Leuke stad, Düsseldorf. Je kunt er lekker eten, lekker drinken, flink winkelen en heerlijk langs de Rijn wandelen.

Was een goed idee om daar aan het begin van de schoolvakantie anderhalve dag door te brengen. Want het duurt nog wel even voordat we écht vakantie hebben.

Leuke galerie in Düsseldorf: KiT. Oftewel Kunst im Tunnel. Schuin onder een brug over de Rhein. Onder een viaduct en dus helemaal van beton. Met heel aparte, Braziliaanse kunst. Dat ook nog.

Smaakt goed, dat Schlosser Alt hier in Dusseldorf. Raar alleen dat je er toch een beetje hoofdpijn van krijgt.

Met stijgende verbazing daarnet staan kijken en luisteren naar Geert Chatrou, wereldkampioen kunstfluiten uit Mierlo. Hij was samen met trio Ocobar uit Rotterdam te gast bij de afdeling Kijk & Luister van de cultuurredactie. Fascinerend om te zien hoe Chatrou van zijn mond een volwaardig instrument maakt.

Vanochtend te zien en te horen op de redactievloer hier, in de serie Kijk & Luister van onze cultuurredactie. En zondag te zien op het eerste Cajun Moon-festival op Strijp S in Eindhoven: Dylan Adrian.

Mocht er nog enig misverstand over bestaan: de kleur van onze krant is blauw. Om die boodschap kracht bij te zetten, hadden verschillende deelnemers aan het dagelijkse ochtendoverleg vandaag hun bedrijfsuniform aangetrokken.

Tweeënhalf jaar geleden vertrok onze dochter naar Nijmegen, om daar op kamers te gaan wonen. Een hele stap, zowel voor ons als voor haar.

Vandaag liet onze zoon weten dat ook hij over een week of wat het huis uitgaat en op kamers gaat wonen. In Eindhoven, de plaats waar hij studeert, in een studentenhuis op loopafstand van universiteit, winkels en kroegen.

Opnieuw een hele stap, zowel voor hem als voor ons.

Lekker, bijna twee uur lang gas er op, vanavond tijdens het reggaefestival Lowman in Aarle. Paar Studio One-klassiekers, wat obscure dubs en remixes, beetje dancehall uit de jaren tachtig, modern spul van @Charlie Pee. @Mungos Hi Fi en @Blend Mishkin. En de bas flink open, natuurlijk. Met dank aan dj @Ras Klout voor zijn swingende bijdragen.

Skalala op het podium bij OJA in Aarle. Dadelijk aan de draaitafels.

Mathijs is jarig. En hij krijgt niet zo maar een cadeau van opa en oma. Nee, een levensgroot cadeau.

Zeven jaar geleden, toen we verhuisden naar een iets groter huis, besloten we om lid te worden van de kunstuitleen, zodat we een lege muur aardig zouden kunnen aankleden – de enige lege muur die we nog hadden.

Gisteren hebben we eindelijk de daad gevoegd bij dit woord. Waardoor er hier in de huiskamer nu een prachtig schilderij staat te wachten totdat het aan de muur wordt opgehangen. Een schilderij van Trudi van der Elsen.

Niks midnightshopping.  Even in de bieb. Open tot 02.00 uur.

Een paar jaar geleden stond er op 2 januari op de voorpagina van de Telegraaf een foto  van een meisje dat had meegedaan aan de Nieuwjaarsduik in Scheveningen. Het was een leuke foto van een meisje in bikini met een muts op. Dankzij die muts ging het meisje die dag door het leven als het Unox-meisje. Een dag later had de krant een interview met haar op de voorpagina staan.

Aan dat verhaal moest ik denken toen we deze week op het werk voor de  voorpagina van de krant een foto kozen van een meisje dat met opgetrokken rokje in een vijver op het Museumplein in Amsterdam stond. Een mooie foto, omdat-ie goed tot uitdrukking bracht wat het beeld van die dag was: namelijk zinderende hitte.

Wie zou dat meisje zijn? Waar zou ze wonen, waar zou ze vandaan komen? Waar zou ze studeren? Of zou ze in een winkel werken of in een lunchroom, op kantoor of in een bibliotheek?

Allemaal zinloze en nutteloze vragen.  Maar bij elkaar wel een goede reden om deze mooie foto ook nog een keer op dit weblog te zetten.

 

Mooi vak, de journalistiek. Aan het begin van een avond denk je: we gaan het zo doen. En aan het eind van de avond blijkt dat je door alle nieuwsontwikkelingen helemaal de andere kant bent uitgegaan.

Mooi nieuws, dat is zinderend en dynamisch en gaat vaak gepaard met emoties.

En dat was het nieuws vanavond in Helmond, in de gemeenteraadszaal. Hieronder alvast een voorproefje van wat er morgen (straks, eigenlijk) in de brievenbus valt.

 

Ook wel eens fijn, tevreden zijn.

Na een leuk weekend, met een geslaagd avondje draaien tijdens een feest en met een geslaagde barbecue. Na een paar dagen lekker werken aan kranten die er aardig uitzien en waarin interessant nieuws staat.

En na een fikse regenbui, zodat ik de tuin niet hoef te besproeien.

25 jaar getrouwd en dat willen we weten ook. Van het ene feestje naar het andere. 

In onze achtertuin is de bloemenzomer nu ook officieel van start gegaan. Met dank aan de diverse tuincentra hier in de omgeving. We hopen er van te kunnen genieten tot eind september. Op zijn minst.

We beginnen om 22.00 uur. Maar de spanning loopt al op, hier in Lokaal 42.

Als ik 22 miljard euro had, zou ik ook klagen. #morgenindekrant

 

 

 

 

 

Deze foto is genomen om ongeveer half een ‘s nachts op de hoek van de Wal en de Bilderdijklaan in Eindhoven. Verder wil ik daar geen woord aan vuil maken.

 

Niet verkeerd, vandaag, dat zonnetje. Even een koffiebreak in de tuin: het voordeel van werken in wisseldiensten.

Eigenlik dacht ik dat een hele rij stripalbums van Rik Ringers in de kast had staan. Vanochtend ging ik daar naar op zoek vanwege het onderwerp van mijn weblog van gisteren.

Maar dat idee bleek een misvatting. Asterix, Kuifje, Lucky Luke, Guus Flater, Isabel Avondrood; ik kwam het allemaal tegen. Maar geen Rik Ringers.

Wel stuitte ik onverwacht op de prachtige serie van Edgar P. Jacobs, Blake & Mortimer. Met Het Gele Teken ga ik zodadelijk maar eens in de zon zitten.

Het was een collega die me er onlangs op attendeerde: de singles van de Nederlandse popgroep Tröckener Kecks zijn zeldzaam geworden, en daarom geld waard. Voor hun debuutsingle, Rik Ringers, verschenen in een oplage van 500 stuks, wordt momenteel twee- tot driehonderd euro betaald.

Daarom ben ik net even de zolder opgeklommen, om in mijn kratten met singles nog eens te kijken of die van de Kecks er nog wel tussen stonden. dat was natuurlijk het geval – rug aan rug met die van A  Tribe Called Quest.

Behalve singles als genoemde Rik Ringers, kwam ik onder andere ook Niet Alle Meisjes Zijn Verliefd Op Kors en Kom Terug Rosa tegen. Klassiekers waar vele mooie herinneringen aan verbonden zijn.

En dus eigenlijk onbetaalbaar.