Was een mooi moment, daarstraks.

Tijdens de lunch, op het terras van cafe Stads, vierden we als redactie collectief  dat collega Piet vandaag exact veertig jaar in dienst is van de krant.

Piet was geroerd door de lovende woorden die hem ten deel vielen, vanwege zijn vakmanschap en betrokkenheid bij de krant en de regio. En wij waren op onze beurt geroerd door de woorden die Piet sprak:- dat hij er trots op was al zo’n lange periode deel uit te mogen maken van zo’n mooie club mensen.

Veertig jaar verslaggever – een heel mooi moment, inderdaad.

 

Was een erg geslaagde Slimste Mens-avond, gisteren in Lokaal. Leuk dat er zo veel positieve reacties komen van de deelnemers en uit het publiek.

Tijd om daar lang van na te genieten is er niet veel. Volgende week zaterdag, 8 juni, staat de popquiz Lokaal-A-Go-Go al weer op het programma.

We zijn inmiddels al bezig om vragen te maken. Lekker makkelijk en flink moeilijke ook.

Bijvoorbeeld: hoe heet de zanger van de Undertones die in ’83 plotseling solo ging?

 

Op weg naar het werk, in de regen voor de brug bij Aarle-Rixtel – en voor de deur van Studio Purana -,  in een poging de dagelijkse file tussen Helmond en Eindhoven te omzeilen. Van de regen in de drup,  zogezegd.

 

Even lekker schaamteloos reclame maken voor een hartstikke leuk evenement, morgenavond (woensdag) in Lokaal 42 aan de Markt in Helmond: de pubquiz De Slimste Mens Van Helmond.

Deelnemers zijn Theo Inniger, Wim Maasakkers, Arjen Vos, Marlon Kicken, John van der Sanden, Angelique Fierens, Giel van Hooff en Perry Vermeulen. De organisator is Marc Roosen van Lokaal, de presentator is Luc de Graaf, de jury bestaat uit Geert Leenders en ondergetekende.

Aanvang 21.00, toegang gratis. En de poster hieronder is van Peter de Bruin.

 

 

 

Nog even terugkomend op het groene vingers/zwarte handen-blog van vorige week. Af en toe blijft er ook wél iets leven van wat we in onze tuin aan nieuwigheid planten.

Een van onze verrassende successen is een kuipplant die in drie jaar tijds tot een aardig boompje is uitgegroeid. En die in een doorgaans volledige groene omgeving met zijn roestrode bladeren behoorlijk detoneert.

Het is telkens weer een  genot om te zien hoe deze Japanse esdoorn – want daar gaat het om, volgens  Google – in een paar weken van een paar uitgedroogd ogende takken transformeert tot levendige, welhaast vlammend rode boom.

 

 

In Nijmegen, bij de Marikenloop. Als supporter van de vrouwelijke leden van ons gezin.

Ne, groene vingers heb ik zeker niet. Er gaan nogal eens wat planten kapot als ik weer eens wat nieuws geplant heb.

Zwarte handen wel, als ik een paar uur in de tuin heb gewerkt. Zoals vandaag – eindelijk een keer tijd en weer om al het onkruid drastisch de nek om te draaien. Heerlijk.

Een collega beloofde onlangs op haar Facebookpagina dat ze zou proberen elke dag iets te doen wat ze eigenlijk niet durft te doen. Da’s een hele boude belofte.

Toen ik aan dit weblog begon, nam ik me voor er bijna elke dag een bericht met foto te plaatsen. Dat voornemen heb ik niet waargemaakt. Ik heb niet elke dag iets interessants te melden.

En bovendien is de concurrentie van social media groot – met name omdat je via Twitter, Facebook en Tumblr met een druk op de knop foto’s, teksten, clips en links kunt delen en je deze social media met een smartphone of tablet eveneens met een druk op de knop van foto-app kunt voorzien van nieuw beeldemateriaal.

Dat neemt niet weg dat een weblog ook een mooie manier is om te communiceren. Bovendien heeft WordPress het inmiddels ook een stuk eenvoudiger gemaakt om blogjes via social media te delen en je weblog vanaf je gsm en tablet bij te houden.

Daarom heb ik me voorgenomen het stof weer eens van dit weblog af te blazen. Dankjewel Irene.