Tot dinsdagavond laat dacht ik: ik stem blanco omdat de geloofwaardigheid van de Helmondse politiek de afgelopen jaren volledig te grabbel gegooid is.

Maar toen ik in een contemplatieve bui gisteravond al mijn overwegingen daarvoor nog eens de revue liet passeren, besloot ik dat toch maar niet te doen. Ik ben vandaag gewoon weer gaan stemmen, zoals ik de afgelopen jaren steeds gedaan hen.

Niet omdat het kan. En niet omdat het werkt. Of meer van dat soort flauwekul. Maar omdat ik daardoor hoop, denk, verwacht dat het de komende jaren in mijn stad er dan misschien wat anders aan toe zal gaan dan jaren het geval was.

Op zijn minst in ieder geval een béétje.

Vrijdag in de krant, op de opiniepagina: een betoog van collega Arjen Vos en mij over de vraag waarom het in Helmond zo lastig – zo niet onmogelijk – is te gaan stemmen bij de komende gemeenteraadsverkiezingen. Inclusief zeven stellingen die dat standpunt onderbouwen. Maar het is een betoog met enkele verrassende conclusies.

UPDATE: Hier het hele verhaal.

Mooi om terug te kunnen kijken op een geslaagd bliksembezoek aan London, de stad waar wij hier in huis in de loop der jaren zo gehecht aan zijn geraakt. Dankzij het mooie weer hebben we uren door alle delen van het hart van de stad kunnen slenteren.

Bovendien hebben we ook een lange, geweldige wandeling kunnen maken langs de Theems, van Battersea Bridge aan de westkant van de stad tot aan Canary Wharf aan de oostkant.

Dankzij de app Runkeeper weten we dat dit een afstand van 17 kilometer betrof. Daarom zijn we vanuit de Docklands maar met de boot teruggegaan naar Hammersmith waar ons hotel stond.

De voorpagina van de krant van morgen/straks. Met dank aan Irene Wouters en Wendy van de Rijt. En met dank aan de lente, uiteraard.

„We moeten durven om dit organisch te laten groeien.” Zegt een Eindhovense politicus morgen in de krant over de wijze waarop haar gemeente nieuwe taken op het gebied van jeugdzorg moet gaan uitvoeren.

Quote van de dag, vind ik: dit wekt immers allerminst vertrouwen op in een adequate, daadkrachtige en slagvaardige aanpak.

Op de voorgrond de kathedraal van Southwark in London, op de zuidoever van de Theems.  En op de achtergrond het hoogste gebouw van de stad; the Shard. Het eerste gebouw dateert uit de dertiende eeuw. Het tweede gebouw – van glas en staal – is twee jaar oud. Wat een mooi en veelzeggend contrast.

Paar uur door hartje Londen gelopen vandaag en het voelt alsof we er vorige week nog zijn geweest. Terwijl het toch al weer twee jaar geleden is dat we hier waren.

Blijft een fascinerende stad: een mooie mix van een rijke historie en moderne lelijkheid,  mensen in alle soorten, maten, kleuren en uitdossingen en de drukte en hectiek die bij een echte metropool hoort.