Vorig jaar waren we in de meivakantie in Italië, en bezochten we onder meer Cinque Terre. Het is daar hartstikke mooi hoor, daar niet van. Maar wel heel erg druk.

Een groot deel van het uiterste noordpuntje van de Spaanse kust aan de Middellandse Zee, de Costa Brava, is zeker zo mooi. Voordeel van deze streek is bovendien dat het er in het voorjaar heel erg rustig is.

Ook in de meivakantie, zo merkten we de afgelopen week in het slaperige maar heel erg fraai gelegen dorpje Llafranc.

Zo hebben we het indertijd inderdaad geleerd. Maar die vierletterige toevoeging is nieuw voor me. In NRC, zeer recent.

Vrijdagavond een heerlijke avond gehad met Eton Crop en de Undertones in het Burgerweeshuis in Deventer.

En op zaterdag afwisselend in de zon gezeten of door de regen gelopen in Deventer zelf en de prima stadscamping aan de andere kant van de IJssel.

Een unieke plek voor een camping, trouwens, zo pal tegen het stadscentrum aan.

Al 45 jaar fan. Vrijdag naar Deventer, uiteraard. En een prachtig verhaal vandaag in de Volkskrant.

The Dutch are mad, their fingers are stuck in dykes. Heerlijk stukje cynisme. Helemaal vergeten, dit nummer.

Mijn mond viel open van verbazing toen ik dit artikel vanochtend in de Volkskrant las. ‘Absurd’ is de reactie in het artikel zelf. Dat is nog zacht uitgedrukt.

Een playlist met liedjes die hier de afgelopen dagen op de digitale draaitafel lagen.

Indrukwekkende serie verhalen bij The Guardian, het resultaat van lang en gedegen onderzoek: over de kosten van het Engelse koningshuis voor de Engelsen en over de inkomsten van de Engelse koninklijke familie, deels afkomstig uit landgoederen die al sinds de dertiende eeuw in het bezit zijn van de voorouders van Charles. En waarvan de waarde in de miljarden ponden lopen.

Een tijdje geleden alweer las ik in de krant dat VDL Nedcar een nieuwe koers gaat varen met de productie van onder meer stadsautootjes. Bij dat verhaal stonden foto’s van alleraardigste voorbeelden van die categorie vervoersmiddelen met slechts drie wielen

Dergelijke auto’s bestaan uiteraard al veel langer. Op internet zijn tal van voorbeelden te vinden. De foto’s hierboven maakte ik eerder dit jaar in Autoworld in Brussel, een fascinerende verzameling meer of minder antieke auto’s.

De voorjaarskermis in Helmond is al weer voorbij. Grotendeels in het water gevallen – letterlijk – dankzij het slechte weer. Bij ons traditionele rondje over de kermis heb ik tevergeefs gezocht naar een attractie als deze. Lijkt me sensationeel.

Fokke & Sukke in NRC maken zich druk om de echte problemen in deze wereld.

Zo had Michelangelo zijn David – tentoongesteld in Florence – niet bedoeld. Maar deze afgelopen weekend in NRC gepubliceerde cartoon geeft goed weer hoe er in sommige delen van de Verenigde Staten wordt gedacht over kunst en over geweld.

Dankzij bands als The Cramps en The Gun Club heb ik begin jaren tachtig veel meer of minder obscure rock & roll, garagerock en rockabilly leren kennen. ‘The Fire Of Love’ van zanger/gitarist Jody Reynolds is vooral bekend van The Gun Club, hoewel de versie van de Zweedse Nomads ook niet te versmaden is.

Maar ook andere nummers van Reynolds uit eind jaren vijftig zijn zeer zeker (nog steeds) de moeite waard. Er zit vaak een hele mooie nostalgie of een sluimerende, onderhuidse dreiging in. Zoals in dit ‘Endless Sleep’ bijvoorbeeld.

Wordt best mooi, die nieuwbouw aan de rand van het Burgemeester Geukerspark in het centrum van Helmond. Toch een betere keuze dan die veelbesproken gokhal met wat indoor race-auto’s erbij.

Vandaag in de Volkskrant. (Briljant)

Een mooie vraag voor onze laatste pubquiz Vraag 42 – donderdag 13 april in Lokaal 42 in Helmond: bij welk door Frankrijk aan de Verenigde Staten geschonken beeld hoort dit gezicht?

Fokke & Sukke, in NRC

Mooi moment om een vergeten klassieker van het onvolprezen Guadalcanal Diary weer eens uit de mottenballen te halen. Dit was, is en blijft een van de prijsnummers van deze Amerikaanse band.

Tekenaar Tom Jansen in Trouw

Een Ramones-biertje, dat moet wel lekker zijn. Zeker omdat het ook nog eens een IPA is, mijn favoriete smaak. Even zitten zoeken op internet toen ik dit plaatje zag. Maar waar het te koop is? Geen flauw idee.

Ze zien er niet alleen vrijwel altijd prachtig uit, de releases van het platenlabel SoulJazz. De muziek die dit label (her-) uitbrengt, vooral op het gebied van reggae en hip hop, is doorgaans ook van zeer hoge kwaliteit.

Ook naar deze release kijk ik dan weer reikhalzend uit.

Guilty pleasures zegt u? Nou, die heb ik op muziekgebied genoeg. Zoveel zelfs dat je zou kunnen zeggen dat mijn smaak daar vooral uit lijkt te bestaan.

Dit nummer is er een van, deze artieste eveneens. Heerlijk lome en relaxte bossanova. Je hoort, ziet en ruikt de zee bijna. De betoverend onderkoelde stem van Astrud Gilberto. En de melancholieke saxofoon van Stan Getz natuurlijk.

Hilarisch verhaal dit, over een 1 aprilgrap van twee decennia geleden rond een tosti die jaren later niet meer als zodanig herkend wordt. Lees hier meer.

Deze foto zag ik gisteren op Twitter voorbij komen. Ik heb er verder niets aan toe te voegen.

Een playlist met wat er hier de afgelopen dagen op de digitale draaitafel heeft gelegen.

Als de lente maar uitblijft en je kijkt bijna wanhopig uit naar het voorjaar, moet je je toevlucht nemen tot noodmaatregelen. Acht jaar geleden liepen we exact op deze dag eind maart rond in Venetië. Onder een stralende zon in een stad waar de tijd stilgestaan heeft. Als je alle toeristen tenminste even wegdenkt. Inclusief onszelf dus.