Het is een terugkerend thema in de Eindhovense politiek, en dus ook op dit weblog: de verkeersproblemen in de stad. Een onderwerp waar iedereen – net als over voetbal, het weer en corona – verstand van c.q. een mening over heeft.

Eén constatering staat echter als een paal boven water: dat fileprobleem wordt voorlopig nog niet opgelost. Hier staat de online-versie van het verhaal.

Met veel belangstelling volg ik het nieuws over de bouwplannen voor een nieuw stadion voor Helmond Sport.

Dat die plannen nu dreigen te mislukken, verbaast me helemaal niets. De afgelopen jaren zijn er zoveel vergelijkbare plannen in het zicht van de haven gesneuveld, dat het me juist verbaasd zou hebben als dit plan het wel gehaald zou hebben.

De belangrijkste voorwaarde voor het welslagen van zo’n peperduur is immers dat er een financieel gezonde voetbalclub met perspectief bij betrokken is. En dat is niet het geval – helaas.

In mijn archief kwam ik een kaartje tegen dat oud-ED-collega Maarten van Roessel gemaakt heeft, en waarop de plekken staan waar mogelijk een nieuw Helmond Sport zou kunnen worden gebouwd.

Een plek zag ik daarbij destijds over het hoofd: Berkendonk. Maar dat plan heeft het ook niet gehaald, net als even concrete plannen voor Suytkade en in Stiphout.

Voor het juiste perspectief: dit kaartje dateert uit december 2004.

Een dag nadat bekend werd dat een verbreding van het door files geplaagde deel van het Eindhovense wegennet er niet in zit, komt het bericht dat Brainport wel geld wil voor de aanleg van een lightrail op de as van regio: tussen de Automotive Campus in Helmond, de TU/e, Eindhoven Airport en de High Tech Campus en ASML.

De vraag is alleen: hoe reëel is dat plan, in een tijd dat de miljarden de schatkist uitvliegen om de maatschappij economisch overeind te houden?

Door zo’n lockdown ga je dingen doen waar je anders niet aan toekomt: de garage en de zolder opruimen, de tuin herinrichten, oude en vergeten romans en muziekjes weer eens uit de kast trekken, onder het stof geraakte kunstboeken doorbladeren.

En, in mijn geval, bijna vergeten films (her-)bekijken. De laatste dagen ben ik me door het oeuvre van Brian De Palma aan het werken, de regisseur van heerlijke thrillers als Body Double, Blow Out en Dressed To Kill, van het meeslepende drama Black Dahlia en van het heldenepos The Untouchables, uit 1987.

Wat me in de laatste film ook opviel was de rol van Robert De Niro als Al Capone, een geweldige rol. De Al Capone van Robert De Niro deed me denken aan de manier waarop Donald Trump speeches en persconferenties geeft.

Zou The Don dat trucje misschien hebben afgekeken van een gangster?

Dit nieuws roept heel veel vragen op. Want werken aan de aanleg van tunnels, fly-overs en gescheiden rijbanen kost ook veel geld en duurt ook jaren, om maar eens een van die vragen op te werpen.

En niet alleen die vraag. Want loopt de politiek in Eindhoven eigenlijk niet al jaren achter de feiten aan als het gaat om om het oplossen van de verkeersproblemen? Dat is zelfs misschien wel de allerbelangrijkste vraag.

Ook dit is een voortuin, maar dan in onttakelde staat. Ziet er toch heel anders uit zo, in gedemonteerde vorm: een flinke container die de restanten van al die struiken, planten, heesters en bomen bevat.

De nieuwe intelligente lockdownweek – nummertje elf alweer – begon goed, vanochtend, toen ik in de krant las dat heel die coronacrisis eigenlijk gewoon maar flauwekul is. Bedacht door de elite om ons, het plebs, er onder te houden en uit te kunnen buiten.

Althans, dat denkt een heel klein clubje complotdenkers. Gelukkig maar dat die theorieën op basis van feiten in een handomdraai te weerleggen zijn. Maar ja, als dan vervolgens die feiten weer in twijfel worden getrokken omdat ze onderdeel zijn van datzelfde complot, dan schiet je daar nog niets mee op.

Leuk idee, dit: voordeurconcerten, ergens in een straat in Eindhoven, georganiseerd op initiatief van het Muziekgebouw. Concerten die ook nog eens live gestreamd worden via ed.nl. Lees hier meer. O ja, vanavond is het eerste concert al.

Alsof het vanzelfsprekend is, zo voelt de eerste dag van thuiswerkweek nummer tien aan. Zoals links en rechts in verschillende kranten al te lezen was, volgen we ook op de krant de regels over thuiswerken nauwgezet op.

Dat betekent dat we – zoals het er nu naar uitziet – ten minste tot september thuis werken in plaats van op de redactie. En uiteraard heb ik daar, met het oog op maatschappelijk belang van die regels, volledig vrede mee.

Om de negende lockdown-week mee af te sluiten een nieuwe aflevering van Twenty Tracks, twintig liedjes voor bij het thuiswerken. Want ook de komende maanden zal dit het motto blijven: thuiswerken is fijner met een lekker muziekje erbij. Check ’em hier. Enjoy yourself, it’s later than you think.

Grappig. Tijdens ons (digitale) ochtendoverleg ontstond een levendige discussie over het dagelijkse recept in onze krant. Aanleiding was een tikfoutje in dat recept.

Vervolgens bleek dat verschillende collega’s die recepten zeer regelmatig enthousiast uitproberen. Dit recept stond begin vorig jaar in de krant, en staat sindsdien vaak bij ons op tafel. Vanavond weer. Nu al zin in.

Interessant discussie: moet een gemeentelijke stadspas analoog blijven of worden vervangen door een digitale variant, een app op je telefoon.

Het Eindhovense stadsbestuur wil af van die kaart die de stadspas nu is, en die vervangen door een paar verschillende pasjes. Maar een meerderheid van de gemeenteraad vindt dat daarmee een flinke stap terug in de tijd wordt gezet, in de richting van het Stenen Tijdperk.

Wat het gaat worden? Dat is nog onduidelijk. Saillant is wel dat een deel van de jongere garde in de Eindhovense politiek zich grote zorgen over de veiligheids- en privacy-risico’s die een app met zich meebrengt, terwijl de ouderen zich daar nauwelijks zorgen om lijken te maken.

Saillant is ook de reacties in de stad op een digitale pas overwegend negatief lijken te zijn. Of de gemeenteraad de Eindhovenaren daar meteen ook GSM bij cadeau doet, bij die app, is de meest gehoorde kritiek.

Zo maar, even een clipje van Herman Brood uit 1979. Omdat dit liedje al een paar dagen in mijn hoofd zit. Sterk nummer, ook al is het een cover van een andere Nederlandse band, Vitesse, waar Brood ook nog een blauwe maandag in speelde.

Verval kan ook heel mooi zijn, zie ik in een serie foto’s bij de BBC, hier. Prachtige foto’s van auto’s die her en der achtergelaten zijn, vooral in de natuur en op het platteland. De foto’s zijn van de Duitse fotograaf Dieter Klein.

Natuurlijk is het voor iedereen wennen, dat digitaal vergaderen. Ook in de politiek. Het is onhandig dat je elkaar niet aan kunt kijken tijdens een discussie, elkaar maar moeizaam kunt interrumperen en dat het uitwisselen van argumenten daarom een stuk lastiger is dan gebruikelijk.

Maar in Eindhoven is een kritische kanttekening toch wel op zijn plaats, na bijna zeven uur (!) vrijwel onafgebroken digitaal vergaderen op dinsdagavond. Deze vergadervorm vergt namelijk de nodige discipline, die nu hier en daar ontbreekt.

Discipline van de deelnemers, die zich meer nog dan anders moeten beperken in hun teksten, omdat ze anders al heel snel in langdradigheid vervallen.

En ook van de voorzitters van de vergadering, die echt gewoon moeten ingrijpen als sprekers in herhaling treden en hun argumenten voor de zoveelste keer opsomming, kennelijk in de verwachting dat die herhaling de argumenten kracht bijzet.

Het tegendeel is echter waar.

Interessant verhaal over de mogelijkheden en beperkingen van gemeenten om culturele instellingen te steunen die in de problemen komen of dreigen te komen door de corona-crisis: die mogelijkheden zijn – kort samengevat – vrij beperkt, zegt Hans van Soelen, hoofd culturele zaken bij de gemeente Utrecht. Hier te lezen, bij de Boekmanstichting.

Niet parkeren onder het Stadhuisplein, geen commissiekamer of raadszaal, geen small talk in de wandelgangen, geen frietje bij De Hoek tijdens de schorsing, niet ‘s avonds laat over de A67 weer vanuit Eindhoven naar huis racen.

Maar verder is het een gewone dinsdag-vergaderavond voor de Eindhovense gemeenteraad, zij het volstrekt digitaal.

De oogst was maar beperkt, gisteravond bij de kapper. ‘Bijknippen, graag’, was het verzoek na een kapperloos bestaan dat negen weken geduurd heeft. Niettemin ben ik dolblij, dat het matje in mijn nek er eindelijk af is.

Gooi ik er af en toe een geslaagd vakantiekiekje in dat geschikt is om in Zoom als achtergrond te gebruiken, bij de BBC pakken ze dat meteen groots aan. Maar ja, daar hebben ze dan een ook immens archief.

Hier zijn vele tientallen stills van filmsets in populaire BBC-series door de jaren heen te downloaden, die uitstekend als Zoom-achtergrondje kunnen worden gebruikt.

Zoals deze, uit The Young Ones – wie kent ze nog.

De voorbereidingen voor de grote Van Eyck-tentoonstelling in Gent hebben jaren geduurd. Er is onderzoek gedaan, het Lam Gods in de Sint-Baafskathedraal is gerenoveerd, een aantal andere schilderen van deze vijftiende eeuwse schilder zijn naar Gent gehaald, er is fors geïnvesteerd in internationale reclamecampagnes.

Als ik af ga op de recensies in de kranten in februari mag het resultaat er zijn. En het was ook een drukte van belang in Gent, begin maart. Totdat de coronacrisis uitbrak. Sindsdien is de tentoonstelling gesloten.

Wat een enorme domper moet dat zijn geweest voor al die mensen die een paar jaar hun ziel en zaligheid in de voorbereidingen van de expositie hebben gestoken. En ook een beetje voor die mensen die speciaal voor Van Eyck naar Gent wilden komen, zoals ondergetekende.

Als troost heb ik de vuistdikke, bij de expo horende catalogus aangeschaft. Met daarin onder andere dit werk, een van mijn lievelingsschilderijen dat in de National Gallery in London hangt.

De negende lockdownweek gaan we hier in met de boodschap dat we nog zeker tot 1 september thuiswerken. Dat is geruststellend. We weten nu waar we aan toe zijn, kunnen ons daar op instellen. En het maakt de komende maanden overzichtelijk.

Maar hoe noodzakelijk, verstandig en begrijpelijk ook: het idee dat we nog zeker drie maanden in relatieve isolatie werken, heeft ook een keerzijde. Geen koffieautomaatgesprekjes, geen oeverloze discussie en op het eerste gezicht zinloze kletspraatjes die leiden tot leuke verhalen, interessante reportages en scherpe analyses.

Toch eens kijken of we ook daar niet iets op kunnen verzinnen.

In lockdown-week nummertje acht bleef ook dit het motto. En de komende maanden zal dit het motto blijven: thuiswerken is fijner met een lekker muziekje erbij.

Daarom hier wederom een nieuwe Spotify-playlist met liedjes die de afgelopen dagen op mijn thuiswerkplek – al dan niet snoeihard – op de stereo voorbijkwamen. Enjoy yourself, it’s later than you think.

Heerlijk verhaal vandaag in de Volkskrant, over mensen die – haast obsessief – overal lijstjes van bijhouden. Zou hoog staan in mijn Top 10 van beste krantenartikelen deze week. Als ik zo’n lijstje bij zou houden.

Het jaarlijkse Notting Hill Carnival in London druk? Ben je gek. Dat is megadruk, echt niet normaal. Geen wonder dat het dit jaar niet doorgaat, zo lees ik bij de BBC.

Heb me nooit gerealiseerd dat er zoveel goud ligt in wat feitelijk het verlengde is van mijn achtertuin. Dat zag ik net pas goed, tijdens mijn lunchwandeling. Omdat ze vandaag druk bezig zijn met het oogsten van dat witte goud.

Nee, dit is geen dummy. Dit is het echte Groots Helmonds Vakantieboek van John van der Sanden en Jan Vriends, dat binnenkort verschijnt. Althans, een proefexemplaar. Wat er in staat, in dat vakantieboek, daar kunnen jullie alleen nog maar naar raden.

Ik niet, ik heb het gisteren gelezen. Voor de tweede keer al, om er hier en daar nog een laatste taal- en tikfoutje uit te halen. Intussen heb ik ook – oh, nee ik mocht niets verklappen van John en Jan. Even geduld a.u.b.

Terwijl ik tijdens mijn lunchwandeling de nadelen van het thuiswerk overdacht, lees ik net dat zo veel mogelijk thuiswerken, als dat tenminste mogelijk is, de rest van dit jaar de norm blijft. Tijdens mijn koffiepauze nu daarom de voordelen van thuiswerken nog maar eens nadrukkelijk op een rijtje gezet.

Niks mis met een fikse lunchwandeling door eigen wijk. Blijft prachtig aangelegd, Dierdonk.