Opeens stond-ie er, deze blindganger in onze achtertuin. We zagen ’em eerst aan voor onkruid. Maar hij groeide zo rap en er kwamen plotseling zulke beloftevolle knoppen aan te zitten, dat we hem even het voordeel van de twijfel hebben gegeven. En dat is maar goed ook. Want nu de knoppen zijn opengegaan, blijkt het om een boerenpioen te gaan, familie van de pioenroos. Niet gek voor een plant die – hoogstwaarschijnlijk – is komen aanwaaien.

Vandaag in de krant, de weerslag van gesprekken die ik had met de twee nieuwe Gemert-Bakelse wethouders, Willeke van Zeeland en Bart Claassen.

Gisteren was mijn vader jarig. Hij werd 91, een prachtige leeftijd. Voor zijn verjaardag hebben we hem volgens de verpakking geen fles rode wijn gegeven. Maar een avontuur, een ontdekkingsreis. Nou, ik geloof er niks van. Gall & Gall. Er zat toch echt een fles wijn in.

Klassieker, dit nummer van de Jamaicaan Trinity. Ik moest er aan denken toen ik deze week zijn overlijdensbericht las, een een-kolommertje in een muziektijdschrift. Het nummer ‘Three Piece Suite’ is – zoals dat in Jamaica meestal het geval is – een van de vele uitvoeringen van een- en dezelfde instrumentale track en is van de hand van producer Joe Gibbs, een topper in die tijd. De bekendste uitvoering van die track heb ik er hieronder ook maar even aangeplakt. Zodat het een vrolijke zondag kan worden.

#zonderwoorden

Allemaal leuk en aardig, die flats die aan alle kanten aangekleed worden met bomen, struiken, heesters en hangplanten. Maar verticale tuinen zijn er tegenwoordig in alle soorten en maten.

Je kunt er nu ook thuis eentje aan de buitenmuur van je huis hangen. (Zoals onze Hangende tuin van Babylon in wording op de foto). Er zijn er zelfs te koop compleet met irrigatiesysteem. Dus als je nog niet genoeg horizontale tuin hebt, sla je slag. Het wordt er alleen maar mooier op.

Een hele andere en prikkelende manier om naar de problemen op de woningmarkt te kijken: bouwen, bouwen bouwen is niet de oplossing voor de steeds verder stijgende prijzen, stelt huiseigenaar Hans de Geus in NRC, al weer een paar dagen geleden trouwens. Het probleem zit ’em in de winstgevendheid ervan voor banken. Zie hier

Interessante documentaire over de veel te jong overleden New Yorkse kunstenaar Jean-Michel Basquiat. Hier terug te kijken. Al een paar jaar oud maar ik zag ’em dit weekend pas. De docu bevat voor mij veel nieuwe en boeiende info over het New York van begin jaren tachtig, en de destijds zeer florerende kunstenaarsscene in die stad. Waarin muziek en beeldende kunst naadloos in elkaar overlopen, zo bleek.

In de documentaire figureren onder meer de in de vergetelheid geraakte saxofonist James White AKA James Chance, Madonna en Debbie Harry van Blondie. Zij raakte in de ban van hip hop via de New Yorkser rapper Fab 5 Freddy (die weer links heeft met The Clash) en nam vervolgens het nummer ‘Rapture’ op – een wereldhit. En in de videoclip van dat nummer speelt – inderdaad – Basquiat weer een rolletje.

In de media gaat het al weer een tijdje regelmatig over de aanstaande Olympische Spelen in Japan. En dan met name de vraag of die al eerder uitgestelde Spelen dit jaar wel gehouden kunnen worden of niet. (Vanwege de pandemie, voor het geval dat u dat even was ontgaan).

Naar aanleiding daarvan dwalen mijn gedachten regelmatig af naar de vakantie die wij vier jaar geleden doorbrachten in dat land. Die reis heeft een diepe indruk achtergelaten. Zo kan ik me de vertwijfeling nog goed herinneren die toesloeg op het moment dat we in Tokyo aan onze terugreis begonnen, en op het station naar onze trein moesten zoeken en naar dit bord stonden te kijken.

Er zit maar weinig leven meer in Con Brio. Het markante gebouw aan de Rembrandtlaan wordt gesloopt, zag ik toen ik er net langs fietste. Jammer. Want zoals mijn in Helmond geboren en getogen echtgenote altijd zegt: alweer een jeugdherinnering die verdwijnt.

Vandaag in de Volkskrant.

Al een aantal weken ben ik bezig met herlezen van de boeken van Donna Leon over commissaris Brunetti, boeken die zich afspelen in Venetië. Donna Leon laat in die boeken regelmatig duidelijk merken dat ze bepaald niet van de straat is. Het regent bijvoorbeeld citaten uit de Griekse klassiekers en uit opera’s. En als er ergens een halsketting ingepakt moet worden, verdwijnt deze niet in zakje van de plaatselijke supermarkt maar in een tas van Daunt Books in London.

Nou, Donna: daar ben ik – enigszins snobistisch van aard, inderdaad – toevallig ook wel eens geweest. En inderdaad, dat is werkelijk prachtige boekenwinkel.

Volgens mij dacht menigeen op terras zondagmiddag er ook zo over. Fokke & Sukke, vandaag in NRC.

Dat je wil voorkomen dat er auto’s op het fietspad gaan rijden, dat snap ik. De regels zijn er niet voor niets en niet iedereen houdt zich daar even vanzelfsprekend aan. Maar dat je dat op deze manier doet, daar snap ik dan weer helemaal niets van. Gewoon lukraak een blok beton dumpen, dat lijkt nergens op. Zet er dan gewoon een extra paaltje neer.

Dat was lang geleden. Niet dat ik een Hooglander dronk, maar dat we in de zon bij de kroeg op terras zaten.

De lezers van NRC hebben kennelijk een nogal hoge bloeddruk, begrijp ik uit de wekelijkse van column van de Ombudsman. Maar dat brengt hij wel heel mooi onder woorden.