Weblog

Weekend, tijd voor hobbies. Maar welk boek zal ik in hemelsnaam eens gaan lezen?

Jip, eerder deze week in de Volkskrant.

Mooi hoor, die oude Philips-advertenties. In deze wordt een product aangeprezen waarvan je je kunt afvragen waarom het ooit is uitgevonden. En of er ooit wel iemand is geweest die een koelkast met ingebouwde radio nodig had.

Niet te veel drukmaken om alles wat er loos is? Was het maar zo makkelijk. Maar voorbij gaan aan alle ophef-om-niks en Twitter-retoriek, dat moet nog wel lukken.

Rustig aan beginnen maar, dit nieuwe jaar. Met een meeslepende rap/reggae-track over mijn favoriete stad.

Niet alleen de kortste analyse van alle ophef dit weekend rondom de NSC-kopman. Maar in mijn ogen ook nog eens de beste. Vandaag in NRC.

De zin van de dag staat in dit bedrijfsprofiel van Conimex, vandaag in de Volkskrant, over de (mede-)oprichter van dit bedrijf: Fons Sternberg. Nadat hij bijna veertig jaar in het bedrijf heeft gewerkt, stopt hij er begin jaren zeventig mee, ‘ruim vijftig miljoen potjes sambal later’.

Ook leuk om te weten: Conimex is een afkorting, het betekent Conserven Im- en Export. Mooie pubquizvraag.

Bron: Twitter

Nummer uit de hoek van het Engelse label On-U-Sound van Adrian Sherwood van een band met connecties met Prince Far I. Nog meer aanbevelingen nodig?

Zeer boeiend verhaal over de nogal typische manier van werken van een minister bij NRC.

Fokke & Sukke in NRC, begin deze week.

Prachtige uitvoering van deze klassieker: ‘Where’s Captain Kirk’ van de Engelse muzikant Spizz, bezig aan zijn afscheidstournee als ik zijn ietwat onduidelijke berichten goed begrepen heb.

https://twitter.com/AndrewM28940133/status/1857315456073314760

Sigmund, onlangs in de Volkskrant.

Maar eerst: koffie.

Een mooie documentaire om te kijken, zo net na de gekte van Black Friday en met Sinterklaas en Kerst nog voor de boeg: Buy More.

De docu gaat over de trucjes die grote merken en internetwinkels verzinnen om de mensen er toe aan te zetten zoveel mogelijk te consumeren. Weliswaar een beetje bombastisch in de vormgeving, maar met een duidelijke boodschap: als consumenten worden we er volop ingeluist, zo vertellen spijtoptanten van bedrijven als Adidas en Amazon.

Te zien bij Netflix, een bedrijf dat – hoe cynisch wil je het hebben – er vooral op gericht is ons als consument zo lang mogelijk te laten blijven kijken.

Bron: Twitter

Bron: (voorheen) Twitter

Erbarmelijke geluidskwaliteit, dit clipje van Bad Manners dat is opgenomen tijdens het jaarlijkse Rebellion-festival in Blackpool, afgelopen augustus.

Maar het enthousiasme van de mannen op het podium werk behoorlijk aanstekelijk. Zeker als je bedenkt dat ze deze nummers al spelen sinds ergens begin jaren tachtig.

Onlangs beval ik op deze plek de nieuwe single aan van Fatboy Slim, Bus Stop Please. Altijd leuk om te kijken welke samples er in een nieuw nummer zitten van Norman Cook.

Dit keer gaat het – onder meer – om Bus Stop Please van Charlie Green – een verre voorloper van de rap uit de jaren tachtig. Zie hierboven een geweldige clip van dat nummer.

Maar Green heeft ook flink leentjebuur gespeeld. De muziek van dat nummer komt uit Do It Anyway You Wanna, hier te zien en te horen. En de tekst? Die is (een klein beetje) ontleend aan van mijn favorite songs, Bus Stop van de geweldige funkgroep Fatback Band:

Dit nummer kende ik al in een uitvoering van Tav Falco. Maar het origineel van Fireball Steven uit 1956 was me tot op heden ontgaan. Ten onrechte want wat zit hier een heerlijke – want messcherpe – gitaar in, zeg!

Nee, vroeger. Toen was het pas gezellig in de trein, de tram en de bus.

Toevallig gevonden op Twitter, deze foto van de Londense Tower Bridge in aanbouw.

Op dit weblog heb ik al eerder de aandacht gevestigd op het nummer Boo Hoo van Marvin Rainwater.

Tio Gringo heeft ook een hele aardige uitvoering van deze rockabilly-klassieker uit de jaren vijftig op het repertoire staan. Zie hierboven. Om spontaan goeie zin van te krijgen.

Weer eens een nieuwe track van Fatboy Slim. Niets verrassends onder de zon, wel een lekker nummer.

Fraaie nieuwe(re) uitvoering van een nummer dat begin jaren tachtig een legendarische status verkreeg – en bij mij nog steeds voor kippenvel zorgt.