Ze zijn bijna net zo typerend voor Italië als – pak ’em beet – de Chianti, de pizza, basilicum, Michelangelo, Amaretto, het centrale plein in Sienna en Grana Padano: de strandbedjes.

Deze bedden zagen we een paar weken geleden, tijdens de meivakantie, toen we in het kustplaatsje Deiva Marina waren, aan de Middellandse Zee en vlakbij het populaire gebied Cinque Terra. Ze stonden er alvast in afwachting van het toeristenseizoen.

In de krant las ik onlangs dat als gevolg van de Europese regelgeving het uitbaten van dit soort ondernemingen – die vaak al tientallen jaren in handen zijn van dezelfde families – openbaar moet worden aanbesteed.

Zonder daar verder een oordeel over te willen vellen: dat lijkt me best dramatisch, ja.