Guilty Pleasures

Guilty pleasures zegt u? Nou, die heb ik op muziekgebied genoeg. Zoveel zelfs dat je zou kunnen zeggen dat mijn smaak daar vooral uit lijkt te bestaan.

Dit nummer is er een van, deze artieste eveneens. Heerlijk lome en relaxte bossanova. Je hoort, ziet en ruikt de zee bijna. De betoverend onderkoelde stem van Astrud Gilberto. En de melancholieke saxofoon van Stan Getz natuurlijk.

Acht jaar geleden

Als de lente maar uitblijft en je kijkt bijna wanhopig uit naar het voorjaar, moet je je toevlucht nemen tot noodmaatregelen. Acht jaar geleden liepen we exact op deze dag eind maart rond in Venetië. Onder een stralende zon in een stad waar de tijd stilgestaan heeft. Als je alle toeristen tenminste even wegdenkt. Inclusief onszelf dus.

Another kind of punk?

Wie wat bewaart – et cetera. Dit knipsel kwam ik in mijn eigen archiefje tegen. Naar aanleiding van deze recensie kocht ik een maand later, in oktober 1979 tijdens een bezoek aan London, deze (fantastische) elpee. In blauw vinyl.

En vervolgens was ik jarenlang fan van deze no nonsense, recht-toe recht-aan punkband. Ik heb ze destijds regelmatig zien spelen, onder andere in de oude Dynamo en de oude Effenaar. Een bonk energie, die band.

Op 1 juli staan ze in de nieuwe Effenaar, tijdens hun afscheidstour. Mooi, man.

Walking on King’s Road

Tijdens ons recente bezoek aan London wandelden we onder meer ook weer eens over King’s Road, de lange winkelstraat aan de westkant van het centrum. Die straat speelde een belangrijke rol in het ontstaan en de opkomst van punk, halverwege de jaren zeventig.

Dat kwam omdat ergens in die straat de winkel zat van modeontwerpster Vivienne Westwood en haar toenmalige partner-in-crime Malcolm McLaren. Het was de plek waar de leden van de Sex Pistols en veel andere sleutelfiguren in de geschiedenis van punk elkaar ontmoetten.

Hoewel Westwood vrij recent is overleden, is haar winkel er nog steeds gevestigd, op nummer 430: Worlds End. En deze memorabele plek trekt ook nog steeds bezoekers, getuige het groepje zeer modieus geklede mensen dat ter plekke een fotoshoot aan het doen was toen we er langs liepen.

Kunst voor Kinderen

Prachtige foto, dit. Kwam ik tegen op een van de sociale media. Dit zijn mijn gedachten erbij, al is dat natuurlijk volledig vrije interpretatie:

Mooi om te zien hoe de juf met de kinderen in haar klas op de grond voor een schilderij is neergestreken, daarbij uitleg geeft en vervolgens aan hen vraagt wat zíj zien en waarom.

Lijkt mij de ideale manier om kinderen voor kunst te interesseren.

They were punks before you were a punk

Hard en snel, simpel en ruig. Nee, dat zijn niet alleen maar de kenmerken van punk uit 1977. Dat soort muziek werd er ook al halverwege de jaren zestig gemaakt, door tieners in Amerikaanse garages. En die lieten zich weer inspireren door de rock & roll en rockabilly uit de jaren vijftig. Zoals door dit nummer uit 1958 van Myron Lee.

Battersea Powerstation

Wat een geweldig en indrukwekkend complex is dit geworden, het Battersea Powerstation aan de zuidoever van de Theems in London.

De voormalige elektriciteitscentrale is omgebouwd tot een winkelcentrum, maar dat is gebeurd met behoud van vele originele elementen. Aan de buitenkant is het gebouw vakkundig gerestaureerd. En rondom zijn appartementgebouwen neergezet.

Een lust voor het oog, kortom.

Het parallel universum van Appie

Deze meneer leeft waarschijnlijk in een parallel universum. Zijn we minder gaan betalen voor onze boodschappen?

Twee niet geheel toevallige voorbeelden. Cola light van het huismerk van het bedrijf van deze man kostte tot medio vorig jaar 0,25 cent per flesje van een halve liter. En nu is dat 0,39 cent. En een zak ribbelchips was tot afgelopen zomer 0,89 cent maar kost nu 1,39.

Als ik alle reacties zie op de sociale media lees, ben ik niet de enige die verontwaardigd is over zoveel onzin. Het ligt aan de importheffingen, aan het CBS, aan de consument. Maar niet aan onze winstmarges. Ja ja.