Toch een hele geruststelling: als je blikje Cola of je zakje Croky Chips in deze automaat bijft hangen, mag je een ander product uitzoeken. #waarvoorjegeld
Nu alleen nog even een keuze maken tussen de smaken ‘naturel’ en ‘paprika’. Terwijl ik eigenlijk gewoon ongelofelijke zin heb in het weinig gangbare, zeer onorthodoxe ‘salt and vinegar’.
Eerder deze week al in het nieuws, morgen met een uitgebreid interview in de krant: de nieuwe hospitality-manager van PSV, Ronald Kooistra. Hier alvast een sneak preview van dat verhaal.
Met dank aan het AD, de tekenaar en aan Max: een nieuwe aflevering in onze Bitterballen-soap.
Vanmiddag plaatjes en cd’s zitten uitzoeken voor vanavond, voor op de draaitafels van Lokaal 42.
En net als de vorige keren niet alleen vette dubreggae, scheurende Ramonesgitaren, dampende rhythm ‘n’ blues en obscure jazz geselecteerd maar ook weer wat onbekende post-punkers en een stapeltje gezellige dansplaten klaargelegd.
Had onder onder andere al Little Green Bag van George Baker uitgekozen, blijkt dat Peter de Bruin juist dat nummer gebruikt heeft om het Swinglokaal van vanavond aan te kondigen. Leuk! Hier te bekijken.
Enne: ik ga inderdaad op de fiets!
Met alle plezier en genoegen zojuist gebruik gemaakt van mijn democratisch recht – en niet van mijn plicht, zoals de dame voor mij op het stembureau meldde.
Ik heb zelfs twee maal mogen stemmen omdat ik een volmacht op zak had – van een door werkzaamheden elders verhinderde collega die in dezelfde wijk woont als ik.
Wat ik gestemd heb? Tsja. Da’s nogal een vraag.
Strategisch en zo lokaal mogelijk. Laat ik het daar maar op houden.
De Eindhovense groep Planet of Sound speelt uitsluitend en alleen liedjes van – hoe kan het ook anders met zo’n naam – de Pixies, de groep van Francis Black/Black Francis. Dat weet ik omdat een van mijn collega’s de zanger is van deze groep.
Afgelopen zondagmiddag trad Planet of Sound op tijdens het Kabaal aan het Kanaal-festijn in Eindhoven. Voor een paar duizend man was het optreden – met 14 Pixies-originals, inclusief toegift – een doorslaand succes, aldus mijn collega.
Die maar al te trots was op zijn backstage-polsbandje. Vooral vanwege de vermelding ‘artist’ erop.
Het is wel heel erg vrijdag vandaag. Dat dacht ik vanochtend, toen ik op de parkeerplaats van het werk aankwam. Normaal gesproken mudvol, nu vrijwel leeg.
Mooi weer en dus op de fiets? Seniorendagen? Late vakantiegangers?
Van alles een beetje waarschijnlijk.
Als de VVD vindt dat blauw op straat moet, waarom heeft de partij daar de afgelopen twee jaar dan niet voor gezorgd.
En als dat niet is gelukt, welke garantie hebben we dan dat de komende jaren wel lukt?
#opendeuren #lozebeloftes #prietpraat en #retoriek
Geen flauw idee hoe deze trommel in onze kast terecht is gekomen. Maar mooi is ie wel.
Daarom heb ik ’em trots in gebruik genomen vandaag.
Ook al zat er echt geen Venz op mijn boterhammen.
Kan iemand mij uitleggen wat dit gezelschap doet? Het klinkt namelijk nogal alarmerend: Schnelleinsetzgruppe.
Zal wel komen omdat ik de post-WOII-romans van Heinrich Böll aan het herlezen ben, maar ik heb er allehande rare associaties bij.
Huis gepoetst, tuin schoon en opgeruimd, de zon schijnt. En zaterdagmiddag. Kortom: tijd voor een kwaliteitsmomentje. #dorst #smaaktgoed
Oh, bedoelen ze dat met ontgroening bij de SSRE? Alles zwart en vies maken en laten stinken!
En zo ligt er plotseling post van de SSRE op de deurmat. Gericht aan de ouders/verzorgers van. Even wennen hoor, post van een studentenvereniging.
Lekker ouderwets, die handgeschreven brieven. Wie denkt dat pc’s, internet, gsm en I-pad de brieven hebben vervangen, komt bedrogen uit. Vrijwel elke dag komt er hier op het werk via de post wel een in schoonschrift geschreven epistel binnen.
Ruim 4000 studenten hebben vandaag bezit genomen van de Eindhovense binnenstad. Een hartstikke mooi gezicht, al die jongeren in de stad.
Ik blijf me er over verbazen dat er midden in het centrum van Eindhoven een stukje zo mooie natuur te vinden is. Een stukje dat nauwelijks door lunchwandelaars ontdekt is. Behalve door deze dan.
Schijnt een groot probleem te zijn her en der: hondenpoep. Zelf heb ik er geen last van. Maar dat komt waarschijnlijk omdat ik niet op de grasveldjes in de buurt speel, zoals de kinderen hier in de wijk.
Daarom snap ik dat er iets gedaan wordt aan deze overlast. Maar of die op deze manier en met deze lelijke borden kan worden voorkomen, is zeer de vraag.
Te warm om iets te doen? Valt wel mee, toch. In ieder geval niet te warm om in de achtertuin te lunchen.
Nu is het hier dood- en doodstil. Maar morgenvroeg gonst het weer van het nieuws op de stadsredactie van het ED.
Al eerder over geschreven, hier: de beukenhaag. Mooi hoor, zo’n heg. Maar jeetje, wat een werk ieder jaar. En nu nog niet klaar. Morgen wéér.
Zo. Avonddienst zit er op voor vandaag. Dit is het resultaat: de krant is klaar. Morgen (straks) in de brievenbus.
Blijft mooi, de Mariapeel tussen Helenaveen en Griendtsveen. Vooral op zondagochtend in de zon en zonder (al te) veel mensen.
Lou Reed, Tom Waits… Heavy Stuff @lokaal42 met DJ Liss.
Hè hè. Eindelijk gewoon eens ‘s avonds thuis lekker in mijn kwalitatief hoogwaardige buitenruimte zitten. #tuin
En de redactieraad pakt de draad na de vakantie ook weer op. De eerste vergadering na de zomervakantie en daarom nog niet helemaal compleet.
Een paar van mijn collega’s hebben een zeilboot. In het najaar en in het voorjaar hoor ik hen regelmatig praten over het onderhoud van hun trots: poetsen, de kiel schoonmaken, het hele zaakje verven en – vooral – het gedeelte van hun boot dat onderwater blijft goed wapenen tegen het Maaswater waarin ze meestal varen.
Daar moest ik aan denken toen ik een tijdje geleden door de haven van het Engelse plaatsje Ramsgate kuierde.
De kapitein van deze boot heeft zich van die les weinig aangetrokken. Of het moet zijn dat bij deze vissersboot de schade nog niet is hersteld die het vaartuig de afgelopen zomer heeft opgelopen van het zilte zeewater.
Eerlijk gezegd gok ik op het eerste. Maar het kleurenspel dat er door is ontstaan, vind ik erg fascinerend.
Een kleine week hebben we gewandeld in Noordoost-Frankrijk, eind vorige maand. Begonnen in Maastricht, lang geleden al weer, en nog steeds op weg naar Nice. Deze keer wandelden we door het noordelijkste stukje van Lotharingen, in het Frans (veel mooier) Lorraine genaamd. Bij Thionville en Metz – steden waar we meestal heel hard aan voorbij reden, op weg naar de zon.
410 kilometers hebben we er intussen opzitten: door bossen en dorpjes, langs weilanden en riviertjes, door modder en over betonplaten, over het gras en over asfaltweggetjes, met mooi weer, minder mooi weer, met zon en af en toe met wat regen. Langs wegkapelletjes en een keer zelfs langs een complete Mariagrot, zoals in Ramblas, gemaakt in voor de ingang van een buiten gebruik gestelde mijn.
Geweldig om te doen. Een hele onderneming, dat wel. Maar niettemin echt geweldig. Nog maar 2000 kilometer te gaan.
Meer over ons GR5 lezen? Dat kan hier.
‘t Is maar stilletjes hier, in hartje 040.
Mooi plein geworden, dat Catharinaplein in hartje Eindhoven. Wat meer leven in de brouwerij kan geen kwaad.
En die rondslingerende fietsen hoeft ook niet.
Het kost even wat moeite voordat je ziet wat er precies op deze foto staat. Maar mijns inziens word je dan wel beloond met een ietwat aparte kijk op het Alhambra in Granada, althans de weerspiegeling daarvan in een van de vele vijvers van dat Zuid-Spaanse gebouwencomplex.
Hoewel je natuurlijk ook met het volste recht kunt zeggen dat deze foto gewoon hartstikke scheef is.
Weblog 