#totlater

De werkweek is weer begonnen: een weekje invallen op de eindredactie, in plaats van op zoek te gaan naar nieuws in de Eindhovense gemeentepolitiek. Ook erg leuk hoor: een krantje maken met nieuws over Dafne, Tom, het EK, Extrema, Bospop et cetera, et cetera.

Wie dit is hoef je Eindhovenaren niet te vragen, dat weten ze allemaal.

Tenminste: bijna allemaal. Alleen de Eindhovenaren die de afgelopen twintig jaar nooit naar een concert of een festival geweest zijn, die geen krant gelezen hebben of onder een steen lagen – een keiharde steen waarschijnlijk -, die weten het niet.

Nou, die mensen zoeken zelf maar even op wie er afgebeeld wordt op deze levensgrote graffiti tussen Klokgebouw en spoor op Strijp-S, vlakbij Lemmy van Motorhead.

Af en toe kom je de raarste dingen tegen. Hier op Strijp-S in Eindhoven zeker. Stapels lege kartonnen dozen, bijvoorbeeld. Leeg. Met het opschrift IPA, Indian Pale Ale, voor de niet-bierdrinkers onder ons. Een reclame-actie kennelijk. Maar ik ben er nog niet achter waarvoor.

Het is het gesprek van de dag, de al dagen – nee al weken gestaag vallende regen, al lijkt het vandaag mee te vallen. Maar zomer? Niks zomer. We zijn er onderhand helemaal klaar mee, met de regen.

Het zouden een paar weken Groot-Brittannië worden tijdens de komende zomervakantie, Brexit of niet. Lieflijke stadjes, beleefde Britten, mooie natuur en lekker bier in gezellige pubs.
Maar dat gaat ‘em niet worden, waarschijnlijk. Ach, dachten we: maakt niet uit als het weer eens een dagje wat minder is in Engeland. Onze aangename eigen Nederlandse zomer maakt dat wel goed.

Zomer? Mooi niet. Het lijkt wel of we in een al weken durende moesson zitten. Het is niet zo dat het af en toe regent. Nee, af en toe is het eventjes droog. En dat eigenlijk sinds de meivakantie, al weer bijna twee maanden geleden.

Niks in de tuin barbecuen met familie tijdens zoele, eeuwig durende zomeravonden. Niks op het cafeterras tot diep in de nacht biertjes drinken met vrienden en kroegmaten.
Popfestivals? Die vallen week na week in het water. Letterlijk. Facebook staat vol met foto’s van doorweekte mensen in doorweekte tenten op doorweekte grasvelden.
Een weekendje kamperen met de vrienden om al even te proeven aan zomervakantiegevoel? Nada, niente. Te nat voor ons, goedweerkampeerders.

In plaats daarvan kijken we de hele dag door op onze gsm naar Weeronline. Wordt het het over een paar dagen al ander weer? Is er al ergens een sprankje zon te zien? Nee hoor. Het weer slaat voorlopig niet om, moet ook weerman Gerrit Hiemstra ons ‘s avonds teleurstellen. Het blijft nog wel even zo. Nog minstens twee weken.

Wat moeten we dan, met de vakanie voor de deur? Naar Turkije? Spotgoedkoop, ja. Maar die bloederige aanslag van begin deze week belooft weinig goeds. En in Frankrijk en Duitsland regent het ook.
Spanje dan? Veel te druk daar in het hoogseizoen, en we zijn er de laatste jaren al vaak geweest bovendien. Zuid-Italië? Samen met Andalusië de enige plek in Europa waar het momenteel dertig graden is Veel te ver, want 2000 kilometer rijden. En tijdens hartje zomer weer veel te warm.

En zo piekeren we maar door. Dag in, dag uit. Blij dat we niets gereserveerd hebben. Balend dat we niet weten wat we moeten doen. Regen? We zijn er helemaal klaar meer. Zomer? Die moet nog beginnen. Maar we hebben het er nu al helemaal mee gehad.