Month: January 2023

Ze zitten momenteel zwaar in de verdomhoek, auto’s en de auto-industrie. Maar tot diep in de jaren zeventig was er geen vuiltje aan de lucht voor auto-ontwerpers. Niet alleen techneuten maar ook designers konden zich volop uitleven, nauwelijks gehinderd door veiligheidsvoorschriften en/of milieuregels en klimaatschade.

Gelukkig ligt dat nu helemaal anders. Maar dat de ontwikkelingen in de vorige eeuw op autogebied veel moois hebben voorgebracht, zagen we onlangs in Brussel. Daar waren we (onder meer) in Autoworld, een museum in het Jubelpark waar die geschiedenis met veel gevoel voor vorm en stijl in beeld wordt gebracht.

Van groots en meeslepend (boven) tot klein en vindingrijk (beneden).

Het is altijd even raden waar de tekst over gaat. Maar aan de (verontwaardigde) toon te horen gaan de Sleaford Mods in hun nieuwste nummer wederom flink tekeer tegen de politieke ontwikkelingen in Engeland. Klinkt weer uitstekend. En ook de clip is één groot feest.

In gedachten was ik de tekst van de rap van Grandmaster Melle Mel op deze hit uit 1982 al aan het mee murmelen. Maar dit is een nieuw nummer van een jonge artieste, Coi Leray, met daarin een prominente sample van The Message.

Ik kwam het nummer tegen op deze website: Who Sampled. Een vrijwel onuitputtelijke bron om nieuwe en oude muziek te (her-)ontdekken.

Blijft een lekker nummer trouwens, The Message. En dit Players ook.

Als je hem nagenoeg week na week op tv voor een dartsbord pijltjes ziet gooien, dan wen je er aan. Maar als je op twee krantenpagina’s in de Volkskrant 84 verschillende versies van die hanenkam ziet, dan krab je je toch wel even achter je oren. (Hij lijkt inderdaad wel wat op Wattie van The Exploited, ja). Prachtig gedaan trouwens, dit.

Fokke & Sukke, vandaag in NRC.

In de Cacaofabriek ging het zondagmiddag twee keer een uur lang over de elpee Moontan van de Golden Earring uit 1973. Saai?

Mwah, viel best mee hoor: bassist Rinus Gerritsen is een aangenaam en onderhoudend verteller. Lees hier meer, want ik was er voor het werk.

Onlangs stuitte ik op YouTube op een mooie clip van zanger Toots Hibbert van de Maytals, een clip van een paar jaar geleden van een fraai nummer uit de hoogtijdgen van de roots-reggae: Reggae Got Soul.

Hoewel het een erg aardige versie is van dit nummer, mis ik er iets in wat mij in de oorspronkelijke uitvoering enorm aansprak: hetzo typische en dominante drumritme. Dat vond ik wel terug in een iets oudere live-uitvoering.

Maar mijn favoriete versie blijft toch de allereerste, uit 1976. Hieronder staan ze alle drie op een rijtje. Oordeel zelf.

Gevonden op Instagram, waar deze man erg populair in tal van fotograppen, de ene wat meer geslaagd dan de ander. Deze is behalve leuk ook erg waar.

Om wakker te worden op deze zoveelste grijze, druilerige dag nog maar even zo’n lekker stevig nummer. Dit keer van de Lillingtons uit de Amerikaanse staat Wyoming. Een band die de punkstijl van de Ramones naadloos heeft overgenomen. Hard, snel en simpel. En een gitaarsolo van hooguit vier maten. Heerlijk.

IJzersterk intro heeft dit nummer. Als je van psychobilly houdt tenminste, denk ik. Lekker opzwepende muziek van deze Duitse band Mad Sin, die al sinds 1987 meedraait en me vaak sterk aan Demented Are Go doet denken.

Waarom werd dit bericht op nieuwjaarsdag plotseling meer dan 150 keer gelezen, vroeg ik me gisteravond af. Even zoeken op internet leverde uiteraard snel het antwoord op. Roland Gift trad tijdens oudjaarsavond voor de BBC op in het programma van Jools Holland. En hij heeft nog steeds een geweldige stem.