Veel muziek vandaag op dit weblog. Maar ja, ook in lockdownweek nummertje zeven is en blijft dit het motto: thuiswerken is nog veel fijner met een lekker muziekje erbij.

Daarom hier weer een nieuwe Spotify-playlist met liedjes die de afgelopen dagen op mijn thuiswerkplek regelmatig voorbijkwamen. Oud en nieuw, rijp en groen, bekend en onbekend, hard en (heel) snel of juist met een vette beat.

Enjoy yourself, it’s later than you think.

Nog zo’n mooie manier om de lockdown door te komen nu de concertzalen gesloten: muzikanten die vanuit huis concerten geven, en daar in gage-loze tijden geld mee verdienen door daar een virtuele ‘tip-box’ bij te plaatsen.

Zoals de Barnyard Stompers, outlaws uit het zuiden van de States die een paar jaar geleden (in 2013) nog eens een zeer onderhoudend optreden gaven in Lokaal42. Hier te zien op Facebook. Met een paar verrassende covers: zowel Jolene van Dolly Parton als Breaking The Law van Judas Priest.

Hartstikke leuke manier om de lockdownblues het hoofd te bieden, de Isolation Sessions bij de Effenaar. Al een flinke tijd aan de gang inmiddels maar het blijft boeiend. Gisteren keek en luisterde ik gefascineerd naar de triphop van CapCap…Cap, en vandaag kijk ik al uit naar basdreunen van DubHoven morgenavond.

Een nieuw Zoom-achtergrondje, in het kader van het levend houden van het meivakantiegevoel. Dat deze foto in Rome is genomen, een paar jaar geleden, dat hoef ik er niet bij te schrijven. Vermoed ik.

Goeie tip van ED-collega Dieter: vette afro-beats in de podcasts van Radio Mukambo, hier te vinden. Probaat middel om de saaiheid en monotonie van de lockdown mee te lijf te gaan.

Ik snap het niet. Hij is gratis af te halen, deze metershoge, mooi groene en volwassen conifeer die in onze voortuin in de weg is komen te staan. Maar het lijkt erop dat niemand ’em wil hebben. Raar toch?

Inderdaad, je moet er wel een klein beetje moeite voor doen. Je moet ’em namelijk wel zelf even uitgraven en achterin je auto stoppen als je hem wil meenemen. Maar juist daarom kost-ie ook he-le-maal niets. Vandaar. Hier staan de details.

Ook deze week weer een nieuwe gastcolumn van echtgenote D. Deze keer gaat het over de voordelen van je stem kwijt zijn. En ook over het nadeel daarvan, met name bij een bezoek aan de dokter. Lees ’em hier: https://hansvermeeren.com/gastcolumn/

De quote van de dag komt uit de koker van Paul Rüpp, oud-gedeputeerde in Brabant, CDA-prominent en Kamerheer van koning Willem-Alexander in Noord-Brabant. “De eerste stap op een hellend vlak is vaak de fatale stap”, schrijft hij over het plan van het Brabantse CDA om in zee te gaan met Forum voor Democratie.

Op de valreep van de eerste dag van de zevende lockdownweek (met nog minstens een stuk vier lockdownweken te gaan) nog snel even een nieuw Zoom-achtergrondje: het aquaduct in de Spaanse stad Segovia. Om tijdens een in het water gevallen mei-reces toch een beetje een vakantiesfeer te creëren.

Als ik vandaag al tompouces gekocht zou hebben, dan waren het zeker niet de tompouces geworden waar chef-kok Yvette van Boven op deze foto – afgelopen zaterdag in de krant – vol afgrijzen naar kijkt.

Ik ben namelijk een trouwe lezer van haar kookrubriek en neem haar oordeel daarom heel serieus. Geen nood echter, als overtuigd republikein laat ik ook deze koningsdag volledig aan mij voorbij gaan.

Dood, hersendood of prima in orde. Met deze kop – boven een artikel in de New York Times – kun je alle kanten uit. Maar hoe het gaat de baas van Noord-Korea, dat weten we evenwel nog steeds niet.

En dan houden we er mee op, op onze thuiswerkplek in Dierdonk. Fijn weekend allen. Uitsmijter deze week: een sing-along-rant tegen The Don himself.

Univers-redacteur Simone checkt een paar thuiswerktips van Tilburg University. Om helemaal zen van te worden.

Voordeel van tijd genoeg hebben omdat het sociale leven stil ligt (en ik nu geen anderhalf uur per dag in de auto zit) is dat ik nu regelmatig de ruimte neem om uitgebreid te grasduinen in oude singles, cd’s, MP3’s en YouTube-filmpjes.

Onlangs stuitte ik daarbij weer eens op de groep Bow Wow Wow met zangeres Annabelle Lwin. Bekend van flinke stapel hits.

Het is niettemin een zwaar ondergewaardeerde groep met een fantastische gitarist: Matthew Ashman, in 1995 veel te jong overleden. Kijk maar eens naar dit filmpje, wel even doorspoelen naar minuut 2.03.

Kippenvel krijg ik, van het gitaargeluid van deze Hank B. Marvin van de punk.

Ook in lockdownweek nummertje zes is dit het motto: thuiswerken is fijner met een lekker muziekje erbij. Daarom hier weer een nieuwe Spotify-playlist met liedjes die de afgelopen dagen op mijn thuiswerkplek regelmatig voorbijkwamen. Oud en nieuw, rijp en groen, bekend en onbekend, hard en snel of juist met een vette beat. Enjoy yourself, it’s later than you think.

Heerlijk verhaal in The Guardian, over punks in de Midlands in Engeland eind jaren zeventig en bands met als Charged GHB, Discharge en – in de zijlijn – Exploited (uit Schotland trouwens. Veel voor mij volledig nieuwe, interessante info.

Het verhaal is hier te vinden.

En vandaag opnieuw een nieuwe gastcolumn van echtgenote D. Onderwerp deze keer: (overdreven) hygiëne en verwarring daarover op het damestoilet. Op deze pagina te lezen: https://hansvermeeren.com/gastcolumn/

Nu een bezoek aan de kapper er de eerstkomende vijf weken ook niet in zit, ben ik maar op zoek gegaan naar een nieuw kapsel, aangepast aan de ongebreidelde groei van mijn haardos. Ik ben na lang wikken en wegen uitgekomen bij de coupe van Hans Teeuwen. Lekker makkelijk: een flinke dot gel erin en recht achterover. Er zit niks anders op.

Geen live-stream tijdens de meningsvormende vergadering van de Eindhovense gemeenteraad, vandaag, over de stand van zaken in het openbaar busvervoer van Hermes in het algemeen en de toekomst van Bravoflex in het bijzonder.

Nee: een Microsoft Teams-vergadering. Met ambtenaren en de pers op de virtuele tribune. Dat betekent: met de camera en de microfoon uit. Eens kijken of ik het volhoud, niet meepraten.

Gisteren sprak ik een collega via WhatsApp. Zo maar, even bijkletsen. Toen ik vroeg hoe het ging was het antwoord: ‘Ik wil naar de kapper, ik wil uit eten en ik wil op vakantie’.

Ik kan me daar helemaal in vinden, en ik zou het ook fijn vinden als het huidige strenge lockdown-regime wat versoepeld kan worden.

Aan de andere kant: we doen dit niet voor niks, die lockdown. Het helpt. En als we met nog een paar weken onszelf in toom houden verdere besmettingen kunnen beperken, dan heb ik er dat wel voor over, hoor.

Elk jaar denk ik: deze keer ga ik naar de Oktoberfesten in München. En elk jaar komt het er niet van, om tal van uiteenlopende en meestal zeer triviale redenen. Een paar jaar geleden zijn we wel in deze Duitse stad geweest, maar dat was net na die bierfeesten. Dat kwam toen zo uit. Mooie stad trouwens, sfeervol en gezellig.

Dit jaar hoef ik mezelf de vraag niet te stellen of ik naar die feesten ga. Vanochtend werd bekend dat ze zijn afgelast.

Prachtige foto’s uit de tijd dat de Sowjet-Unie nog bestond en er achter het IJzeren Gordijn nog in zwart-wit werd gefotografeerd. En met een heel mooi verhaal erachter: ze hebben jaren onontdekt ergens in een paar dozen gelegen. Ik kwam ze bij toeval tegen op een website waar je, als je niet uitkijkt, uren kunt zoekbrengen met allerlei trivia, de Atlas Obscura.

Tsja, je moet wat tijdens zo’n lockdown-weekend. Het rooien van een volledig uit zijn voegen gegroeide boom is dan een mooi klusje. Lang leve de kettingzaag.

En zo begint lockdown-week nummertje zes. Gelukkig is het mooi weer, verzuchtte een collega vanochtend tijdens dagelijkse halfuurtje in de stadsredactie-hangout. En zo is het maar net.

Vandaag aan de slag met vragen van het Eindhovense CDA over BravoFlex, het experimentele vervoerssysteem van de provincie Noord-Brabant. Als het aan het CDA ligt, zet Eindhoven een punt achter deze weinig succesvolle vorm van vervoer, in de praktijk niet veel meer dan een goedkope taxi.

Bijna weekend, bijna vrijdagmiddagborrel en de zon schijnt. Om in de stemming te komen heb ik net een You Tube-concert van de Engelse punks van de Toy Dolls opgezet. Krijg er spontaan goeie zin van. Fijn lockdownweekend!

Prachtige fotoserie bij The Guardian over zonnende mensen aan de Spaanse kust, hier te vinden. Niks brede zandstranden, gewoon aan de voet van een fabriek of op wat betonplaten.

In normale omstandigheden zou ik er niet aan moeten denken. In de huidige omstandigheden denk ik: ach, wat maakt het ook uit. Mijn koninkrijk voor een dagje naar het strand.