Mooie reportage vandaag in de Volkskrant over de filmstudio’s bij het Spaanse stadje Tabernas, in de provincie Almería. De plek waar talloze spaghetti-westerns werden opgenomen.

Op de foto hierboven, die ik in 2007 in het bloedhete Tabernas maakte, ontbreken alleen nog de boeventronies van Clint Eastwood, Lee van Cleef en Eli Wallach, het trio uit The Good, The Bad & The Ugly. De VK-reportage staat hier.

De vraag is natuurlijk: hoe lang houdt deze uit het lood geslagen tuinkast het nog uit? De regen heeft ’em flink aangetast, dit voorjaar. Dankzij een in allerijl geplaatst hoekijzer een paar weken geleden is-ie tot nu toe blijven staan. Maar ik voorspel dat het niet lang meer duurt voordat deze kast met een hoop kabaal ineen stort.

Interessant boek van de Amerikaan Andrew Krivine, een muziekliefhebber en enthousiast verzamelaar van alles wat met punk, post-punk en new wave te maken heeft.

In het boek Too Fast To Live, Too Young To Die geeft hij een uitputtend overzicht van die verzameling: posters, foto’s, elpee-hoezen, concert-tickets, buttons et cetera van vele tientallen bands uit de periode waarin deze muziekstijlen floreerden, alles komt voorbij.

Het boek laat bovendien vooral zien dat vorm, stijl en design een belangrijk onderdeel waren van de punkscene. En niet alleen de Verenigde Staten komen aan bod, er is minstens zo veel aandacht voor de Engelse bands. Heerlijk boek om uren in te bladeren en bij te mijmeren.

Hier meer info.

Mooie uitdrukking, cordon sanitaire. Eentje uit de geschiedenisboeken van de middelbare school, en nooit gedacht dat ik die in mijn journalistieke werk ooit zou hoeven te gebruiken. Lees hier waarom dat wel het geval is.

Tijdje geleden al weer dat ik een een Lijstje met Liedjes voor tijdens de Lockdown geplaatst heb op dit weblog. Dat wil niet zeggen dat ik op mijn werkkamer geen muziek meer draai – integendeel zelfs. Veel leuke nieuwe muziek gespot, de laatste weken – en ook weer wat oud werk (her-)ontdekt. Luister hier mee. Wederom met als motto: Enjoy yourself, it’s later than you think.

Toevallig stuitte ik onlangs op een jaarlijks festival in het Southbank Centre in London, Meltdown, waarbij een bekend muzikant zijn droomline-up mag programmeren. Het bestaat al jaren maar ik had er nog nooit van gehoord. Mmm.

Dit jaar was de beurt aan Grace Jones, maar ja: corona. Een kijkje in het Meltdown-archief levert interessante vondsten op. Zoals opnames uit 2015, toen David Byrne curator was.

Op de weergave van dit concert van de groep Atomic Bomb doet hij zelf een tijdje mee. Spoel door naar de drieëntwintigste minuut, en het is net of je naar de Talking Heads kijkt en luistert ten tijde van hun live-dubbelelpee uit 1982. Heerlijk!

Op dit weblog gaat het regelmatig over wandelen. Niet alleen over dagelijkse lunchwandelingen. Maar over lange-afstandswandelingen, vooral over het Kustpad en over de GR5 – de wandelroute van (voor ons) Maastricht naar Nice in Zuid-Frankrijk.

In de Volkskrant lees ik dat veel meer mensen het wandelen ontdekt hebben. Hoort u het eens van een ander.

Madness met Nightboat to Caïro in een strijkersuitvoering. Het is even wennen, inderdaad. Maar het blijft een ijzersterk nummer.

Met veel plezier dit weekend gekeken naar een documentaire over Suzi Quatro, een Amerikaanse muzikante die begin jaren zeventig furore maakte, in de tijd dat de glamrock van Slade, Sweet en Gary Glitter hip en trendy was.

Nooit geweten en me ook nooit gerealiseerd dat ze voor veel vrouwelijke muzikanten een rolmodel was. Mooie aan deze documentaire vond ik bovendien dat ze zo openhartig terugkijkt, Suzi. En tot de conclusie komt dat heel haar carrière eigenlijk gebaseerd is op de drang naar erkenning en waardering door haar familie in Detroit.

De docu bij de NPO is hier terug te zien.

Prachtige foto vandaag in de Volkskrant die veel zegt over de situatie waarin de Verenigde Staten zich momenteel bevinden.

ED-collega Dieter maakte me er op attent: ter gelegenheid van Record Store Day 2020 (op 20 juni aanstaande) wordt de eerste elpee van de Flyin’ Spiderz uit Eindhoven opnieuw uitgebracht. In een oplage van 500 stuks en op roze vinyl.

Voor mij is die elpee uit 1977 een ware punkklassieker. De tekst van nummers als City Boy en Movies zit in mijn geheugen gebrand. Een van de eerste concerten die ik zag, was een optreden van Herman Brood in zaal De Nar aan de Steenweg, met de Spiderz in het voorprogramma. Ook de herinnering daaraan is levendig.

Al is dat inmiddels al wel 43 jaar geleden.