Deze woorden van de Helmondse industriëel Wim Kuypers, vandaag in de krant, zijn me uit het hart gegrepen. Ze verwoorden precies wat de sleutel was van het succes van het Helmond in de jaren tachtig en negentig. En die uiteindelijk geresulteerd hebben in wijken als Dierdonk en Brandevoort en het Boscotondo.
Het boeiende interview met Kuypers van ED-college Arjen Vos staat nog niet online.
Wat een prachtig citaat om een interview met een 100-jarige mee te beginnen. Gisteren in de Volkskrant.
Fokke & Sukke denken in ieder geval van niet. Maar ik hoop toch van wel.
Gooi de gitaren van Gang of Four en de zang van de Happy Mondays in de blender, en dan krijg je dit: de Mackenzies met Blow By Blow.
Een paar weken geleden waren we weer eens in London. Dat was net nadat in het museum Tate Britain de overzichtstentoonstelling was geopend van het werk van fotograaf Lee Miller.
Het was een prachttentoonstelling, ze leverde fantastische foto’s. Maar voor de meeste indruk zorgden de foto’s die ze maakte tijdens de opmars van de Geallieerden in 1944 en 1945 door het door de nazi’s bezette Europa. De gruwelen die ze daar aantrof, bracht ze ongelooflijk indringend in beeld.
Dat ze zulk mooi werkt maakte, drong eigenlijk pas echt goed tot me door toen ik vanmiddag de catalogus doorkeek die bij de tentoonstelling hoort. Want zoals dat zo vaak gaat bij de blockbuster-exposities: dan het is het te druk om écht goed naar het tentoongestelde werk te kunnen kijken.
Overigens is het leven van Lee Miller verfilmd – ‘Lee’, in 2023 – met actrice Kate Winslet in de hoofdrol.
De column van Thijs Launspach, elke maandag in onze krant, lees ik graag. Wekelijks maakte hij korte metten met opgeblazen ego’s, misplaatste ideeën en allerlei andere humbug in het dagelijkse (kantoor-)leven.
Deze week plaatst hij het in de politiek volop misbruikte begrip ‘de hardwerkende Nederlander’ mooi in perspectief. Misschien kan Thijs het ook een keer over ‘de mensen thuis’ hebben?
Vrijdagavond op het podium van de Effenaar, vandaag in de krant; de Congos uit Jamaica, samen met Lee Perry makers van de geweldige elpee Heart of the Congos uit 1977. (Het verhaal staat inmiddels online)
En voor de liefhebber: hieronder de briljante, lange dubversie van Fisherman.
Goed nieuws dit, deze massale steun voor de Kasteeltuinconcerten in Helmond. Prachtig evenement. Doodzonde als dit – na al die andere evenementen – ook verloren zou gaan. Modern cultureel erfgoed dat juist gekoesterd zou moeten worden.
Een nieuwe, onregelmatig verschijnende rubriek op dit weblog. Met ten onrechte vergeten muziek. Eentje uit mijn eigen archief dit keer, ‘Tonight’. Een instrumentaaltje uit 1970. Van een redelijke obscure Jamaicaanse studioband, de Crystalites, rondom zanger en producer Derrick Harriott. Die nog veel meer moois maakte trouwens.
Hier staat de Spotify-versie trouwens:
De VVD-lijsttrekker vierde woensdagavond dansend de verkiezingsuitslag. Dat dansen was wat al te voorbarig, lees ik in dit boeiende betoog van NRC-journalist Tom-Jan Meeus.
Een nieuwe elpee van de Engelse band Urban Voodoo Machine. Allemaal covers deze keer, als ik het goed heb gezien. En dit is de topper: Popcorn, een hitje uit 1972. (En een van de eerste singles die ik kocht).
Een mooie relativering van al het Nederlandse ongenoegen, vanochtend in de Volkskrant – in de altijd lezenswaardige column van Peter de Waard.
Zelden met zoveel motivatie en overtuiging gestemd zojuist, in het paviljoen van de tennisvereniging hier in de wijk.
Ik heb gestemde voor rust in de tent. Voor oplossingen zoeken voor de problemen waar we wèl mee te maken hebben. De vergrijzing, het woningtekort, de financiering van de zorg, de stikstofcrisis, de kwaliteit van het onderwijs.
En nu maar hopen dat het helpt.
Clipje van een live-show van het onvolprezen soundsystem Channel One van dubveteraan Michael Campbell. Vroeger ook wel bekend als Mikey Dread (en van de reggaeradio-show Dread At The Controls).
Zeer aanstekelijk, dit. En de strekking van het liedje dat Channel One draait van Al Campbell? Het zijn allemaal leugenaars.
Fokke en Sukke, vandaag in NRC. (Humor, mensen)
De #zonderwoorden van vandaag.
de #zonderwoorden van vandaag
Scherpe ingezonden brief vandaag in de Volkskrant. Mooi geformuleerd. En mevrouw Keijzer flink op haar puntjes gezet.
Voor het geval het u was ontgaan: donderdagavond in de Helmondse Cacaofabriek, de Stripmakers Chat. Met als gasten Peter de Wit (Sigmund), Hanco Kolk (S1ngle) en Volkskrant-columniste en huisarts Rinske van de Goor. Hier nog wat meer info.
Dit overzicht doet de ronde op LinkedIn, zag ik. Interessant. Vooral om te kijken welke partijen er – in meer of mindere mate – aan hebben bijgedragen dat er op dit moment zoveel onopgeloste zaken liggen. Die allemaal op het bord van een nieuw kabinet terecht komen. Zouden moeten komen, that is.
Een verse #zonderwoorden van Gummbah
Aanstekelijke nieuwe single van reggae-veteraan Rebel MC.
Dit is zo’n foto waar je prompt goede zin van krijgt, zo aanstekelijk vrolijk lopen deze drie muzikanten er bij.
Waar ze vandaag komen? Geen idee. Waar ze naar toe gaan? Idem. Maar ik loop lekker met de muziek mee. Figuurlijk.
Acht jaar oud, dit liedje, en nog steeds razend actueel. Van de veel te jong overleden Londense reggae-dichter Benjamin Zephaniah.
Jazz!
Meestal post ik hier punk, reggae, rockabilly, indie, rhythm & blues en garagerock. Maar af en toe een stukje jazz tussendoor kan ook geen kwaad.
Er is echt ongelooflijk veel muziek te vinden op Spotify. Oud, nieuw, rijp, groen, oorstrelend, niet om aan te horen; echt alles.
Echt alles? Nou, niet helemaal. Af en toe kom ik in mijn eigen verzameling wat tegen dat níet kan worden gestreamd. Zoals de onvolprezen elpee ‘1965-1980’ van de Engelse band Basement 5. Met dit aanstelijke nummer ‘Riot’.
…first
#zonderwoorden
Het weekend in met een nieuwe cd van een van mijn favorieten: Don Letts. En inderdaad, halverwege dit nummer denk je: het lijkt wel een flipperkast!
Weblog 