Author: Hans Vermeeren

Journalist bij het Eindhovens Dagblad, Helmonder, cultuurliefhebber en muziekfanaat.

Nog een keer: de verkiezingen

Twee dingen nog.

1. De verkiezingen kennen – op Balkenende na – alleen maar winnaars. Rutte wint, maar de winst is niet zo groot als verwacht. Cohen wint omdat het verlies van zijn partij beperkt is. Voor Roemer geldt hetzelfde. Halsema wint. Pechtold wint, maar ook niet zo veel als verwacht. En Wilders wint óók. Als er zoveel winnaars zijn, moeten er toch ook meer verliezers zijn?

2. Balkenende en de CDA’ers hadden een betere uitslag verdiend omdat ze er zo hard voor gewerkt hebben, zeggen ze, omdat zo hun best hebben gedaan. Is dat tegenwoordig al een reden waarom iemand stemmen moet krijgen? Het gaat toch om de inhoud! Als die aansluit bij wat mensen vinden, trek je kiezers.

En nu weer over tot de orde van de dag: de vorming van een nieuw kabinet.

Een eerste voorlopige tussenbalans

Paar opvallende zaken, in de uitslag.

Halvering van het CDA is een drama voor de partij. Winst bij PVV is gigantisch, en wijst op veel draagvlak voor populistische prietpraat. Winst D66 valt tegen. Verlies PvdA valt mee. En winst VVD is niet zo groot als verwacht.

Maar wat voor rode draad kun je daar uithalen? Dat Nederland Balkenende-moe is? Dat Wilders veel draagvlak heeft? En dat kiezers in dit land willen dat het anders moet?

Doe het maar in een emmertje

In de krochten van het internet kom je de raarste dingen tegen.

Obscure films uit de jaren vijftig, zestig en zeventig. Stripboeken van al lang en breed vergeten striptekenaars – soms maar goed ook. Minutieus per platenlabel geboekstaafde collecties reggae-singles. Stapels MP3’s van nog obscuurdere rock ‘n’ roll- of rockabilly-artiesten. En rariteiten uit de geschiedenis van de Nederlandse popmuzieken.

In dat Rariteitenkabinet stuitte ik vandaag op een juweeltje uit Eindhoven. Dat de groep daar vandaan komt, meen ik op te mogen maken uit de naam: de Lighttown Skiffle Group.

Uit een discografie die ik op het net vond, leid ik af dat de groep al in het begin van de jaren zestig muziek maakte, en daarna in een winterslaap raakte. Dit nummer dateert van na de winterslaap, uit 1978, en het is zeer, zéér aanstekelijk: Doe Het Maar In Een Emmertje! Hier te downloaden.

Frank Gehry in Düsseldorf

Terwijl de mussen hierbuiten van de daken dreigen te vallen en de terrasjes overvol zitten, komt het einde van de werkweek langzaam maar zeker in zicht.

Alsof dat een goede reden is, wil ik hier mijn foto’s van de architectuur rondom de haven van Düsseldorf nog maar eens onder de aandacht brengen. Met name het gebouw van Frank Gehry – die ook het Guggenheim in Bilbao ontwierp – is daar een blikvanger van jewelste.

Nieuw jasje

Toch wel een van de leuke kanten van werken met WordPress: af en toe kun je je weblog dankzij de inspanningen van iemand anders volledig in een nieuw jasje steken.
Dit nieuwe jasje, Greyzed genaamd, ziet er heel aardig uit, en de foto’s worden in deze layout ook getoond in een breedte van 600 pixels. Dat is mijns inziens ook nodig op het web, om beeld goed tot zijn recht te laten komen.

Gentse historie


De laatste keer dat we in Gent waren, jaren geleden alweer, was Gent een grauwe, rommelige stad met een onaantrekkelijke centrum vol met bere-gezellige cafés.

Afgelopen weekend waren we weer eens in deze stad van de Dulle Griet, het Lam Gods, de Vooruit, Karel V en al die andere aangename uitspanningen. En het viel ons op dat de stad een ware metamorfose heeft ondergaan. Het historische centrum is opgeknapt, verlevendigd, het water in de stad is er bijgetrokken en daardoor is het stadshart juist zeer aantrekkelijk geworden.

Vooral voor toeristen, want daar zag het er blauw van.

Lege stoel

De afgelopen dertig jaar zat Henk op deze stoel. Henk was een vaste toeschouwer bij de raads- en commissievergaderingen in de stad. Daarom kreeg hij in 2005 – toen hij al 25 jaar op de tribune zat – een eigen stoel.

Maar sinds een paar maanden is die stoel leeg. Na 30 jaar is Henk het zat, zo vertrouwde hij me toe toen ik hem onlangs op straat tegenkwam. “Koekenbakkers zijn het, allemaal. Voor mij hoeft het niet meer.”

Het is nog wennen, zonder Henk.

De haven van Düsseldorf

In het oude havengebied van de Duitse stad Düsseldorf wordt het industriele verleden van de stad op een hele mooie manier gecombineerd met kantoorpanden die volgens moderne architectonische uitgangspunten zijn ontworpen.

Oude pakhuizen staan er naast hypermoderne gebouwen van architecten als Frank Gehry. Tussen de afgedankte havenkranen en rondom de kades zijn hippe lounge-cafes en deftige restaurants te vinden. Een verrassend geheel, dan onverwacht harmonisch oogt. Op deze pagina is een serie foto’s te vinden van dit gebied.

Doc & Merle Watson

Dat blijft wel het leuke van popmuziek: ook al denk je (heel erg) veel te kennen, toch blijf je telkens weer nieuwe juweeltjes ontdekken. Zowel tussen de nieuwe releases als in wat er de afgelopen zestig jaar allemaal al verschenen is.

Zo stuitte ik vandaag bij toeval op de groep The Coal Porters, een Amerikaanse countrygroep rond Sid Griffin – in de jaren tachtig van de Long Riders. Prachtige Americana.

Via deze groep kwam ik Doc & Merle Watson tegen, godfathers van de Americana uit de jaren zeventig, inspiratiebron van onze eigen Ad van Meurs. En nog steeds het luisteren meer dan waard.

Als je tenminste van banjo’s houdt.

We hebben een beller

Deze foto is gemaakt met een telefoon, een Nokia N-97 Mini. Splinternieuw, en door mijn werkgever verstrekt.

Je kunt er mee bellen, mee internetten en mee emailen. Uiteraard, zou ik bijna zeggen.

Je kunt er ook foto’s mee maken, er zit een 5mp camera op. Met een bekend Nokia-euvel: het licht op die foto’s is dramatisch. Het lijkt wel of er op de linkerbovenhoek van de lens een vingerafdruk zit. En dat is toch echt niet het geval.

Dat de Finnen hier nog steeds niks op gevonden hebben, zeg.