Einde van een tijdperk

Ze zitten er mooi bij in hun nieuwe appartement, mijn ouders. Ze wonen nu in Cloosterparc, in Helmond-Noord. Na 41 jaar hebben ze hun ‘eengezinswoning’ zoals dat in volkshuisvestingskringen zo mooi heet – mijn ouderlijk huis – verlaten. Zaterdag hebben we ze verhuisd, en een aan het eind van die dag was het huis akelig leeg.

Akelig, omdat een leeg huis er toch ietwat onttakeld uitziet. Want na 41 jaar heeft zo’n woning hier en daar toch wel wat schrammen en bulten opgelopen. En akelig omdat – zonder sentimenteel te willen klinken – hiermee toch ook een einde aan een periode is gekomen.

Maar gelukkig voor mijn ouders is nu ook weer een nieuwe periode aangebroken.