellegrino’s duidelijk te zien is. Zelfs met de auto hadden we er af en toe wat moeite mee. (Grapje).

Luister naar de nieuwste cd van Tom Jones: Praise & Blame. En val van het ene geweldige nummer in het andere. Geen ‘Sex Bomb’ en ‘Kiss’ – ook leuk, daar niet van. Maar introspectie à la Johnny Cash. Adembenemend.

– Posted using MobyPicture.com

– Posted using MobyPicture.com