Even terug naar 1994 en naar de krant van gisteren, waarin ik in de historie dook van het snelfietspad tussen Helmond en Eindhoven. Zevenentwintig jaar geleden bedacht, maar nog steeds niet aangelegd.

Idyllisch plaatje dit, lijkt me wel wat voor een schilderij.

Fokke & Sukke, vrijdag in NRC. Volgens mij zijn ze sinds gisteravond weer allemaal terug, hoor.

Wie er gelijk heeft in deze kwestie? Ik zou het niet weten. Zowel voor het standpunt van de gemeenteraad als voor dat van het college van B & W is wel wat te zeggen.

Het probleem zit ’em waarschijnlijk in het verleden. Begin vorig jaar ging de gemeenteraad al akkoord met de hoofdlijnen van de restauratie en verbouwing van het kasteel, inclusief de nieuwbouwplannen. Zonder daar harde voorwaarden aan te stellen.

Dat komt nog wel, was toen het credo, dat regelen we allemaal nog wel. En zonder een oordeel uit te spreken over de vraag of er wel of niet gebouwd moet kunnen worden rondom het Kasteel: daar betaalt de gemeenteraad nu de rekening voor.

Topnummer dit, van Chase & Status – en dus vol met dreunende baslijnen. ‘That’s no problem for me, is a problem for you’.

In de omgeving van Lapscheure, België.

Dat de tijd snel gaat, zeker in coronatijd, is een understatement. Hier is te lezen wat in de eerste helft van dit jaar de meest spraakmakende communicatiemomenten waren. De meeste van deze zes toppers was ik al weer vrijwel volledig vergeten.

Intrigerend boek met een intrigerende titel over een intrigerend onderwerp. Ik denk dat er in België veel meer vergeten plaatsen zijn dan 68. Maar misschien is de selectie wel heel erg streng geweest.

Wandelend op het Grenslandpad, in de buurt van Zeeuws-Vlaanderen, passeren we vlakbij Lapscheure een weilandje met ezels. Kennelijk valt er weinig te beleven in dit deel van het land, want we blijken een interessante attractie te zijn. Ze verslinden ons bijna met hun blik.

Heerlijk nummer dit, La Piojosa van Sonora Cienaguera, een van mijn favorieten uit de tijd dat ik plaatjes draaide in Lokaal42. Een aanstekelijk ritme, uptempo en zeer authentiek. Ik kwam het vanochtend weer eens tegen, nu in de maandelijkse playlist op Spotify van de Engelse band Django Django, een heerlijke bron voor (hernieuwde) ontdekkingen.

De laatste keer dat we in London waren was in februari van het vorig jaar. Een al geplande shortbreak in de Engelse hoofdstad in het afgelopen najaar ging niet door vanwege, nou ja: u weet wel. Sindsdien zitten we met smart te wachten tot we weer eens kunnen gaan. Intussen moeten we ons behelpen met mooie foto’s op websites en in tijdschriften.

Zoals het prachtige bovenstaande plaatje, dat ik in een fototijdschrift tegenkwam. Toevalligerwijs maakte ik zelf van die vijver en dat typische gebouw met klokkentoren op de achtergrond in februari vorig jaar onderstaande foto, maar dan met een iets ander perspectief.

Op papier is het een tuinbouwloods. Maar in de praktijk blijkt het een woning te zijn. Maar wonen in deze als een huis verpakte tuibouwloods mag niet. Terwijl er toch een jaar of dertig in gewoond is. En er links en rechts van deze woonloods twee woonhuizen staan. Maar ja, die zijn wel legaal. En de woonloods is dat op een of andere manier niet. Snapt u het nog? Ik niet.

Duurt maar een minuut, deze feest-track van Shy FX. De oplossing? Vier keer achterelkaar draaien. Of nog beter: op repeat. Geknipt voor een zomers avond.

Rake observatie van oud-premier Van Agt, vandaag geciteerd in de NRC-column van Frits Abrahams. Tranen met tuiten, die plengen ze bij het CDA nog steeds. Al dan niet oprecht.

Prachtige serie in de Volkskrant, over popliedjes met een titel die alleen uit een naam bestaan. Vandaag over een nummer van Roy Orbison, Was even vergeten wat een tragisch leven die man heeft gehad.

Dat was een mooie tijd ja, toen we nog naar tentoonstellingen in het buitenland konden. Dit is er weer eentje die we moeten missen waarschijnlijk. Zonde.

Sinds oktober vorig jaar schrijf ik beroepshalve niet veel meer over Brainport. Af en toe komt dit samenwerkingsverband in Zuidoost-Brabant voorbij in de zijlijn van mijn huidige aandachtsvelden Gemert-Bakel en de economie van De Peel. Van een afstandje volg ik de ontwikkelingen niettemin nauwgezet. Het economische succes van deze regio fascineert me nog steeds enorm. Net als het vanochtend door de Rabobank verspreide kaartje hierboven: verrassend, deze groeicijfers? Of juist niet?

Al meer dan 10 jaar lang is er geen nieuwe woning gebouwd in het Peeldorpje De Rips. Een nieuw bouwplan moet daar een einde aan maken. Maar nu dreigt de geur van twee nabijgelegen geitenhouderijen de feestvreugde te bederven. Althans, dat denkt een deel van de gemeenteraad. Volgens de wethouder loopt het allemaal niet zo’n vaart. Mijn intuïtie zegt me dat hier het laatste woord nog niet over is gezegd.

Kamagurka in De Groene

Altijd leuk, een stukje stevige rammelgaragepunk met een vleugje The Fall erin.

Prachtige foto van Boris Johnson, de Engelse MP. Zag ’em vorige week ergens in landelijk dag- of weekblad. En ik weet nu al niet meer waar precies. Zal wel komen door de tweede corona-vaccinatie, die ik afgelopen zaterdag heb gekregen. Een onverwachte bijwerking: te pas en te onpas seniorenmomentjes.

Gummbah, vandaag in de Volkskrant.

Zondagmiddagwandeling door dowtown Bakkeveen (Fr.). Zeer pittoresk.

Volkskrant-columnist Peter Middendorp legt vandaag een heel typisch maar wel intrigerend verband tussen corona, de woningmarkt en vaccinaties.

Waarbij ik kan aantekenen dat ik vandaag mijn tweede vaccinatie heb gehad en deze tekst intik op een camping in Friesland.

Met andere woorden : waarschijnlijk slaat hij de spijker op zijn kop.

Goed nieuws uit het Gemert-Bakelse gemeentehuis.

Vandaag in de Volkskrant.

Voor de tweede keer deze week al bij een vergadering van de gemeenteraad van Gemert-Bakel. Deze keer wat dichter bij de raadsleden zelfs. En nu ook met een eigen microfoon. Dadelijk maar eens even proberen of ie het doet, als het gaat over windmolens bijvoorbeeld.

Het zijn maar een paar vierkante meter, aan de voet van de plataan in onze achtertuin. En toch moet er ik elk jaar een paar zakken grind bijstorten. Waar blijven al die steentjes toch?

Woensdagmiddag in NRC

Een lekker lome dag – tenminste qua temperatuur, er moet ook gewoon werkt worden hoor. Daarom een lekker loom liedje als #trackoftheday. Geen Dr. Dre. Nee, een obscuur bandje natuurlijk. Uit Austin, Texas (en op zoek naar vertier, maar dat is weer een ander liedje).