Author: Hans Vermeeren

Journalist bij het Eindhovens Dagblad, Helmonder, cultuurliefhebber en muziekfanaat.

Doodlopend spoor

Spoor in Düsseldorf

Wandelend door het oude havengebied van de Duitse Rijnstad Düsseldorf – amper twee weken geleden – stuitten we op veel vergane glorie. In onbruik geraakte havens, lege fabriekshallen, achtergelaten materialen.

En dit spoor, een doodlopend spoor zo te zien. Zo gaat dat af en toe. Er wordt iets opgebouwd, iets dat tot bloei komt. En door de plots wijzigende of gewijzigde omstandigheden treedt zo maar opeens het verval in. Vraag het maar aan de oude Romeinen of de moderne Grieken.

Frappant daarbij: Toch is het mooi dat ook verval zijn schoonheid heeft.

Nog maar een feestje

Vandaag nog maar eens een feestje gevierd: mijn vader werd tachtig – een zeer respectabele leeftijd. We vierden dat op een dag als deze uiteraard met een barbecue. Net als de rest van Nederland hebben we een paar uur flink zitten bakken in de achtertuin.

Na het dessert hebben mijn pa en ik een begin gemaakt met het op opdrinken van een fles Bruidstranen, een mierzoete likeur (25%) die mijn ouders afgelopen donderdag gekregen hebben bij gelegenheid van hun gouden bruiloft.

Tranen? Waar de naam van de likeur op slaat weet ik niet. Want die zijn er echt niet gevloeid. En zo slecht smaakte die likeur nou ook weer niet.

Dusseldorf

Dagje aan het bijkomen van een swingende 50-jarige bruiloft, die van mijn ouders. Ze hebben een geweldige dag gehad, lieten ze vanochtend al vroeg weten. Nou, daar hebben we het ook allemaal voor gedaan.

En de hoofdpijn, die nemen we op de koop toe. Die hebben we vandaag in de tuin laten wegtrekken, toen we zaten te genieten van het zonnetje. Onvoorstelbaar dat we een paar dagen geleden nog in Dusseldorf in de kou, de wind en de regen door het havengebied sjokten.

Een beetje schuldig

De Zollverein in Essen, eerst een kolenmijn maar nu een museum.

Ik voel me een beetje schuldig dat ik al drie dagen geen blog op mijn weblog gepost heb.

Terwijl ik zit te werken aan – en piekeren over – een verhaal over waarom ik vind dat de overheid geen geld mag stoppen in de bouw van voetbalstadions daarom tussendoor even een snelle post.

Een post met een foto die ik vorige week in Duitsland in het Ruhrgebied maakte, de plek waar ze zo zorgvuldig met hun industrieel erfgoed omgaan. Zelfs als dat eerst decennia lang de omgeving heeft vervuild.

Weekje vakantie

Trappenhal in het Ruhrmuseum in de Zollverein.
De meivakantie zit erop. Dochter behouden terug uit Moskou, zoon veilig terug uit Salamanca. Gelukkig maar.

Zelf een paar dagen Duitsland – het Ruhrgebied en Düsseldorf – achter de rug. Een weekje vol regen, wind en kou. Duitsers die volop in het openbaar drinken, dronken worden en ladderzat over straat waggelen.

Maar ook een paar dagen met indrukwekkende industriële monumenten. Mooi om te zien dat fabrieken die hun oorspronkelijke functie hebben verloren een zinvolle andere bestemming kunnen krijgen: een museum, zoals de voormalige mijn van de Zollverein in Essen, en de Gasometer in Overbausen. Da’s óók een manier van omgaan met industrieel erfgoed: slopen is immers vaak de makkelijkste optie.

Op mijn Flickr-pagina heb ik een serie foto’s gezet van wat hoogtepunten tijdens onze tocht door het Ruhrgebied: de Zollverein in Essen, een oud mijncomplex, de Tetraeder; een stalen kunstwerk in de vorm van een piramide in Bottrup; de Gasometer, een voormalige gasopslag in Oberhausen; de Heinrichshütte in Hattingen, een hoogoven die buiten gebruik is, en tenslotte het Bergbaumuseum in Bochum.

LEUK! blijft leuk

Django Wagner en Ferry de Lits

Ook de tweede dag van het Helmondse popfestivak LEUK! pakt erg aardig uit. Weliswaar is de muziekstijl helemaal anders, geen house meer maar vooral Top 40-pop. En ook is de bezoekerssamenstelling volledig anders, geen dansende tieners meer maar swingende gezinnen.

Maar de sfeer is hetzelfde: losjes, ongedwongen en relaxed.

Bakelse bom


Het heeft even geduurd, maar de kust in Bakel is weer helemaal veilig. De 1000-ponder die daar door een Engelse vliegtuig aan het eind van de Tweede Wereldoorlog was gedropt, is onschadelijk gemaakt en nu op weg naar de Oirschotse Heide. Daar wordt-ie vanmiddag tot ontploffing gebracht.

Op de foto de burgemeester van Gemert-Bakel Jan van Maasakkers en wethouder Jan Bevers, die uitleg krijgen over hoe de EOD de bom onschadelijk heeft gemaakt.

‘t Is Leuk @Berkendonk

LEUK!
Berkendonk by night

Stampende house-beats, een paar duizend dansende mensen, security en politie die het zaakje nauwlettend in de gaten houden: dat is een korte samenvatting van de 1e avond van het LEUK!-festival op Berkendonk in Helmond.

Je kunt er lang en breed over praten, maar eigenlijk is Berkendonk gewoon een ideale locatie voor dit soort festivals. Al was het maar omdat je bij het weggaan al weer nuchter bent voordat je bij je auto bent. Want die moet je ergens diep in het zanddepot bij de Deurneseweg parkeren.

Zeer gevarieerd

Helmond Sport-Sparta. Dijkse Boys-Gemert. LEUK! op Berkendonk. Een vliegtuigbom op de Bolle Akker in Bakel. Rahzel treedt op in Lakei. Volksbelang bouwt de Koninginnehof aan het Zuidende. Harry Kuijpers stapt naar de regionale Ombudscommissie met een klacht tegen een Helmondse wethouder. Galerie Bogaard Art exposeert beelden uit binnen- en buitenland.

Wie zegt nog dat het in Helmond saai is?

Uit de oude doos

Familiefoto
Mijn ouders en mijn overgrootouders.

Met het oog op de 50-jarige bruiloft van mijn ouders binnenkort, ben ik al enige tijd aan het grasduinen in oude foto-albums en schoenendozen met nog steeds niet ingeplakte foto’s. Tussen de foto’s zitten soms pareltjes – in relatieve zin gezien dan.

Deze foto moet dateren uit eind jaren vijftig, begin jaren zestig. Het zijn mijn ouders en de opa en oma van mijn moeder – van vaderskant. De foto is gemaakt bij het huis van mijn Zeeuwse overgrootouders, in Lewedorp. Als je van Goes naar Middelburg rijdt, komt je er langs.

Mijn overgrootvader was boerenknecht, landarbeider zogezegd. Mijn overgrootmoeder hulde zich traditiegetrouw in Zeeuwse klederdracht. Ze waren de trotse bezitters van een piepklein boerenhuisje, aan de rand van het dorp bij de spoorlijn. Een huisje dat in de jaren tachtig moest plaatsmaken voor de uitbreiding van McCain, fabrikant van voorgebakken frites.

Uitgerekend de frites die mijn moeder in die tijd thuis voor ons bakte.

Coffeeshop op komst

Tweede coffeeshop

Niets lijkt de komst van de tweede coffeeshop in Helmond nog tegen te kunnen houden, of het moet de rechter zijn die door woningbouwcorporatie Volksbelang wordt ingeschakeld.

Vooruitlopend op de opening van coffeeshop Carpe Diem, die in juni gepland staat, is cafe Die 2 intussen al gesloten, blijkt uit een A4’tje dat op de deur is geplakt.

Nieuwe werkplek

Markt 213

Toch wel een mooie plek voor een krantenredactie, de hoek van de Markt  en de Watermolenwal,  in het hart van het stadscentrum. Stap de voordeur uit, en je staat midden in het Helmondse stadsleven. Dat is weliswaar niet altijd even bruisend. Maar de stad leeft wel.
 
Tenminste: ‘s Ochtends wordt de Markt geveegd en schoongespoten, ‘s middags is het er een drukte van belang met winkelend publiek. En ‘s avonds is het er uitgestorven. Op een paar verdwaalde cafégangers na.