Een tijdje geleden hield ik hier al eens een vurig pleidooi voor de nieuwe cd van Tom Jones, Praise & Blame, waarin hij zich waagt een aantal blues-klassiekers.
Absoluut hoogtepunt van die cd is – wat mij betreft – het nummer ‘Burning Hell’, dat in de versie zoals Jones het zingt helemaal niet zou misstaan op het repertoire van mensen als Nick Cave, Tom Waits en Johnny Cash.
En dat is een groot compliment aan het adres van een zanger uit Wales die vooral bekend is van hits als ‘Delilah’ en ‘Green Green Grass Of Home’, maar die met ‘Sex Bomb’ en ‘Kiss’ – twee hele mooie covers – al bewees dat-ie veel meer in huis had dan wat zoetgevooisde mainstream muzak.
Conclusie van het liedje ‘Burning Hell’ is trouwens ook heel geruststellend. Als er geen heaven bestaat, dan bestaat er uiteraard ook geen burning hell. Dat is goed nieuws voor alle zuipers, snuivers, hoerders en snoerders onder ons.
Discover more from Weblog
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Weblog 