Author: Hans Vermeeren

Nog steeds hopeloos actueel, dit messcherpe nummer van de Engelse band Gang of Four uit 1981.

Twee knipsels uit de Volkskrant van vandaag. Het is crisis in Engeland sinds de nieuwe prime-minister Truss haar economische plannen bekend maakte: belastingverlaging voor de rijken.

De gevolgen: de waarde van het pond maakt een vrije val, de inflatie rijst de pan uit en de financiële wereld heeft het vertrouwen in de nieuwe minister-president nu al weer verloren.

Toen we tijdens de afgelopen zomervakantie door de zeer indrukwekkende Schotse Highlands trokken, stuitten we in het noordwesten van dit gebied op een bordje ‘Unesco Geopark’.

Dat herinnerde me eraan dat er in De Peel een organisatie achter de schermen aan het werk is om ook voor het gebied boven de Peelrandbreuk zo’n status binnen te halen.

Hoe zou het daar mee zijn, vroeg ik me bij thuiskomst af, met die inspanningen. Het antwoord op die vraag staat vandaag in de krant en hier op de website.

Vandaag in de Volkskrant.

Te veel overheid, te weinig vrije markt. Of te veel vrije markt en te weinig overheid. Het is oud-burgemeester Job Cohen die de vinger op deze plek legt in de documentaire What’s left van Johan Fretz over de teloorgang van de PvdA.

In de jaren negentig was er te veel overheid, volgens Cohen, en was het goed dat die rol wat ingeperkt werd. Maar we zijn met z’n allen doorgeschoten in de marktwerking en nu is er weer veel te weinig overheid.

Dat is volgens de PvdA’er – als ik hem goed begrepen heb – de belangrijkste reden dat de huidige problemen in ons land zo uit de klauwen zij gelopen. Het is ook de belangrijkste reden voor de teloorgang van de PvdA, stelt Fretz: de partij is de afgelopen decennia uit het oog verloren welke achterban ze vertegenwoordigde, waardoor de meeste kiezers (gillend) zijn weggelopen.

Interessante, zeer interessante documentaire zelfs, voor liefhebbers van de Nederlandse politiek.

Mocht je inspiratie hebben: Verzin zelf maar een beter fotobijschrift…

Interessante bijeenkomst gisteren op de kazerne in Vredepeel, waar de NAVO aan het oefenen is met drones, tegenwoordig een serieus wapen.

Met veel plezier de afgelopen dagen het boek ‘Beter wordt het niet’ van journaliste Caroline de Gruyter gelezen. Daarin gaat De Gruyter dieper in op de geschiedenis van de Donaumonarchie Oostenrijk-Hongarije en de Europese Unie.

Het is een boeiende vergelijking, want de schrijfster ontwaart veel parallellen tussen beiden. Heel kort samengevat: zowel in de EU als in de Dubbelmonarchie – onder bewind van de in Wenen gevestigde Habsburgse keizers – was en is het constant pappen en nathouden.

Boeiend zijn bovendien ook alle verhalen, kenmerken en ontwikkelingen uit het Habsburgse rijk die De Gruyter aan de vergetelheid weet te onttrekken.

Tenminste: voor mij aan de vergetelheid. Want ik merkte dat de geschiedenis van dit deel van Midden-Europa toch wel een blinde vlek is mijn historische kennis.

Fokke & Sukke vandaag in NRC.

De muziek van deze Engelse band met een wat ongebruikelijke naam – Oh! Gunquit – doet me denken aan de Urban Voodoo Machine, de Blue Carpet Band en de Cramps. Oftewel een heerlijke combinatie van rockabilly, rock & roll en trash.

Al langer actief, zag ik op Spotify, en momenteel op tournee door Spanje maar door mij pas net ontdekt – helaas.

Veel tijd en moeite om zich te verdiepen in hoe Helmond in elkaar steekt, heeft wethouder Arno Bonte nog niet genomen. Die tijd heeft-ie ook niet waarschijnlijk, want hij zit elke dag drie uur in de trein. Heen en weer reizend tussen zijn woonplaats Rotterdam en zijn werkplek Helmond.

Het realiteitsgehalte van zijn uitspraken vandaag in de krant – twee rijstroken op de Kasteel-Traverse met een maximumsnelheid van dertig kilometer – is in ieder geval nul komma nul.

Het ziet er somber uit voor de tegenstanders van heropening van vliegbasis De Peel, net ten oosten van Gemert. De staatssecretaris lijkt vastbesloten alles uit de kast te halen om dat plan te kunnen doorzetten. Ondanks alle stikstofproblemen.

Spijkerharde conclusie, vanochtend in het commentaar in de Volkskrant. Maar eentje waar ik me wel in kan vinden.

Dance me to de bodem van deze twee zakken chips. Ook een zanger van melancholieke liedjes heeft wel eens zin een snack, blijkt uit deze ongedateerde foto die ik tegenkwam op open riool Tumblr. Als het tenminste echt om de in 2016 overleden Leonard Cohen gaat.

Ik zou het wel weten hoor, als er net als in de Helmondse Bloemenbuurt zoveel wilde kippen bij mij in de straat rondliepen. Die zouden niet in de soep eindigen, maar in een salade. Met veel chilipoeder, koriander en een lekkere dressing.

Gummbah, in de Volkskrant.

Gelukkig klinkt er de laatste dagen – tussen al het het halleluja-geroep – hier en daar wat mee kritiek door op het Engelse koningshuis. Gisteren attendeerde ik jullie daar al op. Terecht en hoogst noodzakelijk, in mijn ogen althans.

Vandaag breng ik graag onder jullie aandacht dat ook de New York Times eens in de financiën is gedoken van The Firm. Zeer interessant om te lezen wat Charles de laatste jaren allemaal uitgespookt heeft op dat terrein.

Daarnaast staat er in NRC van vandaag een interessant betoog over het (zeer positieve) imago van de koningin. Dat is in de ogen van journalist Sara Meuleman geheel en al te danken aan het beeld dat van haar wordt geschetst in de Netflix-serie The Crown.

Ook dat verhaal zet je wel aan het denken.

Wat een heerlijk verhaal vandaag in de Volkskrant, over de Eindhovense band 69 Charger, hun Elvis-cover Rubberneckin’ en de manier waarop dat nummer in een Hollywood-film terecht kwam.

Net als de rest van de wereld zag ik op deze foto van koningin Elizabeth een schattig, breekbaar oud vrouwtje van 96. Sinds haar overlijden vorige week worden we overspoeld met niets dan loftuitingen aan haar koninklijke adres.

Daar staan gelukkig hier en daar ook wel enige relativeringen tegenover. Zaterdag via een ingezonden brief in de Volkskrant bijvoorbeeld, waarin de spijker op de kop geslagen wordt. En vandaag in de zeer lezenswaardige column van Peter de Waard.

De meest heldere context bij het overlijden van Her Majesty komt uit de koker van Quote vandaag. Dat brengt in beeld hoeveel kapitaal de Engelse koninklijke familie in de loop der eeuwen bij elkaar vergaard heeft. 28 miljard pond maar liefst.

Dat er dan mensen zijn die met droge vaststellen dat de koningin ‘elk verschil in afkomst oversteeg’, daar kan ik dan met mijn pet niet bij hoor.

Om de maandag een beetje op gang te helpen deze (recente) cover van een klassieker van de Tom Tom Club, Genius Of Love door de rappert Megadon. Heerlijk! Hier wat meer info over dit nummer.

Even met je ogen knipperen en het weekend is al weer voorbij. #maandag

“Werk jij in de Cacaofabriek?”, zei een goede kennis deze week verbaasd. “Dat is wel een hele fijn plek om te werken, zeker?”.

Nou, dat is het inderdaad. Heel fijn.

Vrijdag jongens, we hebben het weer gehaald.

Nadat hij 58 jaar lang wekelijks looptrainingen heeft gegeven, vond Gemertenaar Jan van Ansem het welletjes: vandaag gaf hij zijn laatste les. Speciaal voor de fotograaf van de krant lieten Jan en zijn clubgenoten van de Gemert Atletiek Club – waar Jan sinds 1960 lid van is – even zien uit welke onderdelen zijn training bestond.

Het Bakels Beemd, het naturgebied ten noordoosten van Dierdonk, heet beemd omdat het een vrij drassig gebied is. Normaal gesproken, tenminste. Want door de droogte van de afgelopen tijd is ook dit gebied uitermate droog.

Zo droog, dat veel de dennen die er staan het loodje dreigen te leggen, zag ik gisteren tijdens een rondje om onze wijk.

Om even voort te borduren op het thema van gisteravond: nog zo’n twee-akkoordenklassieker, in dit geval uit 1978, van de Engelse band Slaughter and the Dogs. Deze versie is uit 2005 en zeker zo sterk.

Uit het hele arsenaal aan benoemingsfoto’s van de nieuwe Engelse premier Lizz Truss is dit toch wel mijn favoriet.

Klassieker, ergens uit eind jaren zeventig, van cultheld Jilted John. Dit nummer telt – als ik het wel heb – dan ook maar (ongeveer) twee akkoorden. En iets wat lijkt op een (hele korte) gitaarsolo. Mooi ook dat vrijwel iedereen in het publiek de complete tekst meezingt.

Het schiet al aardig op, de bouw van een nieuw Huis voor de Stad hier in het centrum van Helmond. Van verre zie je het stadskantoor- c.q. gemeentehuis-in-wording al boven de omgeving uittorenen.

Dat de bouwkosten door alle prijsstijgingen en de inflatie intussen flink oplopen, ondanks de verzekering van het gemeentebestuur dat het ons geen cent meer zou kosten dan het geplande bedrag (37 miljoen euro), dat laten we deze keer maar even buiten beschouwing.