Wederom een fraai nummer van de van oorsprong Zwitserse Hillbilly Moon Explosion, een band die muziek maakt op het kruispunt van rock & roll en rockabilly. En met ook dit keer een stijlvolle clip, in zwart-wit en megt referenties aan die bijna vergeten grote thrillerregisseur, Alfred Hitchcock.
In de Volkskrant van gisteren stond een prachtige necrologie over Luc, die begin november overleed en nog steeds elke dag in mijn gedachten is.
Wat een prachtige rapportage in Trouw over de bierbrouwers in de abdij van Westmalle.
De verslaggeefster heeft er bovendien heel wat voor over. Ze is alleen welkom voor een gesprek met de brouwers als ze meedoet aan de stilteretraite. En dan begint de dag om vier uur ‘s nachts met een ochtendgebed in de kapel.
Het verhaal is hier te lezen, wel achter een betaalmuurtje.
Prachtig nummer dit, van de mij volslagen onbekende Tumbledryer Babies – een Engelse eenmansband.
Mijn oog viel op Spotify bij toeval op dit liedje vanwege de titel: het is vernoemd naar – ach, dat weet iedereen toch? – een oud-voetballer van PSV. Een heerlijke, bijna verstilde ode aan deze ietwat bonkige spits.
Elke dag via van 9 tot 5
Zeer interessante beschouwing over de ontwikkelingen sinds de verkiezingen en tijdens de informatie van NRC-columnist Hubert Smeets. Hier staat de online versie.
Zeer recent met veel plezier gelezen, dit vijfde deel van de serie De Paradiso Punkjaren van Oscar Smit. Dit boekje gaat over 1980 en 1981, toevallig een periode dat ik daar af en toe ook wel eens een concert bezocht.
Zo kan ik me nog levendig optredens herinneren van de Undertones, James White en ook de Skids. In die periode ging ik echter vooral vaak naar de Effenaar in Eindhoven.
Een groot deel van de bands die in Eindhoven optraden, maakten een kort rondje langs het popzalencircuit in Nederland. En speelden behalve in de Effenaar ook in Paradiso.
Zeer frappant: Veel van de groepen die in dit uitgebreid boek aan bod komen, zag ik dus in Eindhoven. Waarmee er voor mij dus min of meer sprake is van een soort van parallele geschiedschrijving.
Oh nee, wacht. Het is al woensdag. Al voelt het wel als maandag. Maar tegelijkertijd is het ook al weer bijna weekend. Nou ja.
Soms moet het individueel belang wijken voor het algemeen belang. Hoe vervelend dat ook is. Voor sommige politici is het in dat soort gevallen erg lastig om ruggengraat te tonen, in plaats van slappe knieën. En dan op basis van gelegenheidsargumenten een weloverwogen plan waar jaren aan gewerkt is op een achternamiddag onderuit halen
Hier de online-versie van dit verhaal.
Lekker gezamenlijk nummer van een Britse band – Idles – en een Amerikaanse groep, LCD Soundsystem. Met een onweerstaanbare drive en een heerlijke beat.
De afgelopen week voelde het in mijn hoofd en lijf een beetje zoals op deze foto: alles zat in de knoop en deed leeg en stoffig aan.
De reden? Een stevige griep, eentje waar veel andere mensen ook last van hadden/hebben. Maar geen corona gelukkig, waar weer veel andere mensen momenteel kennelijk door zijn getroffen.
Zeer, zeer lezenswaardig verhaal op de website van Trouw over de (veronderstelde) invloed van huizen voor asielzoekers op de woningmarkt. Hier te vinden, wel achter de betaalmuur.
Altijd leuk: vragen stellen, ergens je neus insteken, paperassen vol ambtelijke taal doornemen, voorop staan of zitten bij allerhande vergaderingen en meer of minder officiële gelegenheden.
De uitdaging? Daar dan een stukje over tikken.
Dat is het leuke aan de schatkamer die popmuziek is: soms ontdek je supervette liedjes die al jaren oud zijn maar die je om wat voor reden dan ook destijds gemist hebt.
Dit is er zo een, uit 2014. Straks op de fiets weer even naar luisteren, een heerlijk ritme en bijbehorende flow om op naar huis te trappen.
Een paar jaar geleden waren we in de Noord-Ierse stad Derry. Het was een bezoek dat veel indruk op ons maakte. De vele murals in de stad herinnerden nadrukkelijk en op een indringende manier aan de recente geschiedenis, eufemistisch de ‘Troubles’ genoemd.
Daarnaast is Derry natuurlijk de stad van de Undertones, al sinds 1979 een van onze favoriete bands. In de stad is nu een nieuwe, opvallende mural te vinden, las ik op verschillende plaatsen. Een goede reden om weer eens terug te gaan.
In de krant vanochtend las ik dat je het beste kon stemmen met de neus desnoods dichtgeknepen. Dat advies heb ik opgevolgd, in het stemhokje in de basisschool in onze wijk Dierdonk. De vraag is alleen of het iets helpt.
Lekker nummer om de avond mee in te gaan. Van de onvolprezen Godfathers, eerder bekend als de Sid Presley Experience en hun onvolprezen ‘Hup Two Three Four’.
Gummbah, afgelopen week in de Volkskrant.
Twaalf jaar geleden ontstond dit clubje spontaan en door toeval. Met zijn vieren organiseerden we vervolgens onder de naam Vraag42 jaar in, jaar uit pub- en popquizzen. In Lokaal42, maar een tijd lang ook op verschillende andere plekken in onze stad.
58 keer maar liefst zaten of stonden we samen op het podium. Wat hebben we op dat podium, maar ook daarvoor en na afloop, gelachen met elkaar. Gegeten, en gedronken. En vooral ook gediscussieerd.
Over van alles en nog wat, en soms tot op het bot. En altijd ging het wel een keer over de Beatles of over de Duitsers tijdens de Tweede Wereldoorlog. En elke keer wisselden we de meest fantastische anekdotes uit onze levens met elkaar uit, de een soms wat ongeloofwaardiger dan de andere.
We hebben in die jaren volop elkaars lief en leed gedeeld, met elkaar meegeleefd als het tegen zat en uiteraard ook als het (gelukkig) meezat. We kwamen er daarbij achter dat we alle vier, hoe verschillend we ook zijn, over hetzelfde kleine hartje blijken te beschikken.
Twee jaar geleden raakten we vrij plotseling Geert kwijt: veel te jong, veel te vroeg en veel te snel. Dat deed en doet nog steeds pijn. Woensdag hebben we ook afscheid moeten nemen van Luc. Ook veel te jong, ook veel te snel en ook veel te vroeg. Opnieuw een afscheid dat pijn doet.
Zonder woorden.
Al veel over geschreven de afgelopen drie jaar, over jongerencentrum de Fuse. Na dit weekend is het afgelopen in Bakel, en staan de vrijwilligers en bezoekers op straat.
De politici in De Peel klagen dat ze moeten meebetalen aan het nieuwe busstation in Eindhoven. Is die verontwaardiging terecht? In dit verhaal zet ik de achtergrond daarvan nog eens op een rijtje. In de loop van de middag ook terug te vinden op de website van onze krant.
Een geweldige manier om ChatGPT in te zetten!
Het ging er allemaal heel beleefd en fatsoenlijk aan toe, woensdagavond in Gemert tijdens het debat tussen de gemeenteraad en de Eindhovense burgemeester Jeroen Dijsselbloem. Maar niettemin lopen de standpunten van beiden behoorlijk uiteen.
Dijsselbloem vindt het niet meer dan logisch dat Gemert-Bakel en andere plattelandsgemeenten meebetalen aan het verbeteren van de mobiliteit in het centrum van de regio met het oog op de aanstaande ‘schaalsprong’ – de bouw van 100.000 nieuwe huizen – in Brainport.
Alleen willen ze in Gemert-Bakel hier alleen aan meebetalen als ze er op termijn ook iets voor terugkrijgen: een beter bereikbaar Gemert. En dat zit er voorlopig nog niet in.
De tijd van jongerencentra als de Werkwinkel, Sentersoos, Roadhouse, Plato en Lakei in Helmond ligt ver achter ons. Dat heeft een negatief effect gehad op de muziekscene in onze stad, stelt Cultuurcontact vast.
De komende tijd wordt er een (flinke) poging ondernomen het tij te keren. Later vandaag pas online bij ed.nl
Prachtig citaat vandaag in de column van Sylvia Witteman. Opgetekend uit de mond van een suppoost in het Rijksmuseum, als antwoord op de vraag van een bezoeker naar de betekenis van een bepaald kunstwerk.
Zo maar en zonder enige aanleiding een keer dit vergeten meesterwerk uit 1987 aanprijzen van zangeres Elli Medeiros, ooit nog eens lid van de punkband Stinky Toys.
Prachtige en zonnige plaat uit Frankrijk, helemaal in de stijl van (de Amerikaanse) Lizzy Mercier-Descloux, maar onterecht volledig in de vergetelheid geraakt.
Weblog 