Month: December 2021

De continuing story over de N279. Lees hier meer.

Lunchpauze. Even nadenken over de weg om Dierdonk heen die er nu naar alle waarschijnlijk voorlopig toch niet komt, terwijl we een rondje om deze wijk lopen.

In de originele versie van Bonnie St. Claire & Unit is het een vrij onschuldig liedje. In deze versie van de Noorse groep Caroline & The Treats krijgt het nummer plotseling een lekker schurend ruig randje.

Afgaande op wat ik van die band op internet tegen kom, is het sowieso een ruig clubje.

Wim Eikelboom zette deze foto gisteren zelf op Twitter, met de toevoeging dat hij kennelijk de nieuwe Benno Baksteen aan het worden is. Beetje zelfspot op zijn tijd kan geen kwaad, inderdaad.

Vandaag in de Volkskrant.

Op zoek naar het nieuwe elan bij het kabinet Rutte-IV vond ik op Twitter deze zin uit het nieuwe regeerakkoord. Dodelijk, zo’n zin.

Over weinig onderwerpen in de de regio Zuidoost-Brabant is de afgelopen jaren zo veel geschreven als over de gebrekkige bereikbaarheid. Dat zal de komende jaren niet anders worden.

De Raad van State heeft een van de belangrijkste onderdelen van de plannen om iets aan die bereikbaarheid te doen vanochtend onderuit gehaald. Het plan om de doorstroming van het autoverkeer op de N279 – de weg tussen Veghel, Helmond en Asten – te verbeteren, is van tafel geveegd.

Dat betekent dus dat er weer jaren over een nieuwe oplossing zal worden gedacht, gepraat, overlegd, geprotesteerd en geprocedeerd. En over geschreven.

Bekende naam uit een grijs verleden, de Inca Babies. Ergens uit halverwege de jaren tachtig. Wat wij toen een echte Effenaar-band noemden: heerlijk alternatief.

Destijds nooit echt goed naar geluisterd. Nooit aan toegekomen, om wat voor reden dan ook. Maar dit nummer klinkt verrekte goed: beetje zoals Nick Cave en The Birthday Party in hun hoogtijdagen, op Prayers On Fire en Junkyard.

Raar dat ik dat toen helemaal gemist heb eigenlijk. Oh wacht, het is een nieuw nummer. Dat klinkt alsof het in de jaren tachtig is opgenomen. Of is het een oud nummer dat nu pas (of opnieuw) is uitgegeven?

Ik snap er niks van. Maar het klinkt goed, in ieder geval.

Michiel van Veen is een vlotte gesprekspartner. De burgemeester van Gemert-Bakel weet moeiteloos een groot deel van deze maandagkrant te vullen. Met een terugblik en door vooruit te kijken, en met een opmerkelijke oproep.

Voor het werk was ik zaterdagmiddag even bij tennisvereniging ‘t Slotje in Beek en Donk. Dat leverde deze korte reportage op.

Een groot deel van de avond nummers geluisterd van de Angelic Upstarts, de band van de gisteren overleden Engelse punkzanger Mensi. Okay, het is vooral jeugdsentiment. Veertig jaar laten heeft lang niet alles van deze band de onverbiddelijke tand des tijds overleefd.

Maar veel wel, zeker uit de beginperiode. Al was het maar vanwege het onverzettelijke idealisme.

Zoals dit nummer van de verzamelelpee Oi – The Album, met verder onder meer The Exploited, Peter & Test Tube Babies en de Cockney Rejects. Allemaal prima bands ook, en nog steeds actief.

Het zal allemaal wel meevallen, dacht ik wel eens als ik een detective van Donna Leon aan het lezen was en ze weer eens uitgebreid inging op de corruptie en incompetentie van bestuurders in Venetië. Toen ik vanochtend dit verhaal las in onze krant dacht ik: niet dus.

Prachtige foto deze week in de Volkskrant van het nieuwe museum in Berlijn. Nóg een reden om snel weer eens terug te gaan.

Zanger Mensi van de Angelic Upstarts is vanavond overleden aan corona, lees ik op Twitter. Alweer zo’n triest bericht.

In de jaren tachtig was hij een lichtend voorbeeld voor veel jonge punkfans, met zijn anti-autoritaire houding en strijd tegen ongelijkheid, racisme en fascisme.

Zo’n foto plaatsen bij een recensie van een biografie van Boris Johnson, dan vraag je erom…… #nrc

Ook al zitten we er nog middenin, de coronacrisis heeft hier en daar voor heel wat vervelende bijeffecten gezorgd. Het zijn bijzaken natuurlijk als het gaat om de gezondheidsproblemen die corona te weeg brengt en om de enorme druk op gezondheidszorg.

Een van die bijeffecten zijn de problemen waar bezoekers van afgelaste evenementen mee te maken als ze hun geld terug willen hebben. En de problemen waar de organisatoren van dit soort evenementen zich voor gesteld zien.

Vandaag in de krant aandacht voor het tot twee maal toe afgelaste Hockeyloverz in Gemert.

Kamagurka in NRC, naar aanleiding van de rel over de 175 miljoen voor een (echte) Rembrandt.

Altijd een uitstapje. Naar de rechtbank in Den Bosch. Niet voor mezelf, maar voor het werk. En niet naar de strafrechter maar naar de bestuursrechter. Voor een zaak tegen de gemeente Gemert-Bakel.

Dit is de perskamer. In de kelder van het Paleis van Justitie. Inderdaad, gezellig is anders. Maar er is in ieder geval een perskamer, dus mij hoor je daar verder niet over.

Voor de krant was ik gistermiddag in De Rips, waar de start van de viering van het 100-jarig bestaan van dit Peeldorpje was. Het is wel feest in dit dorp van hard werken en zuinig leven. Maar door corona is het een enigszins uitgekleed feest geworden. Lees hier het verhaal in de krant.

Deze recensie van een concert in de Vooruit in Gent komt uit 1988, uit de Morgen. Ik heb em opgezocht in mijn archief nadat ik zojuist las dat Robbie Shakespeare is overleden, op 68-jarige leeftijd.

Het was een van de handvol concerten van drummer Sly Dunbar en bassist Shakespeare die ik destijds heb gezien. Het waren fantastische concerten, van twee fantastische muzikanten. Niet bekend bij het grote publiek, maar wel invloedrijk en achter de schermen zeer bepalend.

Triest.

Sinds dit voorjaar kom ik minstens een keer per week in het gemeentehuis van Gemert-Bakel. Vrijwel elke keer als ik sta te wachten totdat ik bij mijn afspraak terecht kan vallen me dit bord, deze emmer en deze handdoek op.

Kortom: het lekt, in het Gemertse gemeentehuis. Al maanden. En niemand die er iets aan doet, behalve opvangen wat er lekt.

Ondanks corona gelukkig toch even onder de mensen. Na een persgesprekje op het gemeentehuis van Gemert-Bakel, over het voorkomen van criminaliteit in het buitengebied, nu een stukje tikken bij de buren, De Keizer.

Alleen al voor dit soort zinnen zou je toch een krant gaan lezen? Observatie in een interview met schrijver, dichter en voetballiefhebber Nico Dijkshoorn, deze week in NRC.

Even een lekker vrolijk liedje tussendoor, van de onlangs overleden reggae-deejay U-Roy met de Amerikaanse hiphop-ster Santigold – die ook al eens met de Beastie Boys werkte. Een klassiek Jamaicaans nummer in een fraai modern jasje.

Dat er veel pubs zijn in London is een understatement. Op nagenoeg elke hoek van een doorgaande straat zit er wel een. Meestal met fantasierijke namen – zie het bericht van een paar dagen geleden over the Hung, the Drawn et cetera.

Een paar eeuwen geleden zaten er nog veel meer pubs in de Engelse hoofdstad, zag ik op een kaartje dat ik een paar dagen geleden op Twitter vond. Eén straat, vlakbij London Bridge, en het zag er zwart van de kroegen. Bijna deur voor deur.

Wat moet dat een slopende bezigheid zijn geweest voor de Londenaren, destijds: een kroegentocht.

Prachtige anekdote in de necrologie van Bob Dole, voormalig Amerikaans presidents-kandidaat, in NRC van gisteren. Toen hij de verkiezingen in 1996 had verloren van Bill Clinton, zei hij dat hij daarna geslapen had als een baby: hij werd elke twee uur huilend wakker.

Geen kater, toch maandag en vooral een druilerige en mistige dag? Ideale omstandigheden om vanavond de films The Hangover 1 en 2 te kijken. Liefst achter elkaar.

Ideaal is het als je de films al vaker gezien hebt, de grappen uit je hoofd kent en daardoor alles al mijlenver van tevoren aan ziet komen.

Advertentie in een Engels muziektijdschrift van een veilinghuis. Een poster uit 1976 verkocht voor 8600 pond, ongeveer 10.000 euro. Onder het motto: wat de gek er voor geeft. Wel een legendarische tour trouwens.

Wij hangen de vuile was alleen maar buiten als-ie schoon is. Alleen op maandag, bovendien. En heel hoog.

Gevonden op Google Maps, deze foto van een bord voor de deur van een van onze favoriete pubs in hartje London. Het is een lichtelijk overdreven stelling, maar een biertje van de tap in the Hung, Drawn & Quartered komt niettemin aardig in de buurt.