Author: Hans Vermeeren

Altijd gezellig, onderweg van Helmond naar Eindhoven. En dan van de weg worden gereden door andere automobilisten. Die 100 kilometer per uur kennelijk niet als de maximumsnelheid beschouwen maar als het minimum.

Toch even wennen, een nieuwe werkplek, aan het begin van deze werkweek.

De necrologieën over Dries van Agt afgelopen weekend verbaasden me hooglijk, althans de politieke componenten daarin. In mijn herinnering was hij helemaal niet z’n voortreffelijke minister-president.

Gelukkig heeft columnist Peter de Waard in een doorwrocht artikel dinsdag in de Volkskrant dat beeld even vakkundig bijgesteld. En doet vandaag ook Sjoerd de Jong in NRC nog even een stevige duit in het zakje.

Al jaren hoor ik van verschillende kanten dat de optocht in Handel zo mooi is. Gisteren was ik er ook een keertje zelf, om te kijken of die stelling klopt. En inderdaad: het is een fraaie bedoening, in dat altijd al gezellige dorp.

Humor van Gummbah, in de Volkskrant.

In de Nederlandse media was er weinig belangstelling voor het recente overlijden van acteur Ian Lavender, in tegenstelling tot de aandacht die hem in Engeland ten deel viel.

Hij werd als acteur bekend in de jaren zeventig, in de serie Dad’s Army waarin hij soldaat Pike speelde. De serie ging over een Engelse burgerwacht in een klein dorpje ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. Dankzij die rol was Lavender nog steeds een publiekslieveling in Engeland.

Een beetje wrang is het wel dat hij bij zijn overlijden vooral herinnerd wordt met een zin in die serie die hij zelf niet eens uitgesproken heeft. Die kwam voor rekening van een andere hoofdrolspeler, kapitein Mainwaring.

Voor wat betreft de clou: kijk ff naar het filmpje van 53 seconden hierboven.

(Voor diegenen die daar geen zin in hebben: Als een gevangen genomen Duitse duikbootkapitein Lavender naar zijn naam vraagt, is het antwoord van Mainwaring: ‘Don’t tell him, Pike’.)

Dit soort foto’s, zwart/wit, uit de jaren zestig en zeventig en gemaakt in Engeland, ik kan er maar geen genoeg van krijgen. Gelukkig zijn er op (voorheen) Twitter tal van mensen die hiervan dagelijkse hele stromen het internet op sturen.

Maandagochtend, op weg in een nieuwe week. Vergezeld door de originele versie van het nummer dat door Ray Charles bekend werd. En ik weet wel aan welke uitvoering ik de voorkeur geef.

Met samengeknepen billen ja zeggen tegen een bouwplan dat minimaal 40 miljoen euro gaat kosten, en mogelijk zelfs duurder uit zal vallen? Daar denk ik zo het mijne van.

Afgezien daarvan: volgens de wethouder is er sprake van een definitieve locatiekeuze. Volgens een deel van de gemeenteraad is er slechts sprake van een beoogde locatie. En volgens de oppositie in de raad is er na deze keuze geen weg terug meer.

Snapt u het nog? Lees hier de digitale versie.

Toch wel verhelderend, zo’n overzichtje van alle verschillende soorten kabelaansluitingen voor GSM’s, tablets, laptops en computers. Zou een mooie klus zijn voor de Helmondse Europarlementariër Toine Manders daar eens iets aan te laten doen.

Humor, bij de Volkskrant.

Het verwerken van afval in de regio Helmond door het samenwerkingsverband Blink wordt een stuk minder duur. Dat komt door een openbare aanbesteding en met dank aan de dalende prijzen op de afvalmarkt. Lees hier de online-versie.

Dat vliegbasis De Peel in Vredepeel in beeld was om weer in gebruik te worden genomen, dat wisten we al. Drie keer zes weken per jaar, was het plan. Dat blijkt nu wat anders te liggen. Mogelijk wordt er in de toekomst het hele jaar door gevlogen vanaf deze nu nog ‘slapende’ basis.

In de gemeenteraad van Gemert-Bakel woedt een flinke discussie over de nieuwe huisvesting van het Macropedius College op sportpark Molenbroek. In de krant van vandaag heb ik een en ander op een rijtje gezet. Hier staat het verhaal online.

Fokke en Sukke in NRC.

Even wat knopen zien te ontwarren op de maandagochtend.

Typisch, een rechtszaak beginnen tegen een popartiest omdat haar concert twee uur later begint dan op de tickets staat. In New York gebeurt het, en is Madonna het mikpunt.

Vorig weekend overleed de Amerikaanse gitarist Larry Collins (79). Hij is niet zo bekend bij het grote publiek, maar speelde eind jaren vijftig niettemin een essentiële rol in de ontwikkeling van rock & roll en rockabilly.

Als manneke van dertien maakte hij samen met zijn zus Lorrie een paar nummers waar de energie en de dynamiek vanaf spatten. En die meer dan zestig jaar laten nog steeds staan als een (flink schuddend) huis.

Volgens Deke Dickerson, zelf gitarist en bij uitstek kenner van deze muziekstijlen, is zijn Whistle Bait uit 1958 in feite zelf het eerste punknummer dat ooit is gemaakt. Oordeel zelf. Maar veel ruiger dan dit ken ik ze niet.

Oh ja: Deke is de man met de witte cowboyhoed in de videoclip hierboven met erbarmelijk beeld en geluid. Maar wat dondert dat. En hieronder nog het origineel.

Een vooruitblik op de onderwerpen en thema’s die – zoals het er nu naar uitziet – dit jaar in de gemeente Gemert-Bakel aan de orde zullen zijn. De digitale versie van dit verhaal komt in de loop van de dag online.

Dit lijkt me een passend en ideaal verjaardagscadeau. En niet alleen in deze tijd van het jaar, trouwens.

Via dit Twitteraccount zag ik bovenstaande mural. Er staat niet bij waar deze muurschildering te vinden is en of-ie ook wel echt bestaat. Maar zelfs als ie verzonnen is, blijft ie nog hartstikke mooi.

UPDATE: de mural is getraceerd: hij is te vinden bij een brouwerij in Reno, Nevada in de States. Hier meer info.

In het Rijksmuseum in Amsterdam is vanaf volgende maand een tentoonstelling te zien met werken van de zeventiende eeuwse schilder Frans Hals. Een kunstenaar die altijd wat in de schaduw van tijdgenoten als Rembrandt en Vermeer is blijven staan, las ik net in de Volkskrant.

Oktober afgelopen jaar waren we – niet geheel toevallig – in London, waar we diezelfde tentoonstelling bekeken in de National Gallery. En ik moet zeggen: het was af en toe naar adem happen.

Niet bij de schuttersstukken en de portretten waarop hij de regenten van Haarlem uit die tijd vastlegde. Maar wel bij de schilderijen die hij maakte van mensen uit het ‘gewone leven’ en in de kroeg. Zoals de vrolijke drinker (hieronder), de lachende cavalier, de luitspeler (hierboven) en Malle Babbe – ja inderdaad, die.

In de meeste kranten vandaag staat een verhaal over die beroemde foto van Robert Doisneau, de Kus. Dat deed me denken aan een andere hele beroemde en mooie foto, van Bruce Davidson. Veel droefgeestiger kan het niet.

Jos Collignon, in de Volkskrant.

Laten we het nieuwe jaar maar eens vrolijk beginnen. Wat een onweerstaanbaar ritme, zeg. Trembler!

De champagne staat koud, de oliebollen liggen klaar om het vet in te gaan. Allemaal met de eerste dag van 2024 in het vizier. Nu alleen nog het orkest in een vrolijke bui zien te krijgen.

Vandaag in de Volkskrant.