Een jaar of tien geleden werd ik als verslaggever van de Helmondse redactie van het ED eens een keer zelf geinterviewd. Door een medewerker van een adviesbureau dat in de arm was genomen door de Helmondse woningbouwcorporatie Woonpartners. Woonpartners wilde wel eens weten hoe er in de stad werd aangekeken tegen deze corporatie, en hoe er in Helmond gedacht werd over de taken die een corporatie heeft of zou moeten hebben.
Ik vond toen dat woningbouwverenigingen zich vooral bezig zouden moeten houden met de taak die ze bij hun oprichting meegekregen hadden, namelijk het fatsoenlijk en betaalbaar huisvesten van mensen die niet het geld hebben zelf een huis te kopen.
Die adviseur was dat niet met me eens, zei hij. Ik moest die taak veel breder zien, vond hij. Maatschappelijk ondernemen noemde hij dat toen al, geloof ik. Nooit meer iets van gehoord, later.
Met de kersverse conclusies van het eindrapport van de parlementaire enquêtecommissie die onderzoek deed naar de huursector vandaag in het nieuws wilde ik dat toch nog even kwijt.
