Dinsdagavond hadden we van het werk een bijeenkomst, om weer eens bij te praten met onze correspondenten. Die bijeenkomst vond plaats in de wijk Brandevoort, in wijkcentrum ‘t Brandpunt.

Het was nogal warm en benauwd in ‘t Brandpunt, dinsdagavond. Zo warm dat we op een gegeven ogenblik onze toevlucht tijdelijk elders moesten zoeken: op een grasveldje om de hoek, midden op een rotonde.

En dat voor voorbijgangers en omwonenden opmerkelijke beeld – een vergadering in de open lucht – leverde dit plaatje op.

Feestje gehad gisteravond, daarna nog even in de kroeg gehangen en daarom nu met een stevige kop koffie in de schaduw van de dakplataan in de tuin. En straks weer op pad voor een verjaardagsbarbecue. Zo lijkt het er inderdaad wel op of het weekend gewoon veel en veel te kort is.

Sprak op dat feest gisteravond met een vriend die van plan is deze zomer eindelijk eens een weekje naar Berlijn te gaan, een stad waar hij al lang naar toe wil maar waar hij nog steeds niet is geweest.

Naar aanleiding daarvan zojuist even in mijn eigen Berlijn-foto’s zitten bladeren, gemaakt in mei 2007, toen we met z’n vieren een week lang met veel plezier in die stad hebben rondgehangen. En waar we een paar keer in de schaduw van de de Fernsehturm op de Alexandeplatz koele biertjes hebben zitten drinken.

Er zijn zo van die vaste waarden in het leven. Een daarvan was café-restaurant D’n Trog in Deurne, aan de Zeilbergsestraat.

Zonder een waardeoorodeel te willen uitspreken over de kwaliteit van het gebodene vroeg ik me altijd af wie daar nu zou willen gaan eten, in een zaak die D’n Trog heette. Die naam associeer ik namelijk altijd met varkens. Ik was niet de enige die dat dacht. Ook mijn oud-collega J. vroeg zich dat af, zo bleek toen we het daar toevallig eens over hadden.

Vandaag kwam ik bijzonder toevallig weer eens langs D’n Trog. En wat bleek: de naam is weg, en de zaak wordt verbouwd.

Ik zou zeggen: dat kan geen toeval zijn.

– Posted using MobyPicture.com

Vandaag gescoord bij de bakker in de Heistraat, terwijl ik een Zeeuws Vloer en een Fijn Tarwe kocht: een Oranjemuffin. Hij smaakte prima, hopelijk net zo goed als de wedstrijd morgen. Eindelijk eens een Oranje-wedstrijd die ik met een groep vrienden kan bekijken.

– Posted using MobyPicture.com

– Posted using MobyPicture.com

Net even wezen kijken bij de jaarlijkse Veteranendag, deze keer in Helmond gehouden.

Was indrukwekkend om te zien, al die mensen die in het leger – en vaak tijdens oorlog – de meest verschrikkelijke dingen meegemaakt hebben. En die daar vaak heel moeilijk over kunnen praten, zoals een veteraan me toevertrouwde.

– Posted using MobyPicture.com

Gisteravond op Nederland 3 – na een lange avond werken – even een glimp opgevangen van een film van Alex van Warmerdam, Grimm.

De locatie van die film kwam me bekend voor, en na wat zoeken op internet zag ik al snel waarom; delen van die film zijn opgenomen in de Spaanse woestijn in het hart van Andalusië, in Tabernas en omgeving.

Normaal gesproken associeer je die stad met filmscenes waarin cowboys als Clint Eastwood en Franco Nero de hoofdrol spelen, beelden waarin de rookwolken optrekken na een bloedstollende showdown in de verzengende hitte.

En niet met Nederlandse acteurs als Halina Reijn of Jacob Derwig. Ik heb wegens een aanval van acute slaap het einde van de film dan ook niet afgewacht.

In de media zijn al interessante discussies ontstaan over de vraag waarom Nederland vorige week zo massaal op de PVV stemde en over de vraag of deze partij wel of niet in de regering thuishoort.

De Volkskrant schakelde twee mensen met historisch besef in, Thomas van der Dunk en Pieter Hilhorst, die uitleggen dat – kort samengevat – een populistische bralaap als Geert Wilders absoluut niet mag meeregeren. Hun interessante verhalen zijn hier en hier te vinden.

In de Telegraaf van vandaag een artikel waarin in uitgelegd wordt hoe de gevestigde orde – CDA en VVD – moeite doet om de PVV buiten de regering te houden.

Voor een andere invalshoek zorgt historicus Maarten van Rossem. Hij schreef het boekje ‘Waarom is de burger boos’. Daarin zet hij uiteen dat het populisme van Wilders in een Nederlandse traditie past.

Ook interessant: het verkiezingsprogramma van de PVV. Waarin letterlijk staat: “verbied de koran”, “Geen moskee er meer bij”, “Alle islamitische scholen dicht”, “volledige immigratiestop voor mensen uit islamitische landen” en “Etnische registratie van iedereen. Inclusief vermelding ‘Antilliaan’”. Ook staat erin “Strijd tegen islam moet het kernpunt van ons buitenlands beleid worden”.

Op de ED-redactie zijn we ons inmiddels aan het oriënteren op een manier om uitgebreid en diepgravend aandacht te besteden aan dit fenomeen. Tips en suggesties zijn van harte welkom.

Even geen tijd voor een uitgebreide blog, vanwege drukke werkzaamheden. Daarom snel tussendoor even een foto van de kerk van Olne, in de Belgische Ardennen. Die foto maakte ik afgelopen zondag, opweg op het Lange-afstandswandelpad (LAW) GR5, van – in ons geval – Maastricht naar Nice.

Bij afwezigheid van geopende horeca hebben we op de bank op het plein voor de kerk – dank u, Rowwen Hèze – een boterhammetje gegeten. De kerk zelf hebben we niet bekeken, het pad er naar toe wel. En dat lag er in het zonnetje erg fraai bij.

Oranje-gekte kan ook te ver gaan, signaleert collega Leon Krijnen hier.

Bij Buienradar hebben ze aardig in de gaten hoe de vlag er vandaag bij hangt.

Overigens: volgens de NOS-waarzegster wordt het 0-0 of 1-1.

Vandaag hebben we weer een stukje gelopen op de GR5, de Grande Randonnée nummer 5. Voor meer hierover zie hier.

– Posted using MobyPicture.com

D’r zijn hier mensen die al aan het aftellen zijn voor de eerste wedstrijd van het WK. Nog 17 minuten…

– Posted using MobyPicture.com

Luch bij Zien achter de kiezen, een heerlijke broodje Vitello de Tonnato. Volle terrassen in de stad, iedereen in zomerse stemming.

Twee dingen nog.

1. De verkiezingen kennen – op Balkenende na – alleen maar winnaars. Rutte wint, maar de winst is niet zo groot als verwacht. Cohen wint omdat het verlies van zijn partij beperkt is. Voor Roemer geldt hetzelfde. Halsema wint. Pechtold wint, maar ook niet zo veel als verwacht. En Wilders wint óók. Als er zoveel winnaars zijn, moeten er toch ook meer verliezers zijn?

2. Balkenende en de CDA’ers hadden een betere uitslag verdiend omdat ze er zo hard voor gewerkt hebben, zeggen ze, omdat zo hun best hebben gedaan. Is dat tegenwoordig al een reden waarom iemand stemmen moet krijgen? Het gaat toch om de inhoud! Als die aansluit bij wat mensen vinden, trek je kiezers.

En nu weer over tot de orde van de dag: de vorming van een nieuw kabinet.

Op de redactie komen nu de uitslagen van de dorpen in de regio Helmond binnenlopen. Ze zijn te vinden op de ED-website.

Opmerkelijk: CDA krijgt enorme klappen in Asten, Someren, Geldrop-Mierlo en Gemert-Bakel. PVV scoort in die dorpen erg goed. Sommige Twitteraars, wellicht wat partijdig, spreken al van bijltjesdag.

Paar opvallende zaken, in de uitslag.

Halvering van het CDA is een drama voor de partij. Winst bij PVV is gigantisch, en wijst op veel draagvlak voor populistische prietpraat. Winst D66 valt tegen. Verlies PvdA valt mee. En winst VVD is niet zo groot als verwacht.

Maar wat voor rode draad kun je daar uithalen? Dat Nederland Balkenende-moe is? Dat Wilders veel draagvlak heeft? En dat kiezers in dit land willen dat het anders moet?

…. maar dan vooral op tv, bij de journalisten. Het lijkt wel WK-koorts of Songfestival-gekte.

En die nederlaag van het CDA en die overwinning van de VVD, die staan nu al zo erg vast dat ze alleen nog maar anders kunnen uitpakken dan verwacht.

Aan het werk op de redactie in Eindhoven, in afwachting van de uitslag van verkiezingen.

Ben – net als de rest van Nederland – intussen toch wel erg nieuwsgierig naar de uitslag.

Net even wezen stemmen, hier in Dierdonk, samen met dochter. Onze stemmen lagen – in de volle breedte van het politieke spectrum gezien – redelijk dicht bij elkaar.

Opmerkelijk: het was redelijk druk in het stembureau. En al die mensen gingen daarna – net als wij – door naar de Appie.

In de krochten van het internet kom je de raarste dingen tegen.

Obscure films uit de jaren vijftig, zestig en zeventig. Stripboeken van al lang en breed vergeten striptekenaars – soms maar goed ook. Minutieus per platenlabel geboekstaafde collecties reggae-singles. Stapels MP3’s van nog obscuurdere rock ‘n’ roll- of rockabilly-artiesten. En rariteiten uit de geschiedenis van de Nederlandse popmuzieken.

In dat Rariteitenkabinet stuitte ik vandaag op een juweeltje uit Eindhoven. Dat de groep daar vandaan komt, meen ik op te mogen maken uit de naam: de Lighttown Skiffle Group.

Uit een discografie die ik op het net vond, leid ik af dat de groep al in het begin van de jaren zestig muziek maakte, en daarna in een winterslaap raakte. Dit nummer dateert van na de winterslaap, uit 1978, en het is zeer, zéér aanstekelijk: Doe Het Maar In Een Emmertje! Hier te downloaden.

De geluidsoverlast die het verkeer op de N279 (de Wolfsputterbaan) in Helmond veroorzaakt, is aanmerkelijk afgenomen. Zo blijkt uit empirisch onderzoek ter plekke, en uit reacties van betrokkenen.

Aan de slag met de herrie op de Wolfsputterbaan en de stand van zaken wat betreft de nieuwbouw van Helmond Sport.

Even een snelle post vanuit de tuin, spelend met de camera van mijn nieuwe Nokia N-97 Mini.

Terwijl de mussen hierbuiten van de daken dreigen te vallen en de terrasjes overvol zitten, komt het einde van de werkweek langzaam maar zeker in zicht.

Alsof dat een goede reden is, wil ik hier mijn foto’s van de architectuur rondom de haven van Düsseldorf nog maar eens onder de aandacht brengen. Met name het gebouw van Frank Gehrey – die ook het Guggenheim in Bilbao ontwierp – is daar een blikvanger van jewelste.

Toch wel een van de leuke kanten van werken met WordPress: af en toe kun je je weblog dankzij de inspanningen van iemand anders volledig in een nieuw jasje steken.
Dit nieuwe jasje, Greyzed genaamd, ziet er heel aardig uit, en de foto’s worden in deze layout ook getoond in een breedte van 600 pixels. Dat is mijns inziens ook nodig op het web, om beeld goed tot zijn recht te laten komen.

De laatste keer dat we in Gent waren, jaren geleden alweer, was Gent een grauwe, rommelige stad met een onaantrekkelijke centrum vol met bere-gezellige cafés.

Afgelopen weekend waren we weer eens in deze stad van de Dulle Griet, het Lam Gods, de Vooruit, Karel V en al die andere aangename uitspanningen. En het viel ons op dat de stad een ware metamorfose heeft ondergaan. Het historische centrum is opgeknapt, verlevendigd, het water in de stad is er bijgetrokken en daardoor is het stadshart juist zeer aantrekkelijk geworden.

Vooral voor toeristen, want daar zag het er blauw van.