Month: November 2011

CameraX

Een van de leuke bijkomstigheden van een Samsung Galaxy S-telefoon is dat je honderdduizend apps mee kunt downloaden. De ene is natuurlijk veel leuker dan de ander, en er zit inderdaad heel wat bagger tussen.

Wat over het algemeen wel goed is, dat is de categorie foto-apps. Er zijn er verschillende die ik veel gebruik – en sommige daarvan zijn op dit op weblog al eens voorbij gekomen. Zoals Retrocam, Pixlr-O-Matic en Camera360.

Een andere leuke, net ontdekte app is CameraX: daarmee kun je vier foto’s maken die vervolgens in een ouderwetse prentbriefkaart worden geplaatst. Geeft leuke effecten als je er even mee experimenteert.

Museum aan de Stroom

Mooi museum, het MAS in het Antwerpen.

Niet alleen omdat het in een mooi gebouw gevestigd is, en perfect gesitueerd is bovendien. Maar vooral omdat het museum zo lekker speels is qua inrichting, vormgeving en de manier waarop de collectie wordt gepresenteerd. En uiteraard ook nog eens vanwege het uitzicht over Antwerpen en het Antwerpse havengebied. (Zag ik daar in de verte Doel liggen?)

Leuk plaatje geschoten op de verdieping waar de historie en de betekenis van de Antwerpse haven wordt geschilderd: een berg in het verre Oosten nagemaakte Winnie the Pooh’s. Achteloos ergens op een hoopje gegooid, en niet echt museum-fähig. Maar wel mooi getoond, in het MAS.

Het Van Abbe-torentje

Voor mijn gevoel is het pas een paar jaar geleden dat ik uit nieuwsgierigheid eens een kijkje ben gaan nemen in het vernieuwde Van Abbemuseum in Eindhoven.

Maar toen ik naar aanleiding van de huidige discussie in de Eindhovense politiek over het Van Abbe op zoek ging naar foto’s van dat bezoek, bleek dat al zeven jaar geleden te zijn.

Wel weet ik nog dat ik de destijds geëtaleerde collectie absoluut oninteressant vond – en niet uit snobisme. Wat er hing/stond/lag/tikte/piepte/kraakte kon me totaal niet boeien.

Het gebouw daarentegen, met dat alleraardigste torentje, vond ik wel leuk. Daarom nog maar eens een keer de foto daarvan.

Lucht boven Zonnemaire

Nog maar een keer een foto uit de oude doos. Hoewel eentje van slechts een paar jaar geleden, gemaakt tijdens een paar dagen vakantie op het Zeeuwse eiland Schouwen-Duiveland.

Om precies te zijn: in Zonnemaire, het dorpje dat op de kaart staat als de geboorteplaats van de natuurkundige Pieter Zeeman, later winnaar van de Nobelprijs.

Acht jaar nadat ik ’em maakte , in 2003 dus, vind ik de met een snapshot-camera van Nikon gemaakte foto nog steeds mooi vanwege de compositie (precies volgense de regels van de Gulden Snede) en de typisch Nederlandse lucht bij een ondergaande zon.

Toen roken nog gewoon was

Er is een tijd geweest dat roken normaal was. Vrij normaal, tenminste.

Dat je nog niet uitgelachen, beschimpt en bespot werd als je een halfzware Van Nelle met rode Rizzla of een Lucky Strike opstak. Dat je niet de enige was tijdens een vergadering van een man of 15 die om de twintig minuten naar buiten moest om een peuk op te steken. Dat het normaal was als je een avond op stap was geweest dat je kleren tot op de laatste vezel naar nicotine stonken.

Voor mij is het inmiddels al meer dan elf jaar geleden dat dat normaal was. (Elf jaar plus negen maanden en drie weken, of zo.)

Deze foto is gemaakt halverwege de jaren tachtig, ergens aan de Adriatische kust in Italië. Waiting For The Bus waarschijnlijk. Ongezond, die sigaret. Maar op deze foto wel stemmig.

Even terugblikken

Een dag of wat aan bed en aan huis gekluisterd geweest vanwege een stevige griep. Terwijl in de buitenwereld het leven vrolijk doorgaat, lijkt het binnen wel of de tijd stil staat.

Zo’n vacuüm nodigt mij meestal uit tot allerhande bespiegelingen. Over heden, toekomst en soms :> ook over het verleden.

Eenmaal weer op de been heb ik daarom op een zolder een doos met oude, minder oude en heel oude foto’s te voorschijn gehaald. En me een uurtje of wat verdiept in het verre verleden, in een tijd dat de uitdrukking digitale foto’s alleen nog in onze fantasie bestond.

Deze foto is gemaakt in de zomer van 1993, tijdens een campervakantie in Zuid-Frankrijk. Zonnig was het niet op die dag – ergens in de buurt van Besancon, vermoed ik.

Maar leuk wel, met een altijd vrolijk hummeltje van anderhalf op sleeptouw.

Trier – Luxemburg

Dit is de snelweg van Trier naar Luxemburg. Althans de onderkant van die weg.

Je komt onder die weg door als je van Echternach naar Wasserbillig loopt. Als je met 130 over de snelweg zoeft heb je er nauwelijks erg in dat je over een gigantisch viaduct rijdt. Dat de natuur tot in de verre omtrek domineert. Zowel qua uitzicht als qua geluid.

Gelukkig is die onderkant mooi blauw geverfd. Valt ie goed op tussen het groen van de natuur.

Bavaria Babes

Bavaria Babes

Een paar maanden geleden kwamen enkele promotiedames van Bavaria bij ons op het werk reclame maken voor een nieuw product van Lieshouts Trots. Van dat bezoek maakte ik destijds een blogje.

Ruim een half jaar laten is dat blogje onder internetters nog steeds erg populair. Dat maak ik tenminste op uit de manier waarop internetters op dit weblog terecht komen: elke dag zijn er wel een of twee bij die door Google via de zoekvraag ‘bavaria babes’ naar dit log worden gestuurd.

Speciaal voor die mensen nog maar eens een foto op groot formaat van de dames die bij ons op de zaak Bavaria kwamen aanprijzen. (En ook om eens te kijken of een verse post over dit onderwerp effect heeft op de bezoekerscijfers).

Studio One hoezenboek

In het blad voor muziekliefhebbers Record Collector las ik deze week – in het schap bij Selexyz – een aardig verhaaltje. Over redenen waarom iemand bepaalde elpee’s verzamelt.

Omdat de hoezen gemaakt zijn van karton waar normaal gesproken zeepdozen van worden gemaakt. Omdat van die elpee’s minstens een kant eccentrisch geperst is. Omdat het label niet in het midden geplakt is, waadoor het je pickup-naald naar de kloten helpt. Omdat het geluid zo slecht is dat je de muziek eigenlijk niet eens meer hoort.

En zo wisten de redactie van het blad er een stuk of twaalf bij elkaar te verzinnen.

Al die redenen hadden betrekking op elpee’s van het befaamde Studio One-label. Vaste lezers van dit blog weten dat er hier op zolder (naast een paar honderd punk-lp’s) nog een goed gevuld krat met zeldzame Studio One-elpee’s en -12-inches staat.

En dat ook ik gek ben van de muziek van dit zwaar authentieke Jamaicaanse label. Waar we muzikanten als Bob Marley, Lee Perry, de Skatalites, (met Don Drummond en Roland Alphonso), The Ethiopian, Sugar Minott, de Lone Ranger, Dennis Alcapone en Prince Jazzbo aan te danken hebben. To name a few.

Reden te meer om hier aandacht te besteden aan een recentelijk verschenen boek dat volledig is gewijd aan de hoezen van dit Jamaicaanse label. Dat wordt smullen, voor de liefhebber. Van hoezen.

Gasometer

Of wij volgende week donderdag maar even heen en weer wilden rijden naar Bottrup, net over de grens in Duitsland, vroeg onze zoon. Zodat hij met zijn vrienden in de skihal daar zich lekker een dagje kon uitleven.

Mooi niet dus. Beetje lastig immers als je overdag gewoon aan het werk bent. Maar wel jammer. Want Bottrup ligt in het gebied dat vorig jaar culturele hoofdstad van Europa was, het Ruhrgebied. En het is leuk om daar rond te kijken.

In Bottrup zelf bijvoorbeeld heb je de Tetraeder, een van stalen staketsels gemaakt bouwwerk van waaruit je zicht hebt op onder meer die immense skihal.

En in Oberhausen heb je – behalve een gruwelijk lelijk winkelcentrum – ook de Gasometer. Een soort van futuristisch museum, noem ik het maar, in een voormalige gastank. Waar ik vorig jaar bovenstaande foto maakte.