Month: May 2010

De haven van Düsseldorf

In het oude havengebied van de Duitse stad Düsseldorf wordt het industriele verleden van de stad op een hele mooie manier gecombineerd met kantoorpanden die volgens moderne architectonische uitgangspunten zijn ontworpen.

Oude pakhuizen staan er naast hypermoderne gebouwen van architecten als Frank Gehry. Tussen de afgedankte havenkranen en rondom de kades zijn hippe lounge-cafes en deftige restaurants te vinden. Een verrassend geheel, dan onverwacht harmonisch oogt. Op deze pagina is een serie foto’s te vinden van dit gebied.

Doc & Merle Watson

Dat blijft wel het leuke van popmuziek: ook al denk je (heel erg) veel te kennen, toch blijf je telkens weer nieuwe juweeltjes ontdekken. Zowel tussen de nieuwe releases als in wat er de afgelopen zestig jaar allemaal al verschenen is.

Zo stuitte ik vandaag bij toeval op de groep The Coal Porters, een Amerikaanse countrygroep rond Sid Griffin – in de jaren tachtig van de Long Riders. Prachtige Americana.

Via deze groep kwam ik Doc & Merle Watson tegen, godfathers van de Americana uit de jaren zeventig, inspiratiebron van onze eigen Ad van Meurs. En nog steeds het luisteren meer dan waard.

Als je tenminste van banjo’s houdt.

We hebben een beller

Deze foto is gemaakt met een telefoon, een Nokia N-97 Mini. Splinternieuw, en door mijn werkgever verstrekt.

Je kunt er mee bellen, mee internetten en mee emailen. Uiteraard, zou ik bijna zeggen.

Je kunt er ook foto’s mee maken, er zit een 5mp camera op. Met een bekend Nokia-euvel: het licht op die foto’s is dramatisch. Het lijkt wel of er op de linkerbovenhoek van de lens een vingerafdruk zit. En dat is toch echt niet het geval.

Dat de Finnen hier nog steeds niks op gevonden hebben, zeg.

Doodlopend spoor

Spoor in Düsseldorf

Wandelend door het oude havengebied van de Duitse Rijnstad Düsseldorf – amper twee weken geleden – stuitten we op veel vergane glorie. In onbruik geraakte havens, lege fabriekshallen, achtergelaten materialen.

En dit spoor, een doodlopend spoor zo te zien. Zo gaat dat af en toe. Er wordt iets opgebouwd, iets dat tot bloei komt. En door de plots wijzigende of gewijzigde omstandigheden treedt zo maar opeens het verval in. Vraag het maar aan de oude Romeinen of de moderne Grieken.

Frappant daarbij: Toch is het mooi dat ook verval zijn schoonheid heeft.

Nog maar een feestje

Vandaag nog maar eens een feestje gevierd: mijn vader werd tachtig – een zeer respectabele leeftijd. We vierden dat op een dag als deze uiteraard met een barbecue. Net als de rest van Nederland hebben we een paar uur flink zitten bakken in de achtertuin.

Na het dessert hebben mijn pa en ik een begin gemaakt met het op opdrinken van een fles Bruidstranen, een mierzoete likeur (25%) die mijn ouders afgelopen donderdag gekregen hebben bij gelegenheid van hun gouden bruiloft.

Tranen? Waar de naam van de likeur op slaat weet ik niet. Want die zijn er echt niet gevloeid. En zo slecht smaakte die likeur nou ook weer niet.

Dusseldorf

Dagje aan het bijkomen van een swingende 50-jarige bruiloft, die van mijn ouders. Ze hebben een geweldige dag gehad, lieten ze vanochtend al vroeg weten. Nou, daar hebben we het ook allemaal voor gedaan.

En de hoofdpijn, die nemen we op de koop toe. Die hebben we vandaag in de tuin laten wegtrekken, toen we zaten te genieten van het zonnetje. Onvoorstelbaar dat we een paar dagen geleden nog in Dusseldorf in de kou, de wind en de regen door het havengebied sjokten.

Een beetje schuldig

De Zollverein in Essen, eerst een kolenmijn maar nu een museum.

Ik voel me een beetje schuldig dat ik al drie dagen geen blog op mijn weblog gepost heb.

Terwijl ik zit te werken aan – en piekeren over – een verhaal over waarom ik vind dat de overheid geen geld mag stoppen in de bouw van voetbalstadions daarom tussendoor even een snelle post.

Een post met een foto die ik vorige week in Duitsland in het Ruhrgebied maakte, de plek waar ze zo zorgvuldig met hun industrieel erfgoed omgaan. Zelfs als dat eerst decennia lang de omgeving heeft vervuild.

Weekje vakantie

Trappenhal in het Ruhrmuseum in de Zollverein.

De meivakantie zit erop. Dochter behouden terug uit Moskou, zoon veilig terug uit Salamanca. Gelukkig maar.

Zelf een paar dagen Duitsland – het Ruhrgebied en Düsseldorf – achter de rug. Een weekje vol regen, wind en kou. Duitsers die volop in het openbaar drinken, dronken worden en ladderzat over straat waggelen.

Maar ook een paar dagen met indrukwekkende industriële monumenten. Mooi om te zien dat fabrieken die hun oorspronkelijke functie hebben verloren een zinvolle andere bestemming kunnen krijgen: een museum, zoals de voormalige mijn van de Zollverein in Essen, en de Gasometer in Overbausen. Da’s óók een manier van omgaan met industrieel erfgoed: slopen is immers vaak de makkelijkste optie.

Op mijn Flickr-pagina heb ik een serie foto’s gezet van wat hoogtepunten tijdens onze tocht door het Ruhrgebied: de Zollverein in Essen, een oud mijncomplex, de Tetraeder; een stalen kunstwerk in de vorm van een piramide in Bottrup; de Gasometer, een voormalige gasopslag in Oberhausen; de Heinrichshütte in Hattingen, een hoogoven die buiten gebruik is, en tenslotte het Bergbaumuseum in Bochum.

LEUK! blijft leuk

Django Wagner en Ferry de Lits


Ook de tweede dag van het Helmondse popfestivak LEUK! pakt erg aardig uit. Weliswaar is de muziekstijl helemaal anders, geen house meer maar vooral Top 40-pop. En ook is de bezoekerssamenstelling volledig anders, geen dansende tieners meer maar swingende gezinnen.

Maar de sfeer is hetzelfde: losjes, ongedwongen en relaxed.

Bakelse bom


Het heeft even geduurd, maar de kust in Bakel is weer helemaal veilig. De 1000-ponder die daar door een Engelse vliegtuig aan het eind van de Tweede Wereldoorlog was gedropt, is onschadelijk gemaakt en nu op weg naar de Oirschotse Heide. Daar wordt-ie vanmiddag tot ontploffing gebracht.

Op de foto de burgemeester van Gemert-Bakel Jan van Maasakkers en wethouder Jan Bevers, die uitleg krijgen over hoe de EOD de bom onschadelijk heeft gemaakt.

‘t Is Leuk @Berkendonk

LEUK!

Berkendonk by night

Stampende house-beats, een paar duizend dansende mensen, security en politie die het zaakje nauwlettend in de gaten houden: dat is een korte samenvatting van de 1e avond van het LEUK!-festival op Berkendonk in Helmond.

Je kunt er lang en breed over praten, maar eigenlijk is Berkendonk gewoon een ideale locatie voor dit soort festivals. Al was het maar omdat je bij het weggaan al weer nuchter bent voordat je bij je auto bent. Want die moet je ergens diep in het zanddepot bij de Deurneseweg parkeren.