Een nieuw weblog op mijn Huis & Haardpagina bij het Eindhovens Dagblad. Hier te vinden. Vandaag over het ED-Plazadebat over de woningmarkt, afgelopen maandag in Plaza Futura.

Een nieuw weblog op mijn Huis & Haard-pagina van het Eindhovens Dagblad. Hier te vinden. Vandaag over de door de banken voorspelde prijsdalingen van de koophuizen.

Mooie klus voor zondagochtend: de groenbak vullen met tuinafval. Nu tijd voor koffie @home.

Met carnaval achter de rug en nog een flinke periode te gaan totdat het voorjaar wordt, hadden we vandaag dringend de behoefte er even op uit te gaan.

Daarom pikten we op het GR5 de draad op waar we hem begin januari hadden laten liggen, in het dorpje Ahn. Aan het eind van de middag, na stevig doorstappen, kwamen we vervolgens aan in het even kleine dorpje Greiveldange.

Onderweg passeerden we opnieuw vele duizenden druivenranken. In afwachting van dat zich jaarlijks herhalende, steeds opnieuw weer fascinerende proces van groei en bloei, van oogsten en snoeien en winterslaap.

Ter hoogte van Wormeldange – namen verzinnen kunnen ze wel, die Luxemburgers – torent er hoog boven die wijnranken een kapel uit. Inderdaad, de kapel op de foto, de St. Donaatskapel.

Taekwon-do is in de ogen van veel mensen een vechtsport. In principe hebben die mensen gelijk. De sport is vooral gericht op verdedigen, op het – bliksemsnel – afweren van aanvallers.

De sport heeft echter ook een andere, veel aantrekkelijkere kant. Mits je daar voor open wil staan. Met een beetje goede wil is het een vorm van ballet, waarbij ritme, timing, spierbeheersing, explosieve kracht en perfecte beheersing van de basisoefeningen – de tools – hand in hand gaan.

Hand in hand? Nou, niet alleen dat. Er komt ook een stevige portie voetenwerk aan te pas.

Zouden er hier net zo veel kantoren leegstaan als in Eindhoven en in Helmond, dacht ik vorig weekend toen we op ons gemak door London kuierden.

Kennelijk niet, was mijn conclusie, toen we al wandelend langs de Theems langs de London Bridge liepen. Want daar wordt gebouwd aan een megahoge kantoortoren. Deze toren, Shard genoemd en 320 meter hoog, moet klaar zijn als de Olympische Spelen deze zomer losbarsten in de Engelse hoofdstad.

Of alle kantoren in de toren wel te verhuren zijn, waag ik te betwijfelen. Ook in Engeland merken ze de huidige crisis goed. Maar dat het om een fraai staaltje moderne architectuur gaat, dat staat wat mij betreft buiten kijf.

Een nieuw weblog op mijn Huis & Haardpagina bij het ED. Vandaag over het debat dat het Eindhovens Dagblad houdt op maandag 27 februari in Plaza Futura aan de Leenderweg in Eindhoven. Hier te vinden.

Een nieuw weblog op mijn Huis & haard-pagina van het Eindhovens Dagblad. Vandaag over de NVM-makelaars en de hypotheekrente-aftrek. Hier te vinden:

Rond 1986 was het Jamaicaanse reggaetrio Culture weer even razend populair in Nederland. Een paar jaar eerder, rond 1977, was dat ook al eens het geval: met de nog steeds fantastische elpee Two Sevens Clash, een inspiratiebron voor veel Engelse punks – en een enkele Nederlandse -:>

In ’86 scoorde de groep rond Joseph Hill opnieuw, nu met de ijzersterke elpee’s In Culture en At Work. In het kielzog daarvan trad het trio een aantal keren zeer succesvol op in Nederland. Ik zag ze toen een keer in de Effenaar, en later nog een keer in De Pul in Uden.

Wat me vooral bijgebleven is van die optredens, is het ongelooflijk vrolijke en blijmoedige karakter van de drie zangers en de kameraadschappelijke manier waarop ze het podium opkwamen: in een rijtje, één arm op elkaars schouder.

Deze foto is gemaakt in Uden, door Rik Sonnemans. Een voltreffer, want de foto toont Joseph Hill (in 2006 overleden) ten voeten uit.

Ik wilde alleen maar even kijken of er boeken van detectiveschrijfster Sue Grafton op de plank stonden bij V&D in Eindhoven. In haar alfabetserie ben ik inmiddels aanbeland bij de T. Dat deel heb ik bijna uit, en dan ligt hier op de stapel de U nog te wachten.

Maar het meeste recente boek van Grafton, de V, heb ik nog niet. En bij V&D hebben ze het ook niet. Ze hebben zelfs geen enkel boek meer in huis van deze lange tijd toch populaire schrijfster.

Wat ze wel hebben, zijn een paar flessen schuurmiddel van een onbestemd merk. Gelukkig maar. Want nu we weten tenminste zeker dat de V&D-boekenafdeling tenminste regelmatig spic en span wordt gemaakt.

Gôh. Je verzamelt wat foto’s in de loop der jaren, sinds fotorolletjes uit zijn en digitale camera’s in. Ettelijke duizenden staan er inmiddels op een externe harde schijf hier, veilig gebackuped op een stapel dvd’s uiteraard.

Leuk om die oude foto’s af en toe eens door te kijken. En te zien dat er leuke, geslaagde, minder leuke, minder geslaagde en vaak ook zelfs hele slechte foto’s tussen zitten.

Maar bijna al die foto’s vertegenwoordigen herinneringen. Zoals deze foto, gemaakt tijdens een feestje van kennissen. Een zeer geslaagd feest, gevierd met een leuke groep vrienden. En dankzij die herinneringen gaat het in mijn ogen daarom om zeer geslaagde mislukte foto.

Een nieuw weblog op mijn Huis & Haard-pagina bij het Eindhovens Dagblad. Vandaag – opnieuw – over dubbele woonlasten. Hier te vinden.

Het heeft even geduurd. Maar dankzij een flinke dosis doorzettingsvermogen heeft onze jongste vandaag zijn zwarte band in Taekwon-do gehaald.

Het examen – reuze spannend – vond plaats in een ijskoude sporthal in een Helmondse bloemkoolwijk. En dat je die zwarte band niet zo maar krijgt bleek ook wel: een van de kandidaten had de gevraagde oefeningen niet goed genoeg onder de knie en kun dus – hoogst ongebruikelijk – met lege handen handen naar huis.

Wij hadden toen we weggingen een trotse 17-jarige in ons midden, die we vandaag eens lekker op een flink stuk taart zullen trakteren.

Een nieuw weblog op mijn Huis & Haard-pagina van het Eindhovens Dagblad. Vandaag over de Rotterdamse corporatie Vestia, en het falende toezicht binnen de volkshuisvesting. Hier te vinden.

Vorige week was ik voor het werk op bezoek bij het IAK in Eindhoven. De zeer vriendelijke communicatie-medewerkster die me daar een rondleiding gaf, voerde me er ook langs een gezondheidstest-apparaat en wist me zelfs tot een test te verleiden.

Voor het resultaat hoef ik me niet schamen: alle meters gaven het sein veilig (groen) aan. Weliswaar met een kleine neiging naar het oranje. Maar dat wijt ik aan mijn ‘gewicht’. 90,6 kilo, ja. Maar dan wel met jas, kleren en schoenen aan.

Ter gelegenheid van een verjaardag kreeg ik van een goede vriend die weet dat ik een Italië-liefhebber ben eens een keer een fles Grappa cadeau. Lekker spul, maar wel sterk. Heel sterk.

Daarom drinken de Italianen het ook op een speciale manier: ze doen een scheutje in hun espresso en noemen ’em dan een cafè correto. En zo dronk ik die Grappa ook, af en toe na het eten in een kleintje koffie.

Tot dit weekend: toen plots bleek dat ik de bodem van de fles bereikt had. Eindelijk, na tien jaar hard werken.