Interessante discussie de afgelopen twee weken in de politiek en in onze krant over de positie van Brainport Eindhoven in de Nederlandse economie. Voor de krant van vandaag de voorlopige tussenbalans opgemaakt, en die lijkt positief uit te vallen voor de regio Eindhoven. Al is daarbij een slag om de arm houden nooit verkeerd, natuurlijk. 

Voor het werk was ik dinsdagavond in Den Haag, in de Tweede Kamer. Omdat het laat werd, ben ik in die stad blijven slapen. Gisterochtend vroeg maakte ik, voordat ik terugreed naar mijn werkplek, nog even een wandeling door het centrum van de stad. Uiteraard kwam ik langs de Hofvijver, over het Buitenhof en door het Binnenhof.

Omdat er nog geen rij stond voor het Mauritshuis ben ik daar even naar binnen gegaan: ik was er sinds mijn twaalfde of zo niet meer geweest. Ook in de zaal waar een van de pronkstukken van dit geweldige museum hangt, was het nog rustig. Zo rustig dat ik de Stier van Potter even voor me alleen had.

Het was al weer even geleden dat we gelopen hadden op de langeafstandswandelroute die ons uiteindelijk in Nice moet brengen: de GR5. Vandaag hebben we de draad weer opgepakt en zijn we van Schirmeck naar Hohwald gelopen, zo’n 23 kilometer vooral klimmen. 

Beide plaatsen liggen in de Vogezen, in de Elzas: het gebied dat vele jaren inzet was van conflicten tussen Duitsland en Frankrijk en dat meerdere malen door de een en dan weer door de ander is geannexeerd.  

Vandaar de Duitse plaatsnamen. En vandaar de Franse prijzen in de horeca – al is die spaarzaam aanwezig, op het platteland. 

Waar staan de mannen naar te kijken op deze foto die ik onlangs maakte tijdens een uitstapje met vrienden in het natuurgebied tussen Escharen en Mill? Naar de lucht? Naar een passerend vliegtuig? Of naar een paar zeldzame vogels, de groenblauwe geelgors, de grutto of een goudhaantje? Ik ben er nog steeds niet uit. Daarom kan ik er naar blijven kijken, naar deze foto.

Deze foto maakte ik onlangs op het strand tussen Kijkduin en Scheveningen. Ook al is er weinig op te zien, het is echt een kijkplaatje: de branding in de zee en de dames die rechts het beeld uitlopen geven de foto een mooie Martin Parr-achtig dynamiek. 

Zo, Coco de Clown, nu is het wel weer genoeg geweest. Over tot de orde van de dag. 

Het is wat mij betreft een van de mooiste plekjes van Nederland: het Geuldal bij Epen in Zuid-Limburg. Een paar passen verder ben je in België. Als je daar de Geul ziet stromen, begrijp je ook pas goed wat er met de term meanderen bedoel wordt.   

De laatste dagen hoor ik links en rechts enthousiaste verhalen over Porto: dat het zo’n leuke stad is, en dat het eten en drinken er zo goed is.
Dat is ook het beeld dat ik over gehouden heb aan een bezoekje aan deze stad, een paar jaar geleden alweer.

Veel weet ik er verder niet meer van, eerlijk gezegd, behalve de brug van Gustave Eiffel uiteraard. En de paspop die op een balkon zat in het straatje waardoor we naar die prachtige brug liepen.

Altijd gedacht dat Hyde Park in London een groot grasveld was met een plekje – de Speakers’ Corner – waar notoire querulanten hun verhaal kwijt kunnen. Niets is minder waar, zag ik toen we een paar weken geleden door dat park kuierden: het is een park met veel groen en bosschages en een paar fraaie vijvers. Met daarin heel veel eenden. Tenminste, ik denk dat het eenden zijn. In ieder geval de rechtse.

Zojuist gespot tijdens mijn lunchwandeling: een paar prachtige glas-in-looddeuren, in een leegstaande woning aan de Marconilaan in Eindhoven. Die deuren hebben als nadeel dat de woonkamer in twee kleine delen uiteen valt, en dat is voor veel mensen de reden ze er uit te slaan. Al heb ik daar in dit geval helemaal niets over te zeggen, ik zou dat eeuwige zonde vinden.

Dat was nog eens een mooie combi, vandaag in de Helmondse bibliotheek tijdens het Ons Brabant Festival: eerst de Brabantquiz van Vraag42. En daarna de liedjes van de mannen van Achterom. Gezellig, leerzaam en vermakelijk.