Month: July 2023

…daar is het wel hoog, maar niet echt droog.

Laatst schreef ik al over het stranden van het bouwproject Dribbelei in Gemert. In de krant van vandaag een verhaal over wat er zich achter de schermen heeft afgespeeld de laatste tijd.

Dat zijn een paar gebeurtenissen die er toe hebben geleid dat de stekker is getrokken uit dit voor Gemert belangrijke project: het gaat om 100 woningen die de nieuwe entree van Gemert aan de zuidkant hadden moeten gaan vormen.

Lees hier de online-versie van het verhaal.

In de naweeën van de punk, eind jaren zeventig, waren de Skids uit Schotland een erg aardige band, die een paar hele fraaie elpee’s produceerde. Waarna de band uit elkaar ging en gitarist Stuart Adamson faam verwierf met Big Country (en uiteindelijk droevig aan zijn einde kwam).

Vrij recent verscheen er weer eens wat nieuw werk van deze groep rond zanger Richard Jobson. ‘Destination Düsseldorf’ heet de cd, en die klinkt prima. Zoals dit spierballennummer ‘Open Your Eyes’ bijvoorbeeld.

Afgelopen week sprak ik met de Deurnese wethouder Marinus Biemans over de plannen van de 21 gemeenten in Zuidoost-Brabant om ook buiten het stedelijk gebied de komende twee decennia volop nieuwe woningen te bouwen.

Een veelomvattend, ingrijpend maar vooral ook razend interessant plan. Lees hier de digitale versie van dat verhaal.

Zo vallen er vanwege de extreme hitte steeds meer potentiële vakantielocaties af. En de plekken die overblijven, daar is het dan weer (te) fris en regenachtig.

Twaalf jaar geleden maakte ik een verhaal met de mensen achter (toen nog) Bedrijvencentrum Traverse in Helmond. Inmiddels heet dit BCT Traverse, is het bedrijvencentrum verhuisd en werd onlangs een derde locatie geopend. Lees hier meer.

---

Wat een heerlijk nieuw nummer weer van de Hives. Een liedje om ouderwets luchtgitaar bij te spelen.

---

Goeie tip, ook al is het er eentje uit 2004.

Niet omdat het moet, maar omdat het leuk is. (Foto gevonden op Twitter)

Kamagurka, in NRC.

Je kunt er heel wat bomen over opzetten, over wat wel nieuws is en wat niet. En over de vraag hoe je nieuws moet brengen. Dat er nieuws is in alle soorten en maten, dat is wel duidelijk. Maar of dit bericht – eind vorige week gepubliceerd – nieuws is? Ik denk van niet. Maar dat is ook alleen maar een mening.

Opmerkelijk nieuws in Gemertse woningbouwcircuit. Een plan waar jaren aan gewerkt is, dreigt alsnog te mislukken. Over de reden waarom bestaat nog geen helderheid.

Over de oorzaak waarom vijftigplussers het momenteel zo slecht doen op de arbeidsmarkt: ze kunnen iets heel goed waar niemand meer op zit te wachten. Blij dat ik inmiddels zestigplusser ben.

---

---

Heerlijk nummer van Tom Waits uit 1983, van het geweldige Swordfishtrombones. Maar dan in een – erg aardige – uitvoering van de mij verder onbekende Amerikaanse bluesmuzikant John Hammond. Gevonden op een cd waarop hij ook een handvol andere nummers van Waits covert, Wicked Grin.

Gummbah, in de Facebookgroep voor fans.

Even nog wat duiding bij het financiële hosanna van de Peelgemeenten de afgelopen weken in onze krant. Lees hier de online-versie. En inderdaad: ravijnjaar is een prachtig, dreigend woord.

Wat een geweldige baan lijkt me dit, voorzitter van de vereniging ter waardering van rotondes in Engeland. En dan ook nog op tv door de BBC worden geïnterviewd.

Al veel over geschreven de afgelopen jaren, over jongerencentrum de Fuse in Bakel. En het onderwerp blijft actueel nu de gemeenteraad niets blijkt te voelen voor nieuwbouw.

Prachtig tijdsbeeld van de horeca in vervlogen tijden, vandaag in de Volkskrant: guldens en rijksdaalders die aan het eind van de avond in lege mayonaise-emmers in de kofferbak van de auto worden gezet.

Slecht nieuws voor Wally. Zijn verdienmodel is naar de knoppen .

---

Vreemd. De Happy Mondays uit Manchester lijken wel door alles en iedereen te zijn vergeten. Terwijl het in de jaren negentig toch een van de meest populaire bands in Engeland was.

Zelf luister ik nog steeds heel regelmatig naar de muziek van deze zeer succesvolle straatschoffies. Ik krijg er elke keer weer goeie zin van.

Inderdaad, Warmduscher. Fantastische naam voor een Engelse band die rammelende indiepunk maakt. Zoals dit nummer uit 2018, dat ik onlangs toevallig op een verzamelspeellijstje op Spotify tegenkwam.

Goed, het was weliswaar allemaal wat trager en minder hard dan begin jaren tachtig. En het duurde toch wel even voordat de band goed op gang kwam. Maar uiteindelijk werd het toch een gezellige en geslaagde avond. Waarbij de bandleden en hun aanhang net zo lang aan de bar van de Effenaar bleven hangen als de laatste twee bezoekers.

Het ging er al jaren over in De Rips, over het uitblijven van de mogelijkheid om er nieuwe huizen te bouwen. Maar nu dat weer kan, blijkt de animo gering. En dat ligt niet aan de inwoners van het dorpje zelf, maar vooral aan de ontwikkelingen op de woningmarkt. Lees hier de digitale versie.