Wandelend door het oude havengebied van de Duitse Rijnstad Düsseldorf – amper twee weken geleden – stuitten we op veel vergane glorie. In onbruik geraakte havens, lege fabriekshallen, achtergelaten materialen.

En dit spoor, een doodlopend spoor zo te zien. Zo gaat dat af en toe. Er wordt iets opgebouwd, iets dat tot bloei komt. En door de plots wijzigende of gewijzigde omstandigheden treedt zo maar opeens het verval in. Vraag het maar aan de oude Romeinen of de moderne Grieken.

Frappant daarbij: Toch is het mooi dat ook verval zijn schoonheid heeft.