Month: March 2011

Er zijn vergevorderde plannen om de vijf Brabantse steden te laten meedingen naar de titel Culturele Hoofdstad van Europa in 2018.

Op deze plek zijn al eerder wat kritische kanttekeningen bij dat voornemen geplaatst. Hebben Den Bosch, Breda, Tilburg, Eindhoven en Helmond immers wel genoeg te bieden om die titel waar te maken? Ik vraag het me hardop op.

Vorig jaar mei bezochten we het Ruhrgebied, dat zich in 2010 met de prestigieuze culturele titel mocht tooien. We waren toen zwaar onder de indruk van de wijze waarop de Duitsers op grondige wijze hun industrieel erfgoed van een nieuwe bestemming had weten te voorzien.

Zoals de voormalige kolenmijn Zollverein in Essen, waarvan hier de maquette te zien is, nu een museum.

De woningmarkt in Nederland staat weer onder druk, nu door de verhoging van de hypotheekrentes. Lees hier meer.

Interessant artikel over de overkill aan informatie die sociale media veroorzaken. De boodschap: maak gedoseerd gebruik van die media.

Vaste lezers van dit weblog weten inmiddels dat schrijver dezes met echtgenote bezig is met het uitvoeren van een ambitieus en omvangrijk plan: van Maastricht naar Nice wandelen, een afstand van bijna 2300 kilometer. Een pad dat keurig netjes vastgelegd is in een bewegwijzerde wandelroute die het GR5 heet, en voorzien is van een hele serie wandelgidsen.

De eerste 100 kilometer van die tocht zitten er inmiddels op: we zijn aanbeland in Stavelot, in de Belgische Ardennen. De afgelopen winter hebben we vanwege de weersomstandigheden – zondagskinderen als we zijn – niet gewandeld. Maar binnenkort hopen we de route weer op te pakken en via Vielsalm in de richting van Diekirch te lopen, het eindpunt van de eerste wandelgids.

Een leuke bezigheid, dat wandelen. En je ziet onderweg nog eens wat, zoals op de foto blijkt.

Nee, deze foto heeft niets te maken met voetbal, met Louis van Gaal, met het privé-staatsbezoek van Beatrix aan Oman, met als Oranje-supporter verkleedde carnavalsvierders of met ontluikende tulpen die het naderende voorjaar alvast wat al te enthousiast verwelkomen.

Deze foto zit gewoon in een mapje met foto’s dat ik geselecteerd had voor ooit-nog-eens-te-gebruiken -op-het-internet. Gewoon, omdat ik het een aardig plaatje vind.

Zou goed kunnen dat ik deze foto hier al eens eerder geplaatst heb. Ik heb ’em afgelopen zomer gemaakt in Parijs, in het Centre Pompidou – een walhalla voor de liefhebber van moderne kunst. Maar ik vind het dan ook een erg geslaagde foto.

Van moderne kunst genieten is iets wat ik de laatste jaren beetje bij beetje geleerd heb, simpelweg door er veel naar te kijken en er veel over te lezen. Veel kunstwerken van de laatste 100 jaar vind ik niettemin nog steeds onbegrijpelijk en vergezocht. Maar intussen ben ik er achter dat er ook veel moois tussen zit.

Van installaties moet ik echter over het algemeen nog steeds niet zo veel hebben: te pretentieus en te grotesque, is mijn oordeel meestal. Maar voor dit werk maak ik een uitzondering. De combinatie van licht, kleur en vorm is wat mij betreft zo intrigerend dat het werk terecht in een museum staat.

De afgelopen dagen voelde ik me erg glazig, dankzij een stevige, diep gewortelde wintergriep. Gelukkig is de mist weer wat aan het wegtrekken.

Deze foto is ook erg glazig, Dat komt omdat het een close-up is van een glazen schaaltje dat hier in huis staat, een van de vier mozaïek-schaaltjes die we vorig jaar gekocht hebben in Salamanca, in Spanje.

De foto is gemaakt met een ‘macro-lens’, een opzetstuk voor mijn gewone 18-55mm Canon-lens. Door de macro-lens te combienren met een groothoek-opzetstuk kan ik nu ook breedbeeldfoto’s maken.

Samen met de recentelijk aangeschafte zoomlens een aardige uitbreiding van mijn scala aan fotomogelijkheden. Leuke hobby!