Zag afgelopen week toevallig de poster van deze film voorbijkomen in de krochten van het internet. Kan me niet herinneren dat ik deze nogal geruchtmakende film uit 1979 ooit gezien heb.
Hoofdrolspeler Andy is inmiddels overleden, medehoofdrolspeelster Jonna is in de vergetelheid geraakt. Dat geldt eigenlijk ook voor de film zelf. Al blijft de titel wel ijzersterk en hoogst intrigerend.
Elke dag weer even actueel.
Twaalf uur is twaalf uur en dat is lunchtijd, of je nu acteur bent of niet. Daarom zit ook de als Frankenstein verklede acteur Boris Karloff op dat tijdstip gewoon aan een boterham, hoor.
Tussen het Ridderplein en het Gemertse kasteel ligt sinds een paar dagen een tijdelijke brug, om de aanvoer van bouwmaterialen te vergemakkelijken. Dat ziet er ‘s avonds redelijk spooky uit, zag ik.
Er werd acht jaar over gepraat, nagedacht, tegen geprotesteerd en tegen geprocedeerd. Het resultaat van al die voorbereidingen werd niettemin resoluut van tafel geveegd door de Raad van State.
Het gevolg is dat er nu nog meer tijd nodig is om met een nieuw – en nu wel goed – plan van aanpak te komen voor het aanpassen van de weg N279 aan de verkeersontwikkelingen van de afgelopen jaren en vooral de komende jaren.
Saillant: de symptomen van deze (veronderstelde) ziekte staan er wel bij. Maar niet hoe je er van kunt genezen.
Alsof het nog steeds 1979 is. Alhoewel: ik geloof niet dat de leden van the Ramonas in dat jaar al geboren waren.
Weblog 