Altijd leuk, een nieuwe gadget. Dus was ik ook erg blij toen er deze week, na twee jaar Samsung Galaxy Note 2, een nieuwe telefoon arriveerde. Een Samsung Galaxy Note 4 deze keer. Dat ik opnieuw voor dit model heb gekozen komt omdat ik erg tevreden was over de Note. Een groot scherm, erg handig als je je GSM als kantoor gebruikt. En tal van aardigheidjes die het toestel de moeite waard maken.

De Note 4 is weer wat verfijnder dan de 2. Een beter, helderder scherm met mooie kleuren. Een snelle processor. En een pennetje voor het touchscreen dat nog wat fijner werkt dan de vorige. Om nog maar te zwijgen over de camera, Die is, met 16 megapixel en een uitstekende beeldsensor, voortreffelijk en razend scherp, zoals uit bovenstaande foto blijkt.

En het mooie aan dit toestel is dat je er ook nog goed mee kunt bellen.

Idee voor een nieuwe, dagelijkse rubriek. ‘Dan komt het wel dichtbij’. “Je leest wel eens over zoiets (moord/doodslag/brandstichting/aanslagen/et cetera) of je ziet het wel eens op tv. Maar als het dan bij jou om de hoek of in de straat gebeurt, dan komt het wel heel dichtbij.”

Zoiets, dus.

Vandaag speelt ‘Dan komt het wel heel dichtbij’ zich af in Valkenburg.

Een mogelijke grexit. De Eindhovense clown Arno Huibers. PSV kampioenskandidaat? Willem-Alexander en het bezoek aan Saudi-Arabië. Rob Scheepers en de Keiebijters. Lepeltje-lepeltje voor singles – tegen betaling, uiteraard. Dit alles en nog veel meer staat in de krant die maandagochtend in de bus valt.

Even opwarmen met een lekker koud biertje in de kroeg. Vedett IPA. Met extra hop.

Guust Flater, Rowwen Hèze, JW Roy, café Altstadt, Clint Eastwood & Serge Leone, columnist J. Kessels; hij heeft een goeie smaak, acteur Frank Lammers – uit Mierlo zeggen wij in Eindhoven en Helmond dan.  De (erg mooi vormgegeven) cultuurbijlage van het ED van vandaag is geheel en al samengesteld door Lammers zelf.  Al moet ik daar wel bij aantekenen dat Rob, Frank, Dieter, Edith, de fotografen Dolph en Jurriaan en ook ondergetekende er ook wel het een en ander aan gedaan hebben.

De vragen zijn gereed, evenals de bijbehorende Prezi. De antwoordformulieren en de speciale Vraag42-pennen liggen klaar. De antwoorden zijn bij de notaris gedeponeerd en de scheepsbel voor het bonuswoord is opgepoetst. Kortom, we zijn klaar voor de eerste ronde van een nieuwe pubquiz-serie van Vraag42, donderdag (22-1) in Lokaal42. Inschrijven kan vanaf 21.00, maar let op: vol=vol. Aanvang plus minus 21.30 uur.

Sinds ik een onlangs The Specials heb zien optreden in TivoliVredenburg in Utrecht, ben ik weer helemaal verslingerd geraakt aan de muziek van deze Engelse band. Vandaag stuitte ik bij toeval op een live-opname bij de BBC van een van mijn favoriete Specials-nummers: Ghost Town. Lekker ingetogen en laidback, maar met een mooie groove en een nog steeds actuele tekst. Heerlijk!

Leuk om te doen als er een jaar voorbij is: een fotoalbum maken van dat jaar. Foto’s selecteren, vergelijken en (heel vaak) afleggen om een stapeltje mooie over te houden voor in een fotojaarboek. En dan tot de conclusie komen dat we tijdens het afgelopen jaar wel heel veel gedaan, gezien en dus ook gefotografeerd hebben.

Een wel heel aparte rechtgezet, morgen in de krant. Geen correctie, geen aanvulling, geen een-kolommer ergens onderaan de pagina. Nee, een grote foto. Met mannen van Rijkswaterstaat. Die door sneeuwruimers scheefgereden hectometerpaaltjes aan het rechtzetten zijn.

De uitdrukking van de dag is institutionele eenzaamheid. #morgenindekrant

Opgetekend door collega John Graat uit de mond van hoogleraar Pieter Tops, lid van de commissie die onderzoek deed naar de bestuurscultuur in Laarbeek. Tops verwijst met die uitdrukking naar de rol van de burgemeester in een gemeente.

Randy Newman zong er jaren geleden al over. Its’s Lonely At The Top. Alleen bedoelde Newman het cynisch.

Wie we daar hebben! Gauw eens even lezen wat mijn fijne vriend Jan Vriends – de Man die Alles Kan – allemaal te vertellen had tegen mijn fijne collega Hans van de Ven. U zult nog even moeten wachten totdat de krant morgenvroeg bij u in de bus ligt. Ik niet. Dat is het voordeel als je ‘s avonds de krant van morgen maakt.

De krant is klaar nu, om kwart over twaalf.  Straks ligt-ie bij u in de bus. Tenminste, zo is de situatie op het moment dat ik dit schrijf.

Als u dit leest is die krant al lang breed op de mat geploft. En wordt er al weer gewerkt aan een nieuwe krant.

Toch wel een memorabel moment: 20 jaar geleden was het ED de eerste krant die online ging: van papier naar digitaal. Nu normaal, toen een hele stap. ED-pionier Jan van de Ven kan er met smaak over vertellen.

In de geschiedenis van 20 jaar ED Online speel ik ook nog een rol, van 2001 tot 2003 was ik hoofd van de internetredactie van het ED. Op deze plek is over die twintig jaar een schat aan informatie te vinden.

Deze week heb ik eindelijk ‘De big bang van de popmuziek’ van Marc Stakenburg uitgelezen. Eindelijk, omdat het hier al een tijdje op de stapel lag.

Maar het was de moeite waard: het is werkelijk een prachtig boek. Informatief, met fraaie anekdotes en veel mij onbekende foto’s uit de periode die heeft geleid tot het ontstaan van de popmuziek, grofweg de eerste helft van de vorige eeuw.

En waar het boek vooral toe leidt: je krijgt meteen zin om (weer eens) naar al die beschreven muziek, al die blues, rhythm ‘n’ blues, rock ‘n’ roll, rockabilly en soul uit het diepe zuiden van de Verenigde Staten te luisteren.

“Mijn culturele oriëntatie verschuift naar Helmond”. Schrijft een teleurgestelde Eindhovenaar die tegenwoordig in Nuenen woont in een ingezonden brief aan het ED. #morgenindekrant

Druk in de Cacaofabriek in Helmond tijdens bijeenkomst #jesuischarlie. Dialoog. Geen geweld zegt burgemeester Blanksma.

e

Hard, grof, recht door zee, scherp, seksistisch, non-conformistisch en vooral cynisch en zeer (maatschappij-)kritisch. Zo valt het werk van de Frans stiptekenaar Georges Wolinski het beste te omschrijven.

Een paar decennia geleden, in de jaren tachtig, las ik zijn strips helemaal stuk. Regelmatig viel ik van de bank van het lachen om zijn niets en niemand ontziende cartoons. Maar langzaamaan belandden zijn albums niettemin achteraan in de kast, bijna in de vergetelheid.

Gisteravond heb ik ze weer eens tevoorschijn gehaald. Met de nodige weemoed, en vooral ook met heel veel boosheid. Desondanks heb ik nog maar eens smakelijk om zijn cartoons zitten lachen. En ik heb met mezelf afgesproken dat ik er om blíjf lachen.

Het heeft een paar jaar geduurd. Maar nu is het dan eindelijk zo ver. Dit is het duizendste bericht op dit weblog. Dat zag ik vanochtend omdat WordPress  dat zo goed voor me bij houdt.

En dat is niet niks, die 1000 berichten, gezien de concurrentie die de hele dag immers op de loer ligt in de vorm van Twitter, Facebook, Instagram, Flickr en Tumblr.

Op naar de 2500 berichten kortom. 

Vanmiddag in Theater Speelhuis met volle teugen genoten van ‘Berry, de Musical’. Een geweldige prestatie van een club mensen vol professionaliteit en met een aanstekelijk enthousiasme. De humor, de zelfspot, de relativering en daarnaast de (zeer herkenbare) politieke gewichtigdoenerij, gecombineerd met elementen uit recente en actuele Helmondse ontwikkelingen; het is een combinatie die in deze musical verrassend goed uitpakt. Hulde!

Mocht u nog niet weten wat u zaterdagavond gaat doen, dan heb ik wel een suggestie: lekker een biertje drinken in de kroeg en tegelijkertijd naar een fijn stukje muziek luisteren. 3 januari vanaf 22.00 uuur. In Lokaal42, aan de Helmondse Markt 42.