Deze week als laatste in een lange reeks Tarantino-films als laatste naar zijn meest recente film gekeken, Once Upon A Time In… Hollywood.

Volgens mijn geheugen kreeg deze film (net als de meeste van zijn andere films) positieve tot zeer positieve recensies. Zelf vond ik em – na al die eerdere knallers – wat tegenvallen.

Maar dat kan ook aan mij en aan mijn verwachtingspatroon liggen. Toegegeven: de film-in-een-film stukjes in het begin zijn bij vlagen verbluffend. Maar het verhaal, en de Charlie Manson-plot, komen op mij wat geforceerd over.

Waar ik wel zeer van onder de indruk raakte, was het acteerspel van Leonardo DiCaprio. Hoe mooi hij de worsteling van een tot aftakelen neigende acteur neerzet, dat was voor mij de verrassing van deze film.