Author: Hans Vermeeren

Journalist bij het Eindhovens Dagblad, Helmonder, cultuurliefhebber en muziekfanaat.

Duur kunstwerk

Hilarisch verhaal, vanochtend op geattendeerd in de Volkskrant. Vrouw maakt foto in Tate Modern in London van een kind (9) dat onder de ogen van haar ouders een duur kunstwerk (10 miljoen pond) beklimt.

Die foto belandt – uiteraard – op Twitter, met als resultaat een hele discussie over onverantwoorde ouders en lastige kinderen. Hier een interview met de ouders. En de bewuste Twitter-foto natuurlijk.

Leerzaam

Tot nu toe een leerzaam dagje.

Ik weet nu wie Eric Wiebes en Merel Westrik zijn. Maar alleen omdat ze beiden ander werk gaan doen. Ik weet nu dat Philip Seymour Hoffman de beste acteur was die er tot gisteren op onze aardbol rondliep. En ik weet nu dat Ian Thorpe niet alleen in het water hard ging maar ook daarbuiten.

En dat terwijl het pas net een uur is geweest.

Musical

image

Ben nu toch wel heel benieuwd wie Berry gaat spelen in de gelijknamige Helmondse musical.

Al heb ik zojuist drie keer gelezen dat dit voorlopig nog niet bekend wordt. Terwijl ik dat vanochtend bij het ontbijt al een keer gelezen had.
#berry #musical

Noisy Town

image

Vanavond draaien tijdens Swinglokaal @lokaal42. Derhalve voor mij geen reunieconcert van Eton Crop en Erwin Blom, vanavond in Amsterdam. 

Speciaal voor deze gelegenheid zal ik echter weer eens een klassieker van deze mannen op de draaitafel leggen.

Eentje niet misstaat  tussen Motownsoul, Johnny Cash-rockabilly, een cumbia uit de Bronx, hiphop van de Beastie Boys, gitaren van de Clash en ska van de Specials. 

Geplaatst met WordPress voor Android

Zeker weten

181288_525977080773543_2024203483_n_1

Tijdens de lunchpauze kwam het gesprek als vanzelf uit op het onderwerp New York – een stad waar verschillende directe collega’s een of meerdere malen op bezoek zijn geweest.

‘Hoe heet dat bekende hotel bij Central Park ook weer’, zei de een. Natuurlijk wisten we dat, het Plaza Hotel. Daar hebben we een keer gegeten – een cadeau van onze kinderen op de dag dat we 25 jaar getrouwd waren.

Sindsdien hebben we vrijwel dagelijks een beetje heimwee naar New York, de stad van de Ramones, de Beastie Boys, Run DMC en Boogie Down Productions, van Woody Allen en van Robert DeNiro in The Godfather, de stad van CBGB’s en de Blue Note Club, van het Moma en het MET, van al die andere mooie en minder mooie toeristische attracties.

Zeker weten dat we weer eens terug gaan.

Baksteen, glas en metaal

Camera 360

Mooie stad, Mechelen. We hebben er anderhalve dag met veel plezier rondgelopen. De sfeer is er in grote lijnen hetzelfde als in Antwerpen, Gent en Leuven – met dit verschil dat het in Mechelen veel minder druk is.

Slenterend door het centrum stuitten we op het riviertje de Dijle, dat dwars door de stad loopt. Met daarin een afgedankte boot die is omgebouwd tot horecaboot. En met een uit vlonders bestaand wandelpad over het water, waardoor je – letterlijk – langs de achterkant van de stad loopt.

Indrukwekkend, niet alleen vanwege de vele laat-middeleeuwse panden die je tegenkomt, maar ook door de mooie combinatie van baksteen, glas en metaal die de gerenoveerde panden en fabrieksgebouwen daar kenmerkt.

Zal ik daar nog aan toevoegen dat we verbleven in een indrukwekkend tot hotel omgebouwde, voormalige kerk met aanpalend klooster? En dat het plaatselijke bier, Carolus, er werkelijke heerlijk smaakt? Of is dat wat te veel van het goede?

Niet gevonden

Camera 360

Echt waar, we hebben ons best gedaan, zaterdag en zondag in Sneek. In de winkelstraten, in de restaurants en de kroegen, in ons hotel.

Maar we hebben ’em niet gevonden, het Sneker rayonhoofd. Ook niet in de buurt van de befaamde Waterpoort – een erg fraai bouwwerk, dat zich op deze zondagochtend in een heerlijk winterzonnetje koesterde.

Zoals ook wij dat deden, trouwens.

Swinglokaal met een scherpe rand

IMG_20131207_222107

Vanavond draaien tijdens Swinglokaal in Lokaal42 hier in de stad. Eens kijken of wat nummers van Ierse en Schotse punks, een paar Lee Perry-klassiekers en een stapeltje verse cumbia zich onder die noemer laten combineren met songs van Johnny Cash-adepten, wat Motown-classics en oude en nieuwe songs-met-een-scherpe-rand.

Zeker en vast, denk ik trouwens.

Vraag 42

De afgelopen dagen druk bezig geweest met wat voorbereidingen voor de Pubquiz waarmee Lokaal 42 eind januari van start gaat.

Vraag42 is de naam van deze pubquiz, die wordt georganiseerd en samengesteld door de makers van de halfjaarlijkse popquiz van Lokaal42: Marc Roosen, Geert Leenders en ondergetekende. Presentatie van Vraag42 is in handen van John van der Sanden, die vanwege omstandigheden tijdelijk de plaats inneemt van vast presentator Luc de Graaf.

De gratis pubquiz bestaat uit vier voorrondes, telkens op de derde donderdag van de maand. En de winnaars van die voorronden gaan eind mei met elkaar de strijd aan in een ongetwijfeld zinderende finale.

IMG_2345

Er is (niet) veel veranderd

Deze foto maakte ik op de kop af 3 jaar en 10 maanden geleden, in wijkhuis De Fonkel, aan de vooravond van de toenmalige gemeenteraadsverkiezingen. Ik was toen beroepshalve bij een debat – in twee delen – tussen de lijsttrekkers van de partijen die destijds in Helmond aan de verkiezingen meededen.

Bijna vier jaar later is er veel veranderd. Er zijn een paar reputaties gesneuveld, een paar politici zijn door de mand gevalllen, andere hebben (al dan niet onverwacht) hun kwaliteiten laten zien, sommige politici zijn afgehaakt, van anderen is de partij gestopt.

Tegelijkertijd is er nauwelijks iets veranderd. De problemen waarvoor de politici zich gesteld zien, zijn vier jaar later vrijwel onveranderd, in sommige gevallen zelfs alleen maar groter geworden. Er is nauwelijks sprake van nieuwe gezichten. En de beloftes en voornemens zullen straks, aan de vooravond van de verkiezingen in maart 2014, ongetwijfeld weer hetzelfde zijn als vier jaar geleden.

Maar misschien vergis ik me deze keer, en dat hoop ik echt.

sized_IMG_7576

Donna’s Venetië

Al een paar maanden verkeer regelmatig een uurtje of wat in Venetiaanse sferen. Dat komt omdat ik de detectives van Donna Leon aan het (her-)lezen ben. Het is een fikse ‘stapel’ – iets meer dan 20 e-books. Vandaar dat ik er zo lang mee bezig ben, met die kanttekening dat ik nota bene pas net over de helft ben.

Erg vind ik dat niet. Want behalve dat Donna Leon – Amerikaanse, maar wonend in Venetië – heel aardige plots weet te bedenken en ook aan mooie karaktertekeningen doet, weet ze de sfeer van deze stad vanuit het standpunt van de inwoners ook prachtig onder woorden te brengen.

sized_1-IMG_2576