Month: November 2012

Elke jaar weer een mijlpaal, de eerste keer dat je ‘s ochtends de ruiten van je auto schoon moet gaan staan te krabben voordat je kunt gaan werken.

Meer dan vijftien jaar geleden sprak ik voor het werk twee jonge Duitse vrouwen die bij een busongeval nabij Eindhoven gestrand waren. Daar schreef ik destijds twee verhalen over in de krant.

Via Facebook zocht een van hen, Jutta, onlangs weer contact: ze was bij toeval beide krantenknipsels tegengekomen en wilde wel eens weten hoe het met mij ging.

Naar aanleiding daarvan – én omdat onze krant 100 jaar bestaat – maak ik daar weer een krantenartikel over: een terugblik op het busongeval toen en antwoord op de vraag hoe het nu met beide vrouwen gaat.

Leuk en verrassend, de wendingen die sommige dingen af en toe krijgen.

Afgelopen week uren staat te vegen en bij elkaar staan te harken: alle bladeren die er hier in het najaar bij bosjes uit bomen, struiken en heggen komen vallen.

En juist als alles eindelijk netjes in de groencontainer afgevoerd is, begint het op zijn Hollands even flink te waaien. Waardoor de hele oprit weer ramvol met bladeren ligt. Deze keer gelukkig allemaal bij elkaar, op een grote hoop.

Diegene die ze wil hebben, mag ze komen halen. Tegen elk aannemelijk bod.

Vorige week las ik in de krant dat het centrum van Helmond momenteel veel weg heeft van een kraterlandschap met slechts hier een daar nog wat huizen en winkels.

Ik kan niet anders dan me volledig aansluiten bij dat oordeel, maar moet daar wel aan toevoegen dat er ook elders in de stad nog heel wat bouwgrond braak ligt. Kennelijk lukt het op sommige plekken in deze stad niet zo goed om theorie en praktijk – tekentafel en bouwkraan – met elkaar in evenwicht te brengen.

Op de foto een van die vlaktes die we zondagmiddag, tijdens een rondje door Helmond-Oost en de binnenstad, aantroffen: aan de voet van de Sr.-Jozefkerk.

Een mooie vlakte, daar niet van. Maar wel erg kaal.

Uit alle positieve en enthousiaste reacties blijkt dat de eerste Popquiz in Lokaal 42 een doorslaand succes was en zeker voor herhaling vatbaar is. Leuk om te lezen en te horen.

Niet alleen vanwege al het werk dat Luc, Geert, Marc en ondergetekende er in hebben gestopt. Maar vooral omdat het leuk was een paar uur lang met zijn allen lekker met muziek bezig te zijn en een biertje te drinken.

Dat de vragen hier en daar behoorlijk lastig waren? Ach, een kniesoor die daar op let. Tot de volgende keer!

Blijft een fijne plek om te wandelen, de Grotelse Heide tussen Aarle-Rixtel, Beek en Donk en Bakel in.

Lekker rustig, mooie natuur – zeker in het najaar – en nauwelijks andere mensen. Alleen een handjevol koeien, die tijdens het grazen zeer verstoord opkijken naar die twee eenzame voorbijgangers.

Tijdens de lunchwandeling door het centrum van de stad viel het me op dat van de kleine Blob op het 18 Septemberplein eindelijk de contouren zichtbaar beginnen te worden. Er blobt iets uit de grond, zogezegd.

Ben benieuwd wat het wordt. Als-ie net zo leuk wordt als de grote Blob, vind ik het prima. Als-ie net zo slecht past bij zijn omgeving als de grote Blob, vind ik het wat minder.

Vandaag in Eindhoven even bij Wim Daniëls geweest, bekend als Stadsdichter van Helmond, schrijver van een flinke stapel boeken en de laatste tijd vooral beroemd door Kopspijkers en Pauw & Witteman.

Ik ken Wim al een tijdje, uit de periode dat hij (zeer indringende) taalcursussen gaf aan (jonge) verslaggevers. Maar daarvooor was ik vandaag niet bij hem. Wim moest op de foto, voor het Nijmeegse studentenblad ANS. En via-via – een ingewikkeld verhaal dat ik u bespaar – was de ANS-redactie bij mij uitgekomen als fotograaf.

Vakantiefoto’s maken is leuk, mooie foto’s maken is nog leuker. Maar veel moeilijker is het om een serieuze portretfoto voor een serieus maandblad te maken.

Gelukkig was het licht goed, de locatie perfect en het model zeer ervaren in het poseren. En daarom stond Wim in no time goed op de foto, en hoop ik dat de ANS tevreden is. Ik in ieder geval wel. En Wim kennende hij ook.

Vorig jaar was ik zwaar onder de indruk van Glow: een mooie route, een aantal overdonderende licht- en geluidervaringen en een knusse sfeer.

Logisch daarom dat ik dit keer met hoge verwachtingen aan Glow 2012 begon. Laat ik maar eerlijk zijn: die verwachtingen werden niet waargemaakt, ondanks dat er ook nu enkele bijzonder indrukwekkende projecten (Dela-gebouw, de Regent, Wilhelminaplein) onderdeel waren van de route.

De oorzaak? Te hoge verwachtingen, een wat rommelige route met veel dode momenten en – vooral – geen echte knaller. Zoals vorig jaar de show op het Kennispoortgebouw en de licht/geluidshow op het TU/e-terrein.

Pluspunt: geen auto’s die je van de sokken rijden en qua voetgangerverkeer nauwelijks ergens knelpunten.

Kortom: ietwat een tegenvaller, Glow, deze keer.

Of ik een schuifelplaatje wilde draaien, zodat ze even kon dansen met de man die ze eerder op de avond opgepikt had in een ander café. Want tijdens het schuifelen merkte ze meestal al snel of het iets zou worden die nacht – of niet.

Dat is wel de meest bizarre vraag die ik het afgelopen jaar gekregen heb in de DJ-boot van Lokaal 42.

In januari stond ik voor de eerste keer achter de draaitafels in Lokaal, een avond die wederzijds zo goed beviel dat ik sindsdien een keer per maand met een paar stapels lp’s en cd’s onder de arm naar de Markt in Helmond fiets.

Een erg leuke hobby: een avond lang je favoriete muziek draaien, en daarmee de mensen aan het dansen krijgen.

Nog een andere bizarre vraag? Of ik een plaatje wilde draaien van Rory Gallagher.

Was een fijn feestje hier, gisteravond.

Vandaag tot diep in de middag de scherven bij elkaar staan te vegen (letterlijk en figuurlijk).

Maar dat was de gezelligheid van familie, vrienden en buren en de speciale gasten Riny Raijmakers en de Hoodo Monks dubbel en dwars dan waard.

Lastigste karwei vandaag: het vat op de tap leegmaken. Dat kost – hoe is ‘t mogelijk, na vier uur slaap – gruwelijk veel moeite.

De dansvloer lag er al. Een tap staat er nu ook, inclusief een flinke voorraad bier. En met een plaszuil in de tuin begint het hier al aardig op een feestzaaltje te lijken.

Het was een latertje, gisteravond op het werk. Of liever gezegd: vanochtend vroeg.

Tot half drie gewerkt, vanwege election night in de VS. En dan naar huis met het idee dat hetgeen je zojuist daarover in de krant hebt gezet eigenlijk al weer achterhaald is op het moment dat-ie gedrukt is en bezorgd bij de lezers.

Helaas is er geen oplossing voor dat probleem te bedenken. Positieve vanochtend is gelukkig dat de Amerikanen diegene gekozen hebben waarvan we dachten en hoopten dat ze hem ook zouden kiezen.

Beetje nat nog, op de Markt in Helmond. Maar binnen wordt het al aardig warm bij de soundcheck van Ernest van Aaken.

Sunnyland Slim, Lonesome Sundown, Lightnin’ Slim, Washboard Sam, T-Model Ford… Behalve Muddy Waters en Howlin’ Wolf zijn er nog veel meer bluesartiesten met hele mooie namen.

Morgen is het Bluesroute in Helmond, en draai ik vanaf een uur of drie tussen de optredens door plaatjes in (Blues)Lokaal 42. Vandaag alvast muziek uitgezocht. Hier vind je wie er optreden, morgen.

En behalve eenzame negers met een akoestische gitaar en mondharmonica is er nog veel meer (moderne) blues die het verdient gehoord te worden. Ain’t Yet Dead!

Tot morgen!