
#zonderwoorden


Briljant, deze Japanse surfgroep de El Caminos. Zowel qua uitstraling als repertoirekeuze. Kers op de taart is natuurlijk de Mexicaanse hoed op het hoofd van de drummer.
Voor mij dan. Kan best zijn dat iemand anders – qua kers bedoel ik dan – daarbij de voorkeur geeft aan de indianenpijl door het hoofd van de bassiste.
Het origineel van deze clip staat trouwens hier.

In een krantenkop word de essentie van een artikel prikkelend en ietwat even ongenuanceerd samengevat. Ik weet het.
Om deze kop moest ik niettemin toch wel lachen. Er wordt gesuggereerd dat de Steen zelf de boot pakte om vanuit het uiterste puntje van Schotland naar Stonehenge in het zuidwesten van Engeland te reizen.
Vanwege alle bagger die ze de afgelopen veertig jaren over ons hebben uitgestort, zou je bijna vergeten dat UB40 aanvankelijk erg aardige muziek maakte. Zoals dit nummer, van hun eerste elpee in 1980.

Hilarisch, herkenbaar en – toch ook een beetje – jaloersmakend. Bron: Van9tot5
Godsallemachtig, de adrenaline spat er vanaf op het podium van Paradiso in Amsterdam, bij dit concert van Gun Club. Wat een energie, zeg. Geen wonder dat zanger Jeffrey Lee Pierce zo snel was opgebrand.
In deze bezetting heb ik ze twee keer gezien, een keer in Doornroosje in Nijmegen en een keer in de Effenaar in Eindhoven; ik vermoed in 1982 of 1983. Vooral dat concert in Doornroosje, maakte een verpletterende indruk.

Nederlanders – zo lees ik vandaag in de krant – kopen per jaar gemiddeld zo’n vijftig stuks kleding. Oei. Dan ben ik bang dat ik dat gemiddelde behoorlijk naar beneden haal.

Bron: Tumblr

Weer eens van stal gehaald: de hele stapel Asterixen. Blijft een genot om deze te lezen. En als je ze achter elkaar leest is het mooi om te zien hoeveel ontwikkeling er in de serie zitten. Al wordt het na het overlijden van scenarioschrijver Goscinny allemaal toch wel wat minder.
Sun is shining, en dan is het tijd voor dampende reggae. Een cover deze keer, van een nummer van House of Pain, dat vooral bestaat uit een paar welgekozen samples. In deze reggae-uitvoering hoor je daar niets meer van en is het gewoon een nieuwe, compacte song geworden.

Tuurlijk, jongen. Tuurlijk mag dat. Helemaal eens met tekenaar Peter van Straaten.
Uit 2022, maar toen aan mijn aandacht ontsnapt. Heerlijke rammelende indiepop met een Velvet Underground-tintje.

Bron: (voorheen) Twitter. Aardig zomeronderwerp voor in de krant.